ΑΣΜΑΤΑ   ( για να   ευθυμήσουμε  και  λίγο ... )


Άσματα    σε  νεοελληνική  γλώσσα 
Το  1974   ( αμέσως  μετά  την  πτώση  της    Χούντας  )  ο  Μίκης  Θεοδωράκης   οργανώνει  μία  συναυλία .  Ο  Νίκος  Κούνδουρος    κινηματογραφεί   την  συναυλία   και  την  κάνει  φίλμ  με  τίτλο  "Τα  τραγούδια  της  Φωτιάς"  . Όλοι    οι  συμμετέχοντες    καλλιτέχνες   (μέσα  στην  αφέλειά  τους   )  δεν  καταλαβαίνουν  οτι  η    ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ    Χούντα    μόλις    τώρα  αρχίζει  !   Τουλάχιστον  ο  Θεοδωράκης   μετά  απο  χρόνια  θα  το  ψιλοπαραδεχτεί   (  όταν  μίλησε  για   κόκκινο  φασισμό )  .  Οι   υπόλοιποι   ΟΥΔΕΠΟΤΕ  βρήκαν  τόσο  θάρρος  . Παραθέτω εδώ    (  σε  παρωδία )   μερικά  απο  εκείνα  τα  τραγούδια   .  Νομίζω  οτι  αυτή  είναι  η  ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ   τους  μορφή  .  Η  ΠΑΡΩΔΙΑ  ήταν  αυτή  που  ακούστηκε  το  1974  ! 

-------------------------------
Ο  ΑΦΛΑΣΜΟΣ  ( * )  ΤΟΥ  ΑΝΔΡΕΑ  

Το  μεσημέρι  που  σχολάνε  τα  γραφεία
μετρώ  μαλάκες   τον  κόσμο  μετρώ
είμαι  θρεφτάρι  μέσα  σ'  ενα  Υπουργείο
μαζί  εσύ  ,  μαζί  κι  εγώ

Πάνε στην  κάλπη    και  ψηφίζουν  τον  Ανδρέα
μετρώ  μαλάκες  τις ψήφους  μετρώ
Εις  την  Βουλή  παλί  θα  είμασε  παρέα
τακ  τακ  εσύ  τακ  τακ  εγώ 

Που  πάει  να  πεί  
σ΄ αυτή   τη  γλώσσα   τη βουβή 
μασάω  γερά  ,  περνάω  καλά 

Για  χρόνια  τέσσερα θα  είναι πανηγύρι
τακ  τακ  εσύ  τακ  τακ  εγώ
τακ  τακ  εσύ  τακ  τακ  εγώ 

Έχουμε  μέλι  που  μυρίζει  σαν  θυμάρι 
και  στο  ψυγείο  φρέσκο  σολωμό
Ο  ψηφοφόρος  θα  δουλεύει  σαν  γομάρι 
και  μείς  θα  δίνουμε  ελπίδα  και σανό

Ακούν  το  βράδυ  στο  μπαλκόνι  τον  Ανδρέα
μετρώ  μαλάκες  τις  ψήφους  μετρώ
Του  Τρίτου  Δρόμου  τους  εκθέτει  τα  ωραία 
γελάς  εσύ  γελάω  και   'γώ 

Που  πάει  να  πεί 
σ΄ αυτή  τη  γλώσσα  τη  βουβή
μασάω  γερά  ,  περνάω  καλά .

Ο οπαδός  μας  θα  δουλεύει  στο  νταμάρι 
και θα  προσμένει  Κόκκινο  Στρατό
ώσπου  μια  μέρα  θα  τον  θάψουν  στο  θυμάρι
και  τα  παιδιά  του  θα  κρατήσουν  το  πανώ 

Έτσι  κυλάει   η ζωή  εις  τα  Βαλκάνια 
μαλάκες   πλήθος  και  βλάκες  σωρό
και  στην  Βουλή  να  την  αράζουν  τα  τζιμάνια
με  μέλι  φρέσκο   και  με  σολωμό .


( * )  ΑΦΛΑΣΜΟΣ =  Αυνανισμός
Το  τραγούδι  όπως  ακούστηκε  το  1974 :  https://www.youtube.com/watch?v=7eSsl_YfmKs

-----------------------------------------------------
ΤΟ  ΧΑΖΟΧΑΡΟΥΜΕΝΟ  ΠΑΙΔΙ 

Ήταν πρωί του Αυγούστου κοντά στη ροδαυγή
βγήκα να πάρω αέρα στην ανθισμένη γη
βλέπω μια κάλπη  κλαίει σπαραχτικά θρηνεί
"Έλα  και  δώσε  ψήφο  στο γελαστό παιδί"

Στις  καταλήψεις  πρώτο  τρέχει  παρακινεί
βιβλίο  δεν  ανοίγει  το  γελαστό  παιδί .
Για  ναχει  ενα  πτυχίο πάει  στη  Βουλγαρία
όμως  στη  Γνώση  έχει  έμφυτη  αλλεργία .

Είχεν ασχετοσύνη   και αιώνια θα θρηνώ
το πηδηχτό του βήμα το γέλιο το  χαζό
ανάθεμα την ώρα κατάρα τη στιγμή
που  ψήφισα   εκείνο  το γελαστό παιδί

Εις   τα  βουνά  ΄νεβαίνει    στο  σκί  για  να  τσουλάει 
και  Αγγλικά  δεν  ξέρει  καθόλου  να  μιλάει
Λέσβο  και  Μυτιλήνη  δύο  νησιά  νομίζει
σε   πλούσιου   το  πλοίο  σ'  Αιγαίο  αρμενίζει


Μον’ να `ταν σκοτωμένο  εις του  βουνού  το πλάι
και μόνον από βόλι Εγγλέζου να `χε πάει
κι από  φυστίκι  είθε   να  είχε  πια  πνιγεί
θα `ταν   χαρά  μου που `χασα το γελαστό παιδί

 Ανόητέ  μου  μπούφο   αιώνια  θα στο λέω
για το ό,τι έκανες   με  μίσος  θε  να   κλαίω
γιατί όλους τους εχθρούς μας  προσκύνησες   εσύ
τους  έδωσες  την  χώρα  σε  στρογγυλό  ταψί .

Το  τραγούδι  όπως  ακούστηκε  το  1974 : https://www.youtube.com/watch?v=NLgerQJo7zM

----------------------------------------------------------
ΩΡΩΠΟΣ 

Δούλοι  μεσ'  τη  Εφορία  και το σπίτι ορφανό
ζούμε μες στην τυραννία, στο σκοτάδι το πηχτό
Κι εσύ λαέ βασανισμένε, τάϊζε  αλλοδαπό .

Κλαίει κι η μάνα τώρα μόνη, κλαιν τα δέντρα, τα πουλιά
στην πατρίδα μας νυχτώνει, ορφανή η αγκαλιά
Κι έσυ λαέ βασανισμένε, τάϊζε  αλλοδαπό

Μες στα σύρματα κλεισμένοι, μα η καρδιά μας πάντα ορθή
πάντα ο ίδιος   πόθος   μένει, λευτεριά και προκοπή
Κι εσύ λαέ βασανισμένε,  τάϊζε  αλλοδαπό .


Το  τραγούδι  όπως  ακούστηκε  το  1974 :    https://www.youtube.com/watch?v=Pa_cwo2SFbU
----------------------------------------
ΤΑ   ΛΟΓΙΑ  ΚΑΙ ΤΑ  ΧΡΟΝΙΑ 

Τα λόγια και τα χρόνια τα χαμένα
και τους  σοφούς που σκέπασε καπνός
η ξενιτιά τα βρήκε αδελφωμένα
Και  του  Γιαχβέ οι  δούλοι  ήρθαν για μένα
ήταν σε δάσος μαύρο κεραυνός
απο  παπύρους δεν  αφήσανε  κανένα

Και σου μιλώ σ’ αυλές και σε μπαλκόνια
και σε   βλαμμένους  δούλους   του Θεού
κι όλο θαρρώ πως έρχονται τ’ αηδόνια
με τα χαμένα λόγια και τα χρόνια
εκεί που πρώτα ήσουνα παντού
και τώρα μες στο κρύο και στα χιόνια

Η μοίρα κι ο καιρός το ‘χαν ορίσει
στον κόσμο αυτό να  πέσει    καταχνιά
κι η νύχτα χίλια χρόνια να γυρίσει
και  τελικά  στον  σβέρκο  να  καθίσει
αυτός που   τον  ελέγαν  Αβραά 
και του   λαού   την πόρτα να   γκρεμίσει 
και του   λαού   την πόρτα να   γκρεμίσει
και του   λαού   την πόρτα να   γκρεμίσει

Δεν ήτανε ρολόι σταματημένο
σε ρημαγμένο κι άδειο σπιτικό
οι δρόμοι που με πήραν και προσμένω
Τα λόγια που δεν ξέρω σου τα δένω
με τους ανθρώπους που ‘δαν το κακό
και το ‘χουν στ’ όνομά τους κεντημένο

Αυτός που σπέρνει δάκρυα και πόνο
θερίζει την αυγή ωκεανό
μαύρα πουλιά του δείχνουνε το δρόμο
Κι έχει  καλυμαύχι   εις  τον ώμο,
σημάδι μυστικό και ριζικό
πως  έρχεται   απ’ τον Άδη κι απ’ το  ζόφο .

Στη  λόξα  των  παπάδων   δε γυρίζω
στης   μαλακίας  τη παλιά τη συλλογή.
Κι άλλο απ’ το μαύρο χόρτο δε   καπνίζω
παρά μονάχα σκέφτομαι κι ελπίζω
ποια λόγια θα   μου  γιάνουν   την πληγή
και τι θα    γεννηθεί μ’ αυτά που χτίζω.

Όσοι θα βρουν το φως   που  θεραπεύει
και το   μυαλό    φωτίσουν  με  δαδί
πιάνουν  φωτιά  που   ξέρει  να  παλεύει
το  ράσο   που τον άνθρωπο πλανεύει
το μαύρο φως  που  πάει  να  καταπιεί
και  τα μυαλά  την   τρέλλα   που  σαλεύει

Σ’ αυτούς η μοναξιά κι η λησμοσύνη
θα  φύγουν  σαν  αλάτι  με  νερό.
Γι αυτούς   πικρή  ανάμνηση  θα μείνει
παπάδες  εις  την  νήσο  ΣΑΝΤΟΡΙΝΗ
με δυο χιλιάδες  χρόνους  δουλικό
σαν βδέλλα  που  το  αίμα  σου  σου  πίνει


Το τραγούδι  όπως   ακούστηκε το  1974  :   https://www.youtube.com/watch?v=Q0gFJecVnbM
--------------------------------------------------
ΠΟΣΑ  ΧΡΟΝΙΑ   ΔΙΣΕΚΤΑ

Πόσα χρόνια δίσεκτα μέσα σε μιαν ώρα
βάσταξες αθέατη  , κόρη   Αθηνά .
Πόσες  γνώσεις  κάψανε  , κόρη , σε μιαν ώρα
και σε μαρμαρώσανε στην ξερολιθιά.

Μέσα στα ερείπια στέκεις  σαν αηδόνα
το καταμεσήμερο και θρηνολογείς.
Κάλεσέ τον  τον  Γιαχβέ  σε κρυφό αγώνα
ρίχτου  πέντε  βουρδουλιές   μην  τον  λυπηθείς .

Κάποια ξημερώματα σε μακρύ τραπέζι
θα ‘ρθουν να καθίσουνε   μύστες   και παιδιά.
Μέρα    Ελευσίνια   κι   αοιδός   θα παίζει
τα πολλά τραγούδια του για τη λευτεριά.

Το   τραγούδι  όπως ακούστηκε  το  1974  : https://www.youtube.com/watch?v=dKjnFAeDqHQ
----------------------------------------------------------------

ΑΣΜΑΤΑ  ΣΕ  ΑΡΧΑΙΑ   ΓΛΩΣΣΑ

Αν   μια   ομάδα  Ελλήνων  μουσικών  κυκλοφορήσει  σε   CD    δημοφιλή  νεοελληνικά   τραγούδια   σε  αρχαία  ελληνική  γλώσσα  ,  θα  έχουμε  πετύχει   κάτι   σπουδαίο .  Μέσα  απο   τα  τραγούδια  μπορούμε   να  διδάξουμε  την  αρχαία   ελληνική  γλώσσα  ( το  πρώτο  βήμα  για  την  ανάκτηση  της   αξιοπρέπειας  του  ελληνικού  λαού ) .  Μπορούμε  να  γίνουμε πολύ   γνωστοί .
Παραθέτω   τρία   δημοφιλή  τραγούδια  ( και  ένα   ευθυμογράφημα ) που  απέδωσα   σε  αρχαιοελληνική  γλώσσα  .  Το  μέτρο  δεν  άλλαξε   και  μπορούν  να   μελοποιηθούν  όπως   ακριβώς  τα  πρωτότυπα .

***************************************


Πύρινος  πίπτει  υετός
κέκαυμαι    εν  κινήσει
Δια  την  εμήν νεότητα
ουδείς  θέλει  θρηνήσει

Τελευτή ,
τελευτή    του  βίου  ενταύθα
σβένυτται   ο  λύχνος  μου.
Και  ως  χε-
και  ως  χελιδών   το  πνεύμα  
φεύγει   εκ  χειλέων  μου

Κύμα  πικρόν  ες  πλώρην  μου ,
τεμάχια το  ιστίον .
Κασίγνητος  ου  κήδεται
περί εμόν  σαρκίον

Τελευτή ,
τελευτή    του  βίου  ενταύθα
σβένυτται   ο  λύχνος  μου.
Και  ως  χε-
και  ως  χελιδών   το  πνεύμα  
φεύγει   εκ  χειλέων  μου



------------------------------------------------

Στίχοι: Λευτέρης Παπαδόπουλος
Μουσική: Μίμης Πλέσσας
Πρώτη εκτέλεση: Στράτος Διονυσίου
Άλλες ερμηνείες: Γιώργος Νταλάρας

Βρέχει φωτιά στη στράτα μου
φωτιά που μ' έχει κάψει
για τα φτωχά τα νιάτα μου
κανένας δε θα κλάψει

Η ζωή, η ζωή εδώ τελειώνει
σβήνει το καντήλι μου
κι η ψυχή, η ψυχή σαν χελιδόνι
φεύγει απ' τα χείλη μου

Κύμα πικρό στην πλώρη μου
και τα πανιά σκισμένα
ούτε αδελφός αγόρι μου
δε νοιάστηκε για σένα

Η ζωή, η ζωή εδώ τελειώνει
σβήνει το καντήλι μου
κι η ψυχή, η ψυχή σαν χελιδόνι
φεύγει απ' τα χείλη μου



--------------------------------------------------------------

Ρόζα
Στίχοι: Άλκης Αλκαίος
Μουσική: Θάνος Μικρούτσικος
Πρώτη εκτέλεση: Δημήτρης Μητροπάνος
Άλλες ερμηνείες: Υπόγεια Ρεύματα


Τα χείλη μου ξερά και διψασμένα
γυρεύουνε στην άσφαλτο νερό
περνάνε δίπλα μου τα τροχοφόρα
και συ μου λες μας περιμένει η μπόρα
και με τραβάς σε καμπαρέ υγρό

Βαδίζουμε μαζί στον ίδιο δρόμο
μα τα κελιά μας είναι χωριστά
σε πολιτεία μαγική γυρνάμε
δε θέλω πια να μάθω τι ζητάμε
φτάνει να μου χαρίσεις δυο φιλιά

Με παίζεις στη ρουλέτα και με χάνεις
σε ένα παραμύθι εφιαλτικό
φωνή εντόμου τώρα ειν' η φωνή μου
φυτό αναρριχώμενο η ζωή μου
με κόβεις και με ρίχνεις στο κενό

Πώς η ανάγκη γίνεται ιστορία
πώς η ιστορία γίνεται σιωπή
τι με κοιτάζεις Ρόζα μουδιασμένο
συγχώρα με που δεν καταλαβαίνω
τι λένε τα κομπιούτερς κι οι αριθμοί

Αγάπη μου από κάρβουνο και θειάφι
πώς σ' έχει αλλάξει έτσι ο καιρός
περνάνε πάνω μας τα τροχοφόρα
και γω μέσ' στην ομίχλη και τη μπόρα
κοιμάμαι στο πλευρό σου νηστικός

Πώς η ανάγκη γίνεται ιστορία
πώς η ιστορία γίνεται σιωπή
τι με κοιτάζεις Ρόζα μουδιασμένο
συγχώρα με που δεν καταλαβαίνω
τι λένε τα κομπιούτερς κι οι αριθμοί



 Μετά  χειλέων ξήρων   και  διψώντων
 ύδωρ  ες  την  άσφαλτον  ζητών
διέρχονται  παρ'  εμού   τα  τροχοφόρα  
 εσύ  δε λέγεις   υετού εστί  η  ώρα  
και  άγεις με    ες  καταγώγιον  υγρόν

Ες  την  κοινήν οδόν  οδοιπορώμεν
 αλλά  τα  δώματά  μας  ουκ  εγγύς
 ες  πόλιν  των  τεράτων  περπατώμεν
ου  βούλομαι  πλέον  μαθείν  τι  εκζητώμεν
ει  και  μόνον  δύο  ασπασμούς   δωρήσεις μοι

 Ες  τον  τροχόν με  παίζεις  κι'  απολύεις
ες  μύθον   τρόμου  ερινυακόν
 η  δε  φωνή  μου εστί  εντόμου  βόμβος
 ο  βίος  δε  κισσού  ο  κόμβος
με κόπτεις  και  με  ρίπτεις  ες  κρημνόν

Τινί  τρόπω   ανάγκη  γέγονε ιστορία
τινί  τρόπω  ιστορία  γέγονε  σιωπή
τι  με    γιγνώσκεις     Ρόζα  ες  ατονίαν
 συγχώρησον  εμέ  δια  την     αγνοίαν
περί     κομπιούτερ  τε και    αριθμών


Έρως   εκ  του  άνθρακος   και  θείου
χρόνος  μετέβαλλέ  σε  φρικωδώς
διέρχονται     εξ   ημών  τα  αμαξίδια   
καγώ  δε  ες  αχλύος     σταγονίδια  
 καθεύδω  πάλιν  νήστις   παρ'  εσού

Τινί  τρόπω   ανάγκη  γέγονε ιστορία
τινί  τρόπω  ιστορία  γέγονε  σιωπή
τι  με   γιγνώσκεις     Ρόζα  ες  ατονίαν
συγχώρησον  εμέ  δια  την     αγνοίαν
περί     κομπιούτερ  τε  και     αριθμών


Αύγουστος  2010
---------------------------------------------------

10-8-2010

Αλήτη μ’ είπες μια βραδιά
χωρίς καμιά αιτία

Εκάλεσάς  με  πλάνητα
άνευ  ουδένος  λόγου


Μα του αλήτη η καρδιά
δεν σου κρατάει κακία | 2x

Αλλ'  του  πλανήτου  ο  θυμός
μνησίκακός   ουκ'  έστιν  ( 2χ )

Θα ’ρθει καιρός όμως μικρή
να το μετανοήσεις

Έσσεται   ήμαρ  , ώ  γυνή  ,
της  πλήρους  μετανοίης


Για του αλήτη την καρδιά
θα κλάψεις, θα δακρύσεις | 2x

Ανδρός   πλανήτου  είνεκεν
κλαίεις   τε  και   δακρύεις   ( 2χ )

Αλήτη μ’ είπες, μα εγώ
χωρίς να σε μισήσω
γελώ ακόμα κι αν πονώ
για να μη σε λυπήσω | 2x

Ει  και  πλανήτη  με  καλείς
κακήν  χολήν  ουκ  έχω
γελόω  ει  και   αλγεινόν
ίνα  μη  σε  λυπήσω  ( 2χ)

-----------------------------------------

ΔΙΑΦΩΤΙΣΜΟΣ - ΘΟΥΡΙΟΣ
27-3-2018  Αντιγραφή  απο  την  σελίδα μου   στο  FACEBOOK 

Μπορεί ένα τραγούδι να πυροδοτήσει μια επανάσταση ; Αν σκεφτούμε τον Θούριο του Ρήγα , διόλου απίθανο . Το αίτιο είναι πάντα η αδικία . Η αφορμή μπορεί να είναι ένα τραγούδι ή ένα ποίημα .
Το αίτιο υπάρχει σήμερα . Ας κατασκευάσουμε την αφορμή . Όσοι έχουν ταλέντο σε αυτά ας πιάσουν χαρτί και μολύβι .
Ιδού ένα δείγμα που γράφτηκε σε λίγη ώρα . Βασίζεται στα 16 σημάδια σκλαβιάς που παρέθεσα στο προηγούμενο άρθρο . Οι ενότητες μπορούν να αλλάξουν σειρά . Είναι στον ρυθμό "Στην Ανατολή ..." του Μίκη Θεοδωράκη . Μπορεί να τραγουδιέται απο παρέες σε μαζώξεις και σε ταβέρνες :

Στο δημόσιο το δίκιο όποιος θα να μπεί
φόρους πλέον δεν πληρώνει μες την χώρα αυτή .
Και με δόλο και απάτη άλλαξαν τα ΦΕΚ
κι όλοι τους δοξολογούνε τον Μελχισεδέκ

Μία ξένη εταιρεία ψήφους πως μετρά
δεν το βλέπουν δεν το βλέπουν κι ειν' ολο χαρά
Ασυλία , ασυλία και παχύς μισθός
ασυλία , ασυλία κι αγιος ο θεός

Αστυνομικούς , στρατιωτικούς
δημοσιογράφους και δικαστικούς
και παπάδες και παπάδες και τραπεζικούς ...
όλους τούτους τους πληρώνουν δήθεν σαν σοφούς .
Και πληρώνουν και πληρώνουν με πικρό καημό
άλλος όμως τους διαλέγει μέσα απ΄ τον σωρό

Τους φορολογούν , τους φορολογούν
τους φορολογούν δίχως να ρωτούν
Και πληρώνουν και πληρώνουν μουσουλμανικά
και πληρώνουν και πληρώνουν τα χριστιανικά
τα ιερατεία ταλιμπανικά

Τα παράβολά , τα παράβολα
αμα δεν τα έχεις νοιώθεις άβολα .
και ο τίμιος το λέει με πικρό καημό
"Στις μεγάλες τις καρέκλες δεν θα ανεβώ" .

Και δουλεύουν και δουλεύουν το ψιλό γαζί
τον κοσμάκη τον δουλεύουν όλοι τους μαζί .

Τον Πολιτευτή , τον πολιτευτή
άμα τον εκλέξεις έχει βολευτεί
και για τέσσερα χρονάκια τρώει σαν τρελλός
και δεν τον κουνάει ούτε ο θεός

Δάνεια σωρό , δάνεια σωρό
κι επιχορηγήσεις τρέχουν σαν νερό .
Κι ένα πρωϊνό , κι ένα πρωϊνό
τ' όνομα αλλάζω και δεν σου χρωστώ .

Μασονίες , μασονίες και βαρύς καημός
μασονίες , μασονίες κι αναστεναγμός .
Το ψιλό γαζί , το ψιλό γαζί
τον κοσμάκη τον δουλεύουν όλοι τους μαζί .

Άλλος τα λεφτά , άλλος τα λεφτά
Άλλος τα λεφτά κι άλλος στη σκοπιά .
Άλλος στη θητεία κι άλλος στη σκιά .
Μάρτυρες το παίζουν του Ιεχωβά .

Κομματάρχες , κομματάρχες , είναι αληταριά
ψηφοδέλτια συντάσσουν με ονοματά
Κι όλο βάζουν κι όλο βάζουν φίλους εκλεκτούς
μεσ' την αλητεία πάντα κολλητούς

Με χρυσόβουλα , με χρυσόβουλα
με χρυσόβουλα πήραν όβολα
Μοναστήρια και βακούφια στήσανε χορό
και ψιλό γαζί δουλεύουν όλο τον λαό .

Δήμαρχε πού πάς , δήμαρχε πού πάς
τα χεράκια σου δεμένα με χοντρά σκοινιά
κόβει-ράβει η Αθήνα δίχως να ρωτά .
Μαύρη τρύπα , μαύρη τρύπα φόρους που ρουφά
κόβει - ράβει η Αθήνα δίχως να ρωτά .
Δήμαρχε πού πάς , δήμαρχε πού πάς
ζήτουλας εγίνεις και παρακαλάς .

Στην ανατολή , στην ανατολή
τράπεζα νομίζουν έχουν κρατική .
Μα η τράπεζα ανήκει σε ενάν Λεβί
κι ο λαός κοιμάται ξύπνιος μέσα στο μαντρί .
Μα η τράπεζα ανήκει σε ενάν Λεβί
κι ο λαός ο κακομοίρης μέσα στο μαντρί .

-------------------
ΟΙ ΣΤΙΧΟΙ ΤΟΥ ΑΥΘΕΝΤΙΚΟΥ ΤΡΑΓΟΥΔΙΟΥ :

https://www.youtube.com/watch?v=S1jRE3nDEoE

Στην ανατολή στην ανατολή
στην ανατολή γλυκοκελαηδεί
Στην ανατολή γλυκοκελαηδεί
αχ το αηδονάκι, γλυκοκελαηδεί

Και μου λέει και μου λέει με πικρό καημό
Και μου λέει και μου λέει κάποιο μυστικό
Και μου λέει και μου λέει με πικρό καημό
Και μου λέει και μου λέει κάποιο μυστικό

Στην ανατολή στην ανατολή
στην ανατολή μελαχρινό παιδί
Στην ανατολή μελαχρινό παιδί
δεν μπορεί να κλάψει κι όλο τραγουδεί

Και μου λέει και μου λέει με πικρό καημό
Και μου λέει και μου λέει κάποιο μυστικό
Και μου λέει και μου λέει με πικρό καημό
Και μου λέει και μου λέει κάποιο μυστικό

Στην ανατολή στην ανατολή
στην ανατολή ο γιος του Θοδωρή
Στην ανατολή ο γιος του Θοδωρή
την πόρτα μου ανοίγει κι είναι Κυριακή

Και μου λέει και μου λέει με πικρό καημό
Και μου λέει και μου λέει κάποιο μυστικό
Και μου λέει και μου λέει με πικρό καημό
Και μου λέει και μου λέει κάποιο μυστικό

Στην ανατολή στην ανατολή
στην ανατολή κάνε μια ευχή
Στην ανατολή κάνε μια ευχή
το χελιδονάκι ήρθε στην αυλή

Και μου λέει και μου λέει με πικρό καημό
Και μου λέει και μου λέει κάποιο μυστικό
Και μου λέει και μου λέει με πικρό καημό
Και μου λέει και μου λέει κάποιο μυστικό



Και  λίγη     ποίηση  δεν  βλάπτει  ...

ΔΗΜΑΡΧΕΙΟ   ( 8-8-2020 )

Σὰ βγεῖς στὸν πηγαιμὸ γιὰ το Δημαρχείο
νὰ εὔχεσαι νἆναι μακρὺς ὁ δρόμος,
γεμάτος περιπέτειες, γεμάτος γνώσεις.

Τοὺς επαναστάτες του FACEBOOK
τους βολεμένους μὴ φοβᾶσαι,
τέτοιους στὸν δρόμο σου ποτέ σου δὲν θὰ βρεῖς,
ἂν μέν᾿ ἡ σκέψις σου ὑψηλή, ἂν ἐκλεκτὴ
συγκίνησις τὸ πνεῦμα καὶ τὸ σῶμα σου ἀγγίζει.

Τοὺς επαναστάτες του FACEBOOK ,
τους βολεμένους δὲν θὰ συναντήσεις,
ἂν δὲν τοὺς κουβανεῖς μὲς στὴν ψυχή σου,
αν και εσύ δεν είσαι ένας απο αυτούς .

Νὰ εὔχεσαι νά ῾ναι μακρὺς ὁ δρόμος.
Πολλὰ τὰ καλοκαιρινὰ πρωϊὰ νὰ εἶναι
ποὺ μὲ τί εὐχαρίστηση, μὲ τί χαρὰ
θα περνάς μπροστά απο τες καφετέριες

όπου θα ακούς τους Φοίνικες
για καλές πραμάτειες να μιλάνε
μπριζόλες , σπάλες , ψαρονέφρια
καὶ ἡδονικὰ μυρωδικὰ κάθε λογῆς,
όσο μπορούν πιο πιὸ ἄφθονα ἡδονικὰ μυρωδικά.

Και απο γύφτους έμπροσθεν
σε όλες τις πλατείες αραγμένους .
Πάντα στὸ νοῦ σου νἄχῃς το Δημαρχείο ,
Τὸ φθάσιμον ἐκεῖ εἶν᾿ ὁ προορισμός σου.

Αλλά μή βιάζεσαι να φύγεις διόλου
Μπορεί χρόνια πολλά να διαρκέσει .
Και γέρος πια να δείς αποτελέσματα
δοξασμένος απ τον αγώνα σου στον δρόμο
μη προσδοκώντας μπριζόλες να σε δώσει το Δημαρχείο .

Το Δημαρχείο σούδωσε τον ωραίο αγώνα
Χωρίς αυτό θα ήσουν ακόμη στην καφετέρια
ζαλισμένος απο τις μπύρες πια .

Και αν στυλάτος παρέμεινες κανένας καφενόβιος δεν σε περιγέλασε .
Έτσι χοντρός που έγινε με τόση μπύρα
ήδη θα το κατάλαβε τα ΔΗΜΑΡΧΕΙΑ τί σημαίνουν .
-------------------------------------------------------------------------------
ΤΑ  ΠΡΟΜΗΘΕΙΑ 

Σαν βγεις στο πηγαιμό για   τα  ΠΡΟΜΗΘΕΙΑ 
να εύχεσαι νάναι μακρύς ο δρόμος,
γεμάτος   γνωριμίες  , γεμάτος γνώσεις.
Τους   περιθωριακούς  και τους   πρεζάκηδες  ,
την  κακογουστιά   να   μη φοβάσαι,
τέτοια στον δρόμο σου ποτέ σου δε θα βρεις,
αν μεν’ η σκέψις σου υψηλή, αν εκλεκτή
συγκίνησις το πνεύμα και το σώμα σου αγγίζει.
Τους   περιθωριακούς  και τους   πρεζάκηδες  ,
την  κακογουστιά    δε θα συναντήσεις,
αν δεν τους κουβανείς μες στην ψυχή σου,
αν η ψυχή σου δεν τους στήνει εμπρός σου.

Να εύχεσαι νάναι μακρύς ο δρόμος.
Πολλά τα καλοκαιρινά πρωιά να είναι
που με τι ευχαρίστησι, με τι χαρά
θα   συνομιλείς  με  άλλους  Έλληνες .
να σταματήσεις σε  πάγκους  με  αγαθά ,
και τες καλές πραγματείες ν’ αποκτήσεις,
βιβλία   και κοράλλια, κεχριμπάρια κι έβενους,
και  βιολογικά     προϊόντα  κάθε λογής,
όσο μπορείς πιο άφθονα  βιολογικά προϊόντα .
σε  συζητήσεις   στρογγυλές  να  συμμετέχεις ,
να μάθεις και να μάθεις απ’ τους σπουδασμένους.

Πάντα στο νου σου να `χεις τα  ΠΡΟΜΗΘΕΙΑ .
Η  πορεία   στο  Λιτόχωρο   είν'   ο προορισμός σου.
Αλλά μη βιάζεις τον  βηματισμόν   σου  διόλου.
Καλλίτερα χρόνια πολλά να διαρκέσει.
και   κουρασμένος  να  γυρίσεις  στο  σπίτι 
πλούσιος με όσα κέρδισες στην  σύναξιν ,
μη προσδοκώντας  υπερθέαμα   να σε δώσουν  τα  ΠΡΟΜΗΘΕΙΑ .

Τα  ΠΡΟΜΗΘΕΙΑ    σούδωσαν  τ’ ωραίο ταξείδι.
Χωρίς αυτά  δε θα `βγαινες στον δρόμο.
Αλλά δεν έχουν  να σε δώσουν   πια.

Κι αν πτωχικά   τα   βρεις,  τα  ΠΡΟΜΗΘΕΙΑ   δεν   σε γέλασαν .
έτσι σοφός που έγινες, με τόση πείρα,
ήδη θα το κατάλαβες   ΠΡΟΜΗΘΕΙΑ   τι σημαίνουν.
-------------------------------



  Επικοινωνία    :    pitago99@gmail.com  

   Βλέπε  και  ποιήματα  άλλα  εδώ  :    http://lofos.info/pythas/thourios.html  
 
 Αρχική  σελίδα :      http://lofos.info/pythas/index.html 

-------------------------------------------------
Αφιερωμένο   στα  παιδιά  που   παρακολουθούν  τις    ιστοσελίδες !