ΛΥΧΝΟΣ ΤΟΥ ΔΙΟΓΕΝΟΥΣ- ΠΛΗΝ ΟΙΚΟΛΟΓΙΚΩΝ

Το ερώτημα που του τέθηκε στο δρόμο, κάτι σαν το αίνιγμα της Σφίγγας στις Θήβες, εστάθηκε το ακόλουθο: - Καθώς κοιτάς το μηδέν στα μάτια δύνεσαι να μην αποκαρτερήσεις;
Αποκρίθηκε: - Ναι.

____________________________________________________________________________

Ο Δημήτρης Λιαντίνης (23 Ιουλίου 1942 - 1998) υπήρξε αναπληρωτής καθηγητής της Φιλοσοφίας της αγωγής και της Διδακτικής των Ελληνικών μαθημάτων στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και συγγραφέας εννέα βιβλίων με φιλοσοφικό και παιδαγωγικό περιεχόμενο.

Το επώνυμό του ήταν Νικολακάκος, το οποίο άλλαξε σε Λιαντίνης για να τιμήσει την ιδιαίτερη πατρίδα του, το χωριό Λιαντίνα της Λακωνίας.
Τελείωσε το εξατάξιο γυμνάσιο της Σπάρτης. Το 1966 αποφοίτησε από τη Φιλοσοφική Σχολή Αθηνών, Τμήμα Φιλολογίας. Από το 1968 μέχρι το 1970 υπηρέτησε ως φιλόλογος στη Μέση Εκπαίδευση στους Μολάους Λακωνίας. Τον Οκτώβριο του 1970 μετέβη στο Μόναχο, όπου παρέμεινε μέχρι το 1972 και σπούδασε τη γερμανική γλώσσα, διδάσκοντας συγχρόνως ως φιλόλογος στο ιδιωτικό ελληνικό σχολείο της Otto Gesellschaft του Μονάχου. Από το 1973 μέχρι το 1975 υπηρέτησε εκ νέου στη Μέση Εκπαίδευση στις Θεσπιές Βοιωτίας. Το 1975 διορίστηκε βοηθός στο Εργαστήριο Παιδαγωγικής του Πανεπιστημίου Αθηνών. Το 1978 έγινε Διδάκτωρ με βαθμό «άριστα» και θέμα της διδακτορικής διατριβής: «Η παρουσία του ελληνικού πνεύματος στις ελεγείες του Duino του Ράινερ Μαρία Ρίλκε».

Υπήρξε από το 1975 μέχρι το 1998 βοηθός, επιμελητής, λέκτορας, επίκουρος καθηγητής και αναπληρωτής καθηγητής της Φιλοσοφίας της Aγωγής και της Διδακτικής των Ελληνικών μαθημάτων στον Τομέα Παιδαγωγικής του Τμήματος Φιλοσοφίας, Παιδαγωγικής και Ψυχολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών. Το 1978-79 με εκπαιδευτική άδεια παρακολούθησε στο Πανεπιστήμιο της Χαϊδελβέργης φιλοσοφία και συγχρόνως δίδασκε σε ελληνικό σχολείο στο Ludwigshafen. Εκτός του Πανεπιστημίου δίδαξε στο Μαράσλειο Διδασκαλείο και σε διάφορα ΠΕΚ.

Το 1973 παντρεύτηκε την καθηγήτρια θεολογίας Νικολίτσα Γεωργοπούλου. Από το γάμο τους απέκτησαν μια κόρη.

Την 1η Ιουνίου 1998 ο Λιαντίνης εξαφανίστηκε αφήνοντας γράμμα προς την κόρη του, στο οποίο δήλωνε πως είχε αποφασίσει «να αφανισθεί αυτοθέλητα», όπως χαρακτηριστικά έγραφε. Η υπόθεση της εξαφάνισής του απασχόλησε την κοινή γνώμη, λόγω ιδιαίτερης προβολής από τα ΜΜΕ. Τον Ιούλιο του 2005 ο συγγενής του Παναγιώτης Νικολάκακος οδήγησε την κόρη του Λιαντίνη σε μία σπηλιά του Ταϋγέτου, όπου μέσα κείτονταν ο ίδιος. Όπως έγραψε στο τελευταίο γράμμα στην κόρη του, είχε προετοιμάσει αυτή τη στιγμή βήμα-βήμα μια ολόκληρη ζωή. Μετά την ανεύρεση του σκελετού, έγιναν ιατροδικαστικές εξετάσεις που κατέληξαν με απόλυτη βεβαιότητα ότι ο νεκρός ήταν ο Λιαντίνης. Όμως άφησαν αναπάντητο το πώς πέθανε, δεδομένου ότι δεν ανευρέθη στις τοξικολογικές εξετάσεις κάποια ουσία που να επιφέρει τον θάνατο. Άγνωστη είναι και η ακριβής ημερομηνία του θανάτου, η οποία ωστόσο δύναται να προσδιοριστεί μεταξύ 1ης και 5ης Ιουνίου 1998. Παρότι η επιθυμία του ίδιου ήταν τα οστά του να μείνουν στον Ταύγετο, τελικά ενταφιάστηκαν στις 20 Αυγούστου 2005 στο νεκροταφείο των Κεχρεών Κορινθίας.

Έγραψε εννέα βιβλία φιλοσοφικού και παιδαγωγικού στοχασμού. Τα βιβλία του είναι τα εξής:

* Έξυπνον Ενύπνιον (1977): Ερμηνεύει φιλοσοφικά και σε σχέση με την αρχαία Ελλάδα τις ελεγείες του Ντούινο του Ρίλκε. Το βιβλίο με μικρές διαφοροποιήσεις αποτελεί απόδοση στη δημοτική της διδακτορικής του διατριβής (που ήταν σε καθαρεύουσα) με τον τίτλο "Η παρουσία του ελληνικού πνεύματος στς ελεγείες του Duino του R. M. Rilke".
* Χάσμα σεισμού (1977): Ερμηνεύει φιλοσοφικά το έργο του Σολωμού. Βραβείο της Ακαδημίας Αθηνών το 1978.
* Ίδε ο άνθρωπος (1979) του Νίτσε: Απόδοση στην ελληνική με προλόγισμα (ο Λιαντίνης αναφερόμενος στη μεταφραστική του εργασία χρησιμοποιεί το ρήμα ελλήνισε).
* Ο Νηφομανής (1982): Αναλύεται η ποίηση του Γιώργου Σεφέρη με φιλοσοφικές συντεταγμένες.
* Homo educandus (1984): Εγχειρίδιο φιλοσοφίας της αγωγής.
* Πολυχρόνιο (1987): Εξετάζει τη φιλοσοφία της στοάς και την επίδρασή της στην πολιτική της Ρώμης.
* Διδακτική (1989): Παιδαγωγικό εγχειρίδιο αρχών και μεθόδων της διδακτικής, προορισμένο για τους φοιτητές.
* Τα Ελληνικά (1992): Αναφέρεται στη διδακτική των αρχαίων και νέων ελληνικών, κυρίως της λογοτεχνίας (με κριτήρια για την αποτίμηση του ποιητικού έργου), και προορίζεται για εκπαιδευτικούς. Περιέχει ενδεικτικό κατάλογο κειμένων τα οποία πρέπει να κατέχει ο εκπαιδευτικός για προσωπική του κατάρτιση.
* Γκέμμα (1997): Περιέχει 16 αυτόνομα κεφάλαια με κυρίαρχα ζητήματα το περί Θεού ερώτημα, τη συνείδηση του "ελληνοέλληνα" και το πρόβλημα του θανάτου στη σύζευξή του με τον έρωτα.

Έργα που εκδόθηκαν μετά θάνατον από τους κληρονόμους του:

* Οι ώρες των άστρων (2006): Περιέχει ποιήματα της νιότης του.

Οι διάφορες περιπέτειές στο διάστημα της θυελλώδους ζωής του και ο διακαής πόθος του για την ριζική στροφή των εξελίξεων στην πατρίδα μας, τον οδήγησαν στην απόφαση για ίδρυση ενός νέου κόμματος, με το όνομα «ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ», το οποίο, μετά από μία μικρή και ελαχίστης εμβέλειας ιστορική διαδρομή κατέληξε στα αζήτητα. Το κύριο όμως πακέτο δεν είναι η ίδρυση αυτού του κόμματος σαν ένα παραπάνω στην πολιτική ζωή της χώρας. Είναι η δράση, η προσωπικότητα του ιδρυτή του και των ολίγων άλλων στελεχών που τον πλαισίωσαν.

Ο Σωτήρης Σοφιανόπουλος, κυρίως από την μεταπολίτευση και μετά, αφιερώθηκε σε έναν τιτάνιο αγώνα να αποδείξει στην Ελληνική κοινωνία ότι η Ελλάδα είναι ζάμπλουτη και μπορεί κάλλιστα να τα καταφέρει μόνη της. Με τρόπο αυστηρά επιστημονικό και κυρίως με πλήθος αδιάσειστα επιχειρήματα, όσον αφορά τις παραγωγικές δυνατότητες της χώρας και τα νούμερα σε χρήματα που βρίσκονται πίσω από αυτές, προσπάθησε να διαδώσει αυτά που με μεγάλο κόπο έμαθε και συγκέντρωσε.

Όσα δεν ανακάλυψε ο ίδιος με την προσωπική ενασχόλησή του σε πλήθος παραγωγικών διαδικασιών, τα άντλησε, με την περιέργεια και πολυμάθειά του, από προγενέστερους «λησμονημένους» Έλληνες. Όλα αυτά τα παρουσίαζε μέσω τηλεοπτικών εκπομπών, συγκεντρώσεων, ραδιοφώνου και σε κάθε βήμα που μπορούσε να του δοθεί. Ήταν αδιανόητο γι’ αυτόν να μην εκμεταλλευθεί την όποια ευκαιρία θα του δινόταν για να συμβάλλει στο «ξύπνημα» της μεγάλης πλειοψηφίας των Ελλήνων και στο ανελέητο «μαστίγωμα» των υπευθύνων για την κατάντια αυτού του τόπου. Έτσι θα τον δούμε: υποψήφιο με διάφορα άλλα μικρά κόμματα, μεμονωμένο τροβαδούρο σε κάθε μικρό επαρχιακό κανάλι, υποψήφιο και τροβαδούρο με το κόμμα «ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ», σε τακτική εκπομπή ραδιοφωνικού σταθμού ο οποίος έκλεισε γρήγορα με «περίεργο» τρόπο, υποψήφιο πάλι και εκλεγμένο σε Νομαρχιακές εκλογές κλπ, κλπ. Ακόμα και η «κουτσή Μαρία» να τον καλούσε στο σπίτι ή στο κόμμα της ο Σοφιανόπουλος θα έσπευδε «αφθορί και παραχρήμα» για να διαδώσει τις απόψεις του για την αφύπνιση του προδομένου Ελληνικού λαού.

Είναι ο πρώτος (& ο μόνος;) Ελλην που εξώρυξε πετρέλαιο, στο «ΚΕΡΙ» Ζακύνθου και διώχθηκε (!!!) γι’ αυτό. Η ύπαρξη πετρελαίων βέβαια είναι από παλιά γνωστή σε όλους τους Έλληνες που δεν βυζαίνουν το δάχτυλο και αυτό τους το θυμίζει από το 1974 και εντεύθεν ο ήχος των τουρκικών πολεμικών αεροπλάνων. Σήμερα το τονίζω ιδιαίτερα διότι έχει αρχίσει από ορισμένους κύκλους, κυρίως του τηλεοπτικού κατεστημένου, να γίνεται της μόδας η αναφορά σε πιθανή ύπαρξη πετρελαίων σε διάφορα μέρη της χώρας, με κίνητρο πιστεύω την μισή αλήθεια, δηλαδή την συσκότιση.

Ο Σοφιανόπουλος όμως δεν αρκέστηκε σε ορισμένα, έστω και σπουδαία, ζητήματα. Έχει τεκμηριώσει αποδεδειγμένη και πλουσιοπάροχη παραγωγική πρόταση για ΚΑΘΕ ΤΕΤΡΑΓΩΝΙΚΟ ΜΕΤΡΟ της Ελλάδος. Αποδεικνύει ότι κάλλιστα στην χώρα μας μπορεί να προκόψει αρκετά πολλαπλάσιος αριθμός κατοίκων με βάσει τις έως τώρα διαπιστωμένες πλουτοπαραγωγικές πηγές της. Καταλαβαίνετε πόση πρόοδος μπορεί να γίνει με την εφαρμογή της ραγδαία αναπτυσσόμενης τεχνολογίας.

Πιθανόν να σας έχει δημιουργηθεί η απορία. Τι πολιτικές απόψεις έχει ο Σοφιανόπουλος; Αν θεωρήσουμε σαν καθρέφτη του το πρόγραμμα του κόμματός του «ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ» (εδώ), δεν θα δούμε τίποτε άλλο παρά την ατελείωτη προσπάθειά του για την παράθεση προτάσεων και εξεύρεση τρόπων προόδου της χώρας και της ευτυχίας των Ελλήνων. Διαρκή αγωνία και έρευνα για θρίαμβο της αξιοκρατίας και της επιστήμης. Αν τον εξετάσει κανείς με βάσει τις εξορμήσεις του στον λαό, μέσω των μικρών ΜΜΕ ή των πάμπολλων ιδιωτικών ή δημόσιων συζητήσεων που προκαλούσε, θα διακρίνει έναν θαυμαστή του Μπάτση (εκτελέστηκε με τον Μπελογιάννη), του Μποδοσάκη, του Κοντογούρη (του κατασκευαστή του πρώτου βραβευμένου ελληνικού φορτηγού εκτός δρόμου) και πολλών άλλων σπουδαίων δημιουργών και διανοητών, πολλάκις αντιδιαμετρικών πεποιθήσεων και κοινωνικών καταβολών ο καθένας, οι οποίοι θέλησαν με διαφορετικό τρόπο ή από άλλο μετερίζι έκαστος να προοδεύσει αυτός ο τόπος και να πληροφορηθούν οι Έλληνες την αλήθεια που τους κρύβουν επιμελώς. Ο Σοφιανόπουλος σαν ακούραστη μέλισσα εργάτρια έπαιρνε την γύρι από τον καθένα τους την επεξεργαζόταν επιστημονικά και την ενέτασσε στο όραμά του. Μια σύγχρονη, πλούσια, αξιοπρεπή και ανεξάρτητη Ελλάδα.

Στο πρόγραμμα αυτού του «περίεργου» κόμματος, το οποίο εν τη γενέσει του είχε την προσωπική σφραγίδα του ιδρυτού του, δεν θα βρείτε γενικολογίες, ανώδυνα ευχολόγια, λοιπές μπουρδολογίες, «συμβόλαια με τον λαό» τύπου «πάρε κόσμε», λάγνα μουσική στ’ αυτιά των ανθρώπων, ούτε διακηρύξεις του κάθε κου Καλοχαιρέτα. Θα βρείτε πρακτικούς τρόπους ανάπτυξης του τόπου, τεχνικές προδιαγραφές, παραγωγικές διαδικασίες, νούμερα και αναλυτικές υποδείξεις, κάτι δηλαδή σαν εμπεριστατωμένο εγχειρίδιο λειτουργίας ενός πολύπλοκου μηχανήματος. Και αυτό διότι αυτά δεν γράφτηκαν από έναν χαρτογιακά ή άεργο τροβαδούρο που θέλει να δημαγωγήσει, αλλά από έναν αγωνιστή της επιχειρηματικότητας, μεγάλο επιστήμονα τεχνοκράτη, γνώστη εκ των ένδον της πλούσιας Ελληνικής γής, (πανίδας, χλωρίδας και ορυκτού πλούτου) και άδολο πατριώτη. Θα δείτε βέβαια και γενικότερες πολιτικές απόψεις με τις οποίες μπορείτε να συμφωνήσετε ή να διαφωνήσετε και τέλος πάντων να κρίνετε με κάθε τρόπο, όχι όμως με προκατάληψη. Φυσικά ποτέ ο ίδιος ο Σοφιανόπουλος δεν διεκδίκησε το αλάθητο αλλά ήταν μια διαρκής μηχανή αναζήτησης και επεξεργασίας, νέων μορφών και ιδεών για την πραγμάτωση του ονείρου του. Μια περήφανη και ζάπλουτη Ελλάδα.

Ο Σοφιανόπουλος όμως στην πολυσχιδή πορεία του στην επιχειρηματική και πολιτική ζωή του τόπου κατέληξε και σε ένα σπουδαίο συμπέρασμα που τον κάνει να διαφέρει από όλους τους προηγούμενους, αλλά και από σχεδόν (;) όλους τους επόμενους. Το συμπέρασμα αυτό στάθηκε η αιτία για το «κάψιμό» του από τις Τράπεζες και το επίσημο Ελληνικό κράτος. Ότι δηλαδή όλη αυτή η χθεσινή και σημερινή κατάντια του Ελληνικού κράτους δεν είναι προιόν τύχης ή έστω προιόν κάποιων λανθασμένων επιλογών ή πολεμικών καταστάσεων. Με ατσάλινη λογική, στοιχεία και επιχειρήματα οικοδομεί την θεώρησή του για την βαθύτερη αιτία των πραγμάτων. Και αυτό τον αναδεικνύει σε γίγαντα της σκέψης και της δράσης. Η προσφορά του στο Έθνος είναι κολοσσιαία και αυτό θα εκτιμηθεί από τους μεταγενεστέρους (αν γλυτώσουν την μετάλλαξη της παγκοσμιοποίησης). Κατά την γνώμη του γράφοντος αυτό το σημείωμα, τρία είναι τα κακά (σχηματικά) που συνοδεύουν την Ελλάδα από την «ανεξαρτησία» της. Η Αγγλία (ως ο κύριος εκφραστής της διαχρονικής εξάρτησης από τον ξένο παράγοντα), η Τουρκοκρατία και ο βυζαντινισμός (με την έννοια της σχεδόν γονιδιακής κληροδότησης της διαφθοράς, του ωχαδερφισμού, του κοτζαμπασισμού, του μπαξισιού, της κουτοπονηριάς, της θεοκρατίας, της μοιρολατρίας και της βλακείας) και οι Τράπεζες (ο διαχρονικός ντόπιος ή ξένος «σαράφης» και πραγματικός αφέντης της οικονομίας και πολιτικής του τόπου). Ο Σοφιανόπουλος στάθηκε πρωτοπόρος, πάντα ανάλογα με τις δυνάμεις του, απέναντι και στα 3 αυτά κακά, προσπάθησε να τα απομυθοποιήσει, να τα ξεγυμνώσει στον Ελληνικό λαό, για τα οποία τελικά πλήρωσε αδρά και ο ίδιος, προτείνοντας όμως και τις μεθόδους απαλλαγής της χώρας και των Ελλήνων από αυτά τα βαρίδια που την συνοδεύουν. Μια εμβριθής περιήγηση στα ντοκουμέντα που παραθέτουμε θα σας πείσει για του λόγου το αληθές και φυσικά θα μάθετε για την βαθύτερη και πολύ καλά κρυμμένη αιτία των πάντων.

Η γνωριμία μου με τον Σοφιανόπουλο εξελίχθηκε σε μία από μέρους μου βαθιά σχέση εκτίμησης και φιλίας, όμως λόγω απόστασης δεν υπήρχε μεταξύ μας συχνή επαφή. Για μένα αποτελεί μια όαση στη ζωή μου, διότι τι άλλο θα μπορούσε να πει κάποιος όταν καθίσταται μύστης της αλήθειας για τις καλά «κρυμμένες» παραγωγικές δυνατότητες του τόπου του. Κάθε φορά που αναλογίζομαι ότι παρά την τεράστια πρόοδο της τεχνολογίας οι άνθρωποι στην χώρα μου φτωχαίνουν, σχετικά αλλά και απόλυτα, κάθε φορά που η χώρα μου υποβαθμίζεται διεθνώς από εχθρούς και «φίλους», η σκέψη μου πάει στον Σοφιανόπουλο και στο τεράστιο «κρυμμένο» έργο του. Κάθε επαφή μαζί του ήταν για μένα μια ευκαιρία να αντλήσω από τον ευφυέστατο αυτόν ΕΛΛΗΝΑ «νέκταρ και αμβροσία» από την «ζάπλουτη» επιστημονική του μόρφωση και εμπειρία, και να διαπιστώσω επίσης την άπειρη αγάπη του για αυτόν τον τόπο. Δεν ενδιαφέρθηκε ποτέ από που κρατάει η σκούφια μου, κοινωνικά ή πολιτικά. Ένα ήταν και είναι γι’ αυτόν το αγωνιώδες του ζητούμενο:

Τι μπορείς να κάνεις για την Ελλάδα; Πάλεψε και κάν’το.

Από ένα σημείο και πέρα σκέφθηκα να ταξινομήσω το υλικό που είχα στα χέρια μου. Τώρα αισθάνομαι ότι έχω χρέος απέναντι στην παρούσα και στην μελλοντική γενιά να το δώσω στην δημοσιότητα εκμεταλλευόμενος τις δυνατότητες του διαδικτύου. Ζητώ από σας, ότι υλικό έχετε που προέρχεται από τον Σοφιανόπουλο, αλλά και από άλλους σημαντικούς Έλληνες, να το προωθήσετε στον «ΑΘΡΗΣΚΟ» για να το δώσουμε στην δημοσιότητα. Εμείς θα συνεχίσουμε την προσπάθεια ώστε αυτή η θεματική ενότητα να γίνει πραγματικά «ζάμπλουτη» από προτάσεις για την ανεξαρτησία και προκοπή αυτού του τόπου. Η σημερινή κατάσταση στην Ελλάδα, την οποία προέβλεψε ο Σοφιανόπουλος με μεγάλη ακρίβεια και πριν πολλά χρόνια, είναι τέτοια που χρειάζεται ριζικά μέτρα και κυρίως ραγδαία μεταβολή των κοινωνικοπολιτικών απόψεων των Ελλήνων. Από τα λίγα αλλά φοβερά ντοκουμέντα που σας παραθέτουμε θα καταλάβετε ότι και οι λίγες φωνές που σήμερα αναφέρονται σε ψήγματα της παραγωγικής δυνατότητας της χώρας μας, έχουν αντιγράψει στοιχεία κυρίως από τον Σοφιανόπουλο. Τίμιο θα ήταν να τον αναφέρουν. Αυτό όμως είναι δικό τους πρόβλημα και όχι δικό του. Η αποσιώπηση του μεγάλου αυτού ΕΛΛΗΝΑ και του συνολικού έργου του, έχει την αιτία του στο ότι κανείς από αυτούς δεν θέλει ή δεν τολμά να θίξει την κυρίαρχη δύναμη και αιτία των συμφορών της πατρίδας μας την οποία αποκαλύπτει, με μαθηματική ακρίβεια ο Σοφιανόπουλος. Νομίζω όμως ότι και ο ίδιος πρέπει να είναι ικανοποιημένος διότι προσπάθησε και πλήρωσε, όσο ελάχιστοι, για να εμπεδώσει στους Έλληνες την μόνη και αδιαμφισβήτητη αλήθεια. Ότι δηλαδή,

Η ΕΛΛΑΔΑ ΕΙΝΑΙ ΖΑΠΛΟΥΤΗ ΚΑΙ ΟΧΙ ΨΩΡΟΚΩΣΤΑΙΝΑ

Όπως αναφέρθηκε και παραπάνω, στην προφανή απορία, γιατί δηλαδή όλα αυτά τα στοιχεία δεν είναι γνωστά, απαντά ο ίδιος ο Σοφιανόπουλος λεπτομερέστατα μέσα από τα παρατιθέμενα ντοκουμέντα, αλλά και από αυτά που θα παρατεθούν αργότερα στον διαρκή εμπλουτισμό αυτής της θεματικής ενότητας. Εσείς και μόνο εσείς θα βγάλετε τα δικά σας συμπεράσματα, τις πιθανές διαφωνίες σας ή και ακόμη καλύτερα, τις προτάσεις σας. Σε όλες όμως τις περιπτώσεις ας θυμόσαστε το ρητό του αείμνηστου Λασκαράτου:

“Μην με κατακρίνετε προτού διαβάσετε. Και αφού διαβάσετε σκεφθείτε. Σκεφθείτε όμως χωρίς προκατάληψη. Η προκατάληψή σας θα ζημιώσει περισσότερο εσάς παρά εμέ.”

Από την στήλη αυτή ευχαριστούμε τον κο Σωτήρη Σοφιανόπουλο για την συγκατάθεσή του στην πρωτοβουλία μας να προσφέρουμε τα ντοκουμέντα αυτά στο πλατύ κοινό μέσω της ιστοσελίδας. Στον χώρο αυτό θα έχουν πάντα θέση όλα τα σπουδαία πονήματα, γνωστά και άγνωστα, που πρέπει να γίνουν κτήμα του κάθε ελευθερόφρονα Έλληνα πολίτη που θέλει να μάθει την αληθινή παραγωγική ιστορία της Ελλάδος που του κρύβουν επιμελώς τα κάθε λογής κατεστημένα και σκοτεινές δυνάμεις. Επίσης έχουν θέση και κριτικά σημειώματα που θα αφορούν τα έργα που παρουσιάζονται.

Σ’ αυτή μας την προσπάθεια δεν έχουμε και ούτε επιδιώκουμε κανένα όφελος. Δεν έχουμε ανάγκη κανέναν και παρ’ όλο που πολλοί από μας έχουν επιλέξει, προς το παρόν, την σοφή παραίνεση του «λάθε βιώσας», κάνουμε απλώς το κέφι μας. Είμαστε ελεύθεροι Έλληνες, μαθητές του μεγαλύτερου πνεύματος του γνωστού ανθρώπινου βίου, του Επίκουρου, είμαστε τέκνα της «ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΝΟΜΑΡΧΙΑΣ» του «Ανωνύμου», λάτρεις της αλήθειας, της ελευθερίας, της παιδείας, και της ηδονής που αυτές φέρνουν στους ανθρώπους. Ελπίζουμε να γίνετε και σεις.

Τα βιβλία του Σωτήτρη Σοφιανόπουλου μπορείτε να τα βρείτε ( δωρεάν ) σε ηλεκτρονική μορφή στην ιστοσελίδα που προανέφερα . Εκεί υπάρχουν και βίντεο σχετικά με το πετρέλαιο της Ζακύνθου και άλλα θέματα .
Αποθηκεύστε τα στον υπολογιστή σας και διαδώστε τα . Πρόκειται για γνώση ΑΠΑΓΟΡΕΥΜΕΝΗ απο τους κατακτητές μας που πρέπει να την συντηρήσουμε για τις επόμενες γενεές . Να μην ξεχαστεί αυτός ο ΗΡΩΑΣ !
----------------------------------------------------------------

ΣΤΕΛΙΟΣ ΚΥΡΙΑΚΙΔΗΣ

Στην Πάφο γεννήθηκε, σαν σήμερα. Στις 4 Μαϊου 1910. Πάνω από έναν αιώνα πια. Φτωχόπαιδο ήταν και κάποια στιγμή ξεκίνησε τον αθλητισμό στην Λεμεσό. Του άρεσε να τρέχει από πιτσιρίκι. Κατάφερε, μάλιστα, να πάρει μέρος ως δρομέας με την ελληνική εθνική ομάδα στους ολυμπιακούς αγώνες του 1936!

Αγροτόπαιδο, με έρωτα για τον αθλητισμό και ταλέντο, από το 1934 τα μαζεύει και μετακομίζει στο Χαλάνδρι. Έπιασε δουλειά στην ΔΕΗ (τότε Ηλεκτρική Εταιρεία) και πήγαινε να μετράει τα ρολόγια στα σπίτια του κόσμου για να βγάλει το μεροκάματο.

Τα' μπλεξε ο πόλεμος μετά. Υπέφερε ο κόσμος. Έτσι κι αυτός, έτσι και η οικογένειά του. Το 1940 έκοψε το τρέξιμο και κοίταξε μόνο να ζήσει.

Πείνα! Έβλεπε τους παλιούς του συναθλητές, εκείνη την μεγάλη ομάδα του 1930, να λιμοκτονούν ή να τους σκοτώνει ο γερμανικός κατοχικός στρατός.

Παντρεύτηκε, έκανε παιδιά, τέλειωσε η Κατοχή, άρχισε η φαγωμάρα του Εμφυλίου. Αδερφός να σκοτώνει αδερφό εκείνα τα μαύρα χρόνια.

Πούλησε τα μισά έπιπλα για να πάει να τρέξει!

Παίρνει την μεγάλη απόφαση το 1946 να ξανατρέξει. Λίγη προπόνηση, ελάχιστο φαγητό από τους γείτονες, δύσκολα χρόνια. Ήθελε να πάει στην Αμερική. Στην Βοστώνη. Στον φημισμένο μαραθώνιο! Ελπίζοντας ότι και μόνο με την παρουσία του θα μπορέσει να ευαισθητοποιήσει τους Αμερικάνους για να βοηθήσουν τον λαό μας που τα περνούσε δύσκολα όσο ποτέ άλλοτε.

Πώς, όμως, να αγοράσει εισιτήριο για την Αμερική; Με τι λεφτά; Μαζεύει και πουλάει τα μισά έπιπλα του σπιτιού. Πιάνει πέντε δραχμές στο χέρι, του δίνουν με τα πολλά και κάμποσα ακόμα από την δουλειά του και πάει και βγάζει αεροπορικό εισιτήριο. Μονό! Δεν είχε λεφτά για «μετ' επιστροφής».

Μέσα από τα χαλάσματα της Αθήνας, βρήκε το κουράγιο να πετάξει για Αμερική ρισκάροντας τα πάντα. Με μοναδικό σκοπό να. τρέξει! Τίποτα άλλο!

«Θα πεθάνεις στα πρώτα χιλιόμετρα»

Ο πιο δύσκολος μαραθώνιος της εποχής - κι ακόμα φημισμένος - ήταν αυτός της Βοστώνης. Φαβορί ο τεράστιος Άγγλος Κένεθ Μπέιλι και ο Αμερικάνος, νικητής της προηγούμενης χρονιάς, Τζόνι Κέλι. Κι από κοντά ένας Καναδός αθληταράς.

Πριν τον αγώνα όλοι οι αθλητές έπρεπε να περάσουν από γιατρό. Πάει και ο Κυριακίδης, τον εξετάζουν οι Αμερικάνοι και του λένε:

«Δεν μπορείς να τρέξεις.».

- Μα, γιατί; Γιατί δεν μπορώ ενώ έκανα τόσο ταξίδι;

- Είσαι πολύ αδύναμος, νεαρέ Έλληνα. Θα πεθάνεις στον δρόμο από την εξάντληση, έτσι κοκαλιάρης όπως είσαι. Δεν θα αντέξεις ούτε για μερικά χιλιόμετρα.

Παίρνει ουσιαστικά την προσωπική ευθύνη και λέει «φέρτε μου το χαρτί να το υπογράψω ότι θα τρέξω κι αναλαμβάνω όποιον κίνδυνο υπάρχει για την ζωή μου. Θα τρέξω κι ας πεθάνω εδώ πέρα.».

Αρχίζει ο αγώνας. 20 Απριλίου 1946 ήτανε. Ξεκίνησε αργά ο Στέλιος Κυριακίδης, αλλά ανέβαζε στροφές. Όλο και πλησίαζε τους πρώτους, όλο και πατούσε καλύτερα. Στο 40 χιλιόμετρο έπιασε τον Κέλι, τον πρωτοπόρο.

Ναι, κέρδισε! Με πανευρωπαϊκό ρεκόρ! Παραμιλούσε η Αμερική.

«Εγώ έτρεχα για τον εαυτό μου, ο Κυριακίδης για έναν λαό»

Ο πρόεδρος των ΗΠΑ Τρούμαν καλεί τον Κυριακίδη στον Λευκό Οίκο, μαζί με τον δεύτερο, τον Αμερικάνο Τζόνι Κέλι.

Κι όταν λέμε Κέλι να αναφέρουμε ότι 15 φορές βγήκε στην καριέρα του μέσα στην πρώτη πεντάδα του μαραθωνίου της Βοστώνης, ενώ το 2000 ανακηρύχθηκε από το Runner's World ο κορυφαίος δρομέας για τον περασμένο αιώνα.

Ρωτάει ο Χάρι Τρούμαν τον Τζόνι Κέλι: «Καλά, βρε παιδί μου. Πώς έχασες απ' αυτόν τον κοκαλιάρη (σ.σ. έτσι τον έλεγαν οι εφημερίδες) κι αδύναμο Έλληνα;».

Απάντηση Κέλι: «Μόνο εγώ έχασα; Κανένας δεν μπόρεσε να τον κερδίσει. Εγώ έτρεχα για τον εαυτό μου κι αυτός για έναν ολόκληρο λαό, για μια ιδεολογία...».

Ο Τρούμαν χαμογελάει και γυρνάει προς τον Κυριακίδη. «Εσύ, παιδί μου, είσαι άξιος συγχαρητηρίων. Για πες μου. Τι θες να κάνω για σένα; Θες ρούχα; Τρόφιμα να δυναμώσεις; Χρήματα; Ό,τι θες από μένα».

«Δεν θέλω τίποτα για μένα, μόνο για τους Έλληνες που λιμοκτονούν»

Απάντηση Κυριακίδη: «Σας ευχαριστώ, πρόεδρε. Δεν θέλω τίποτα για εμένα. Το μόνο που ζητώ, κύριε Τρούμαν, είναι να στείλετε ρούχα και τρόφιμα στα 7 εκατομμύρια Έλληνες που λιμοκτονούν. Αυτό ζητάω. Να βοηθήσετε τον λαό μου που υποφέρει».

Αυτό που έγινε μετά ήταν απίστευτο. Από δωρεές των Αμερικάνων μαζεύτηκαν τόνοι από τρόφιμα, φάρμακα, κουβέρτες. Δεν είχαν πώς να τα μεταφέρουν. Μόλις βρέθηκαν έξι καράβια, με τη συνδρομή της οικογένειας Λιβανού, έφτασε η βοήθεια στην Ελλάδα. Το «Πακέτο Κυριακίδη», όπως το ονόμασαν.

Συγκεντρώθηκαν, επίσης, 250.000 δολάρια για να δοθούν στους ταλαιπωρημένους Έλληνες από την Κατοχή και τον Εμφύλιο! Ποσό τεράστιο για την εποχή. Όλες οι αμερικάνικες εφημερίδες τον είχαν πρωτοσέλιδο, ενώ ο ίδιος έτρεχε από Πολιτεία σε Πολιτεία της Αμερικής για να φέρει κι άλλη βοήθεια στην τσακισμένη Ελλάδα.

Ένα εκατομμύριο κόσμος στην υποδοχή!

Ένας λαός που πέθαινε στους δρόμους από την εισβολή του ναζισμού και τον Εμφύλιο, μπόρεσε να χαμογελάσει ξανά απ' αυτόν τον τεράστιο Έλληνα. Την μέρα που ήρθε από τις ΗΠΑ στην Αθήνα, στις 23 Μαϊου, ξεχύθηκε στους δρόμους ένα εκατομμύριο κόσμος για να τον υποδεχτεί.

Είχαν φτάσει απ' όλη την Ελλάδα άνθρωποι στην πρωτεύουσα για να τον ευχαριστήσουν. Εκείνη τη μέρα ήταν η πρώτη φορά που φωταγωγήθηκε ξανά η Ακρόπολη από τότε που άρχισε ο πόλεμος. Και θεωρήθηκε το πρώτο χαρμόσυνο γεγονός για τον τόπο ύστερα από τόσα καταραμένα χρόνια. Ο Κυριακίδης έδωσε χαρά, περηφάνια, ανακούφιση στους συνανθρώπους του.

Πόσο γνήσιος ο Στέλιος Κυριακίδης! Πόσο αυθεντικός. Και τι ψυχή! Μεγαλείο.

Ο γιός του, απλόχερα και χωρίς να ζητήσει ποτέ καμία αμοιβή, προσέφερε χρόνια μετά όλα τα κειμήλια του Στέλιου Κυριακίδη στο Μουσείο του Μαραθωνίου δρόμου στον Μαραθώνα (αξίζει να το επισκεφθείτε κάποια φορά).

Με διαμάντι!

Μέσα σ' αυτά που έγιναν δωρεά στο Μουσείο είναι και το μετάλλιο τεράστιας αξίας από τον νικητήριο αγώνα στην Βοστώνη. Ένα μετάλλιο που ήταν συλλεκτικό ακόμα και τότε, αφού για εκείνη και μόνο τη χρονιά είχε τοποθετηθεί στο κέντρο του ένα διαμάντι!

Ο Στέλιος Κυριακίδης είναι ακόμα και σήμερα άγνωστος στους περισσότερους Έλληνες φιλάθλους. Στις ΗΠΑ, όμως, έχουν γράψει βιβλία για το κατόρθωμά του, έχουν γυρίσει βραβευμένα ντοκιμαντέρ (NBC), ενώ ετοιμάζουν και μια ταινία από την Disney με παραγωγούς τους Mark Ciardi και Gordon Gray.

Άνθρωπος της προσφοράς, με υψηλά ιδεώδη, γνώστης της βαριάς κληρονομιάς αυτού του τόπου στον αθλητισμό και τον πολιτισμό, ένας μοναδικός αθλητής που λατρεύτηκε στην εποχή του. Θα μπορούσε και σήμερα να αποτελεί φάρο έμπνευσης για όλους μας, αλλά μάλλον σε πολλούς το όνομά του δεν λέει κάτι.

Κι ας έκανε, πέρα απ' όλα τα άλλα, κι έναν τεράστιο άθλο από καθαρά αθλητικής άποψης, αφού η νίκη στον μαραθώνιο της Βοστώνης θεωρείται κάτι τρομερά δύσκολο.

Ο αείμνηστος Φρέντυ Γερμανός είχε κάνει μια εξαιρετική εκπομπή για τον Κυριακίδη το 1981, απόσπασμα της οποίας μπορείτε να παρακολουθήσετε από το βίντεο εδώ: http://istologio.org/?p=2914

-----------------------------------------------------------------------------------------

Καταχώρηση της 26-4-2012

Oι Όλγα Γεωργίου Γεριτσίδου και Τάνυα - Μαρία Γεριτσίδου, κατέθεσαν προσφυγή στο Ποινικό Δικαστήριο της Χάγης κατά του πρωθυπουργού Γιώργου Παπανδρέου . Επιμελούνται και την ιστοσελίδα
http://www.humansupport.gr/

για την υποστήριξη του πολίτη που αδικείται απο το κράτος .

ΚΑΤΑΧΩΡΗΣΗ ΤΗΣ 7-4-2012
ΜΑΝΩΛΗΣ ΗΛΙΑΚΗΣ ( Μασταμπάς , 74100-ΡΕΘΥΜΝΟ )
Πολιτικός μηχανικός και αγρότης . Δημιούργησε δένδρο το οποίο παράγει ταυτοχρόνως πατάτες , μελιτζάνες , πιπεριές και ντομάτες !
Η πράξη του ήταν μια αντίδραση στο κύκλωμα εμπόρων και μεσαζόντων που καταληστεύουν καταναλωτές και παραγωγούς .

► Τα τεράστια προβλήματα ενός τίμιου απομακρυσμένου αγωνιστή.

1). Γράφει για την καταπάτηση στην Βαγιά της Σερίφου και για να καταφέρει κάποια δημοσιότητα στο θέμα πρέπει να τρέχει από το νησί του στην Αθήνα, στη Σύρο και αλλού με δυσβάστακτα έξοδα.

2). Για να βοηθήσει στη λύση κάποιου εκπαιδευτικού προβλήματος απευθύνεται στο ΥΠΕΠΘ. Υπηρεσία του ΥΠΕΠΘ (κατά λάθος;) αρχίζει έρευνα για άλλο παρόμοιο θέμα, δημιουργείται σύγχυση, το θέμα φτάνει στη Βουλή και στον Ιο της Ελ/πιας, τόσο επιπόλαια, που αφήνει – για τον ανώνυμο απόστρατο αξιωματικό- υπονοούμενα περί…“χούντας” και…“χιτλερισμού”. Την αυτονόητη προστασία της τιμής και της υπολήψεώς του που προσβλήθηκε από τους βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ και τους ΙΟΥΣ αναγκάστηκε να περιορίσει σε μια επιστολή επανορθώσεως.

3). Καταγγέλλει κάθε υπεύθυνο για την καταπάτηση - αλλοίωση δημοσίου ρέματος και μετατροπή του σε δρόμο (προς όφελος ιδιωτών). Η υπόθεση καταλήγει στο εδώλιο με κατηγορούμενη της “πράσινη” Δήμαρχο του νησιού ως υπεύθυνη. Η διαδικασία εξαντλείται στο να ερωτάται ο βασικός μάρτυρας (ο φίλος μας) από το δικαστήριο: «Τι είναι περιβάλλον, τι είναι υποβάθμιση του περιβάλλοντος, τι είναι μόλυνση της θάλασσας, τι είναι ποιότητα ζωής, τι είναι αισθητική του τοπίου, τι είναι οικολογική ισορροπία κλπ.» και η Δήμαρχος αθωώνεται…

Επίσης υπ’ όψιν ότι το διαδίκτυο εκεί είναι τόσο χάλια και τόσο ακριβό, που είναι σχεδόν απαγορευτικό. Η συγκοινωνία με πλοίο είναι πολύ δύσκολη το χειμώνα, η πρόσβαση σε δικηγόρο και οι δυνατότητες για νομικές συμβουλές περιορισμένες. Η πρόσβαση στον Τύπο (καθυστερημένο πάντα) όχι εύκολη, αλλά και μια απλή φωτοαντιγράφηση προβληματική και ακριβή. Καταλαβαίνει κανείς λοιπόν τι δυσκολίες έχει κάποιος όταν πρέπει να ενημερωθεί εγκαίρως αλλά και να κρατά κάποιες τακτές προθεσμίες.

Ο Θοδωρής Λιβάνιος , πρώην αξιωματικός Π.Ν., νυν αγρότης, εκδότης της εφημερίδας «Σερφιώτης», με πατέρα υπέργηρο και ασθενή, γυναίκα και 3 παιδιά, αντιμετωπίζει όλα τα παραπάνω, τις καιρικές συνθήκες, τα οικογενειακά προβλήματα αλλά πολεμά και για τα κοινά (πολιτικά, λαογραφικά, περιβαλλοντικά, κ.α.) με υπομονή και καρτερία, χωρίς να έχει τολμήσει να διαψεύσει κανείς τις καταγγελίες του…Εμείς εδώ τον θεωρούμε υπόδειγμα αντοχής και αξιοπρέπειας.
ΑΠΟ ΤΟ ΕΝΗΜΕΡΩΤΙΚΟ ΔΕΛΤΙΟ ΤΗΣ "ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΕΣΤΙΑΣ " ( ellinikiestia@yahoo.gr )