ΚΑΤΣΙΜΗΤΡΟΣ ,  Ο  ΣΥΓΧΡΟΝΟΣ  ΜΙΛΤΙΑΔΗΣ . 
Ο  ΘΑΝΑΤΟΣ  ΤΟΥ  ΜΕΤΑΞΑ .

ΛΕΠΤΟΜΕΡΕΙΕΣ   ΤΟΥ   1940-41   ΠΟΥ  ΔΕΝ  ΕΧΟΥΝ  ΠΡΟΒΛΗΘΕΙ  ΑΡΚΕΤΑ .   ΛΗΣΜΟΝΗΜΕΝΟΙ  ΗΡΩΕΣ .



Ο Κατσιμήτρος  Χαράλαμπος  ξεκίνησε την σταδιοδρομία του στον Στρατό, ως εθελοντής το 1904 όπου και εισήλθε στη Σχολή Υπαξιωματικών το 1911, από την οποία και εξήλθε τον Σεπτέμβριο του 1912 ως ανθυπασπιστής του πυροβολικού. Πολέμησε στους Βαλκανικούς Πολέμους (1912–1913),στην Ήπερο και στο "Μακεδονικό Μέτωπο" κατά τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο (1918). Το 1920 (Νοέμβριο) έγινε ταγματάρχης με τον βαθμό τον οποίο και συμμετείχε στην Μικρασιατική Εκστρατεία (1921–1922), σε όλη τη διάρκεια αυτής, μέχρι τις 13 Αυγούστουτου 1922 όπου και τραυματίσθηκε στη μάχη του Αφιόν Καραχισάρ. Την περίοδο 1924-1925 φοίτησε στη Σχολή Πολέμου όπου έλαβε πτυχίο επιτελικού αξιωματικού. Τον Ιανουάριο του 1937 προήχθη στον βαθμό του υποστρατήγου και το 1938 ανέλαβε διοικητής της VIII Μεραρχίας Πεζικού στην Ήπειρο. Κατά την διετία 1939–1940 ολοκλήρωσε και εφάρμοσε μεθοδικά τις γραμμές άμυνας του Ελληνικού Στρατού στην Ήπειρο όπως είχαν εκπονηθεί αυτές από το στρατηγείο, ενόψει μιας ενδεχόμενης επίθεσης του Ιταλικού Στρατού, που κατείχε ήδη την Αλβανία.

Με την έκρηξη του Ελληνοϊταλικού Πολέμου, ως διοικητής της 8ης Μεραρχίας αρχικά εξουδετέρωσε την επίθεση και στη συνέχεια διέταξε άμυνα μέχρις εσχάτων στον τομέα Ελαίας-Καλαμά, που κάλυπτε τα Ιωάννινα, αν και το στρατηγείο έχοντας υπόψη γενικό στρατηγικό ελιγμό ολόκληρης της στρατιάς του είχε παράσχει ελευθερία ενέργειας όπως ελιχθεί επιβραδυντικά προς νότο, προς ολοκλήρωση κύκλωσης, με ύστατο όμως όριο ελιγμού της μονάδος του την κοιλάδα του Αράχθου.
Τελικά η κύκλωση δεν επιτεύχθηκε, η ηρωική του όμως αντίσταση στην ιταλική επίθεση στο Καλπάκι, συντέλεσε τα μέγιστα στην νίκη της Ελλάδας απέναντι στον Ιταλικό Στρατό.

Η πτώση της Ελλάδας στους Γερμανούς τον Απρίλιο του 1941 τον βρήκε στα Ιωάννινα. Επί εχθρικής κατοχής συμμετείχε από τους πρώτους στην πρώτη κατοχική κυβέρνηση του Γεωργίου Τσολάκογλου, όπου και διετέλεσε Υπουργός Εργασίας και προσωρινά Γεωργίας από 16 Απριλίου 1941 μέχρι 16 Μαΐου του ίδιου έτους κατόπιν αίτησής του περιοριζόμενος μόνο στα καθήκοντα υπουργού Γεωργίας. Τελικά όμως στις 20 Σεπτεμβρίου του 1941 υπέβαλε την παραίτησή του όπου και έγινε αμέσως αποδεκτή.

Το 1945 στις 31 Μαΐου, καταδικάστηκε υπό ειδικού συγκροτηθέντος δικαστηρίου, του λεγόμενου δωσιλόγων, «εις ειρκτήν» (κάθειρξη) 5,5 ετών «δια διευκολύνσεις» που παρείχε στις δυνάμεις Κατοχής[1] και αποπέμφθηκε από το στράτευμα με το βαθμό του αντιστράτηγου. Όμως στις 5 Οκτωβρίου του 1949 με διάταγμα του Βασιλέως Παύλου χαρίστηκε το υπόλοιπο της ποινής με επαναφορά του βαθμού, του υποστρατήγου εν αποστρατεία και όλων των παρασήμων του.

Ο γιος του, Γεώργιος Χ. Κατσιμήτρος, υπήρξε επίσης αξιωματικός του Ελληνικού Στρατού.

Παραπομπές

     «Η απόφασις του δικαστηρίου διά τους έλληνας Κουΐσλιγκ», εφημ. Ελευθερία, 1 Ιουνίου 1946.

 Ενδεικτική βιβλιογραφία

    Χαράλαμπος Γ. Κατσιμήτρος, Η Ήπειρος προμαχούσα: η δράσις της VIII μεραρχίας κατά τον πόλεμον 1940-41. Γενικό Επιτελείο Στρατού, Αθήνα 1982.
    Κατσιμήτρος Χαράλαμπος, ο Ευρυτάνας στρατηγός της νίκης του 1940. Εταιρεία Ευρυτάνων Επιστημόνων, Αθήνα 1993. ISBN 960-85425-0-2.
    Δημήτριος Λιμνιάτης, «Το έπος του 1940 και ο στρατηγός Χ. Κατσιμήτρος», περιοδικό Ιστορία Εικονογραφημένη, τεύχος 352, Οκτώβριος 1997.
    Γεώργιος Π. Μαλούχος, «Χαράλαμπος Κατσιμήτρος: ο σύγχρονος Λεωνίδας» — Από την εφημ. Η Καθημερινή, 24 Μαρτίου 2007.

---------
Σχόλια :

Οι  διαταγές  που  είχε   ο  Κατσιμήτρος    απο  το  ΓΕΣ   (  Παπάγος )    έλεγαν  μεταξύ  άλλων :

...Η κυβέρνησις δεν αναμένει βεβαίως παρά της μεραρχίας νί­κας... Αναμένει όμως εκ ταύτης να σώση την τιμήν των ελληνικών όπλων.

και  πιο  κάτω 

...Η απώλεια του εθνικού εδά­φους δεν θα είχε τόση σημασία, όση θα είχε η αποκοπή δυνάμεων Ηπείρου και Δ. Μακεδονίας από των προς Θεσσσαλία και Αιτωλο­ακαρνανία συγκοινωνιών.

Δηλαδή  με  απλά  λόγια  : Εν  ανάγκη  αφήστε  τους  Ιταλούς  να  μπούν  . Προσέξτε  όμως  μην  σας  αιχμαλωτίσουν .

Ο  Κατσιμήτρος   όμως   άλλη  άποψη  των  πραγμάτων  είχε και  η  γνώμη  του  ήταν  οτι  δεν  έπρεπε  να  δώσει  την   Ήπειρο   αλλά  να  πολεμήσει στο  Καλπάκι .
Αυτό  όμως  ήταν  πολύ   ριψοκίνδυνο .  Εάν  νικούσε    θα  γινόταν  ήρωας .  Εάν  τον  νικούσαν  οι  Ιταλοί   και   αιχμαλώτιζαν  τον  στρατό  του  ,  όλοι  θα  έλεγαν  "...ο  προδότης  ο  Κατσιμήτρος  φταίει που  δεν  υπάκουσε " .
  Θα  μπορούσε  ,  ο  Κατσιμήτρος  ,  να  πεί  "Εγώ   ένας  υπάλληλος  είμαι .  Παιδιά  έχω  να  μεγαλώσω .  Εγώ  θα  κάνω  τον  ήρωα  ;  Άσε  δε  βαριέσαι !"
Δεν  το  έκανε  όμως  . Πολέμησε  όπως  ΑΥΤΟΣ  ΝΟΜΙΖΕ .  Και  νίκησε . Ο  Φράνκο  ετοιμαζόταν  να  βγάλει  την  Ισπανία  στον  πόλεμο  στο  πλευρό  της  Γερμανίας .  Μόλις  είδε  την  ήττα   των  Ιταλών  έκανε  πίσω  και  έμεινε  ουδέτερος .  Η  επίθεση   των  Γερμανών  εναντίον  της  Ρωσίας   καθυστέρησε  και τους  έπιασε  ο χειμώνας .  100.000   χιλιάδες    Γερμανοί    αιχμάλωτοι   πέθαναν  στα  στρατόπεδα  της   Σιβηρίας .
Και  όλα  αυτά  γιατί  ; 
Διότι  κάποιος   Κατσιμήτρος   απεφάσισε   να  μην  υπακούσει   στους  ανωτέρους  του  και  να  κάνει  ό,τι  ΑΥΤΟΣ  θεωρούσε   σωστό . 
Στο  ερώτημα  λοιπόν   "Σε  ποιόν  να  υπακούσω  ;  Στους  ανωτέρους  μου  ή  στην  συνείδησή  μου ;"   ο   Κατσιμήτρος  έδωσε  μια  απάντηση . Ας  την  έχουμε  υπ'  όψιν . Και  όσοι  φοράμε  στολή  και  όσοι  δεν  φοράμε .





 Ο  Κατσιμήτρος  είχε  οχυρώσει  καλά  την  Ήπειρο  όσο  ήταν  διοικητής  εκεί .  Το δύσβατο του εδάφους και οι δυσμενείς καιρικές συνθήκες ήταν αρνητικοί παράγοντες για τις επιθετικές επιχειρήσεις των Ιταλών. Το στρατηγικό συμπέρασμα ήταν ότι η έκβαση των επιχειρήσεων κυρίως στην Ήπειρο (τοποθεσία Ελαίας-Καλαμά) ήταν υπόθεση τόλμης και αντοχής του προσωπικού της VIII Μεραρχίας, τις 5-10 πρώτες ημέρες, γιατί, με τον ερχομό των ενισχύσεων και την πτώση του ηθικού των Ιταλών (επακόλουθο της αποτυχίας), η πλάστιγγα της νίκης θα έγερνε υπέρ των ελληνικών δυνάμεων. Αυτό  ακριβώς  πέτυχε η VIII Μεραρχία με διοικητή τον γεναίο υποστράτηγο Χ. Κατσιμήτρο.

Κατά το διήμερο 28-29 Οκτωβρίου, στον τομέα της Πίνδου δημιουργήθηκε σοβαρή κατάσταση. Οι λίγες δυνάμεις του αποσπάσματος Πίνδου δεν μπόρεσαν ν' αναχαιτίσουν τις ισχυρές δυνάμεις της Μεραρχίας «Τζούλια». Δημιουργήθηκε ρήγμα, κυρίως την κοιλάδα του Αώου, το οποίο αποκάλυπτε το πλευρό των  ελληνικών  μονάδων . Τα ιταλικά τμήματα έφθαναν ως τη Σαμαρίνα, το Δίστρατο και τη Βωβούσα. Το απόσπασμα Πίνδου, με διοικητή τον έφεδρο εκ μονίμων (ανακλήθηκε τον Αύγουστο του 1940 στην ενεργό υπηρεσία) συνταγματάρχη Κωνσταντίνο Δαβάκη, δεν μπόρεσε να κρατήσει τις επιθέσεις της μεραρχίας Αλπινιστών «Τζούλια». Την 1η Νοεμβρίου είχε την ατυχία να τραυματιστεί σοβαρά και να αποχωρήσει. Την διοίκηση του αποσπάσματος Πίνδου ανέλαβε ο επίσης πανάξιος ηγήτορας, ταγματάρχης τότε, Ιωάννης Καραβίας.



Πρέπει να  δώσουμε   το  μερίδιο  δόξας  που  του  ανήκει    και  στον   διοικητή της Ι Μεραρχίας τότε υποστρατήγου Βασιλείου Βραχνού. Στις 30 Οκτωβρίου, στις κρίσιμες ώρες της μάχης της Πίνδου, πήγε ο ίδιος με μέρος του επιτελείου του στο Επταχώριο και ανέλαβε τη διοίκηση όλων των μονάδων στον τομέα εκείνο.
Ο διοικητής των ιταλικών δυνάμεων στην Αλβανία, στρατηγός Βισκόντι Πράσκα, είχε διαβεβαιώσει τον Μουσολίνι ότι η ιταλική επίθεση θα δώσει την εντύπωση μιας συντριπτικής θυέλλης.
Δύο μεραρχίες, η Μεραρχία «Κενταύρων» και η Μεραρχία «Φεράρα», με την υποστήριξη της αεροπορίας και τον καταιγισμό πυρών πυροβολικού, που αργότερα ενισχύθηκαν από τρεις ακόμη επίλεκτες μ. μονάδες, επί 12 ημέρες δεν θα μπορέσουν να διαρρήξουν την τοποθεσία Ελαίας.
Θα δουν τα άρματα τους κατεστραμμένα και γκρεμισμένα σε παγίδες της αντιαρματικής οργάνωσης που φωτογραφίζει το ελληνικό δαιμόνιο.
Παρουσιάζεται για πρώτη φορά στη στρατιωτική ιστορία το φαινόμενο, μόνο το πυροβολικό να τρέπει σε φυγή μονάδες αρμάτων και πεζικού σε βάθος 20 χιλιομέτρων .

Στο  ύψωμα  731   διακρίθηκε   ο  ΚΑΣΛΑΣ  ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ

Τα  υπόλοιπα  λιγο-πολύ  σας  είναι  γνωστά .



Είπαμε   ακόμη  οτι  καταδικάσθηκε   σε  φυλάκιση  για   διευκολύνσεις   που  παρείχε  στις  δυνάμεις  κατοχής .
Θα  τολμήσω  να  ρωτήσω  κάτι  αφελές :  Ποιός   δικαστής   είχε  το   ηθικό  κύρος   για  να  δικάσει  τέτοιον  πολεμιστή  ; 

Θα  ρωτήσω   και  κάτι  πιό  αφελές :  Όπως  έγραψε  το  Ποντίκι  ,  φεύγοντας  οι  Γερμανοί  απο  την  Κρήτη  ΧΑΡΙΣΑΝ    το  τυπογραφείο   που  είχαν  σε  κάποιον  ψηλό  κρητικό . Αντί  να  επιστρέψουν   τα  μηχανήματα  στους  κρητικούς   απ΄ όπου  τα  πήραν  ,  τα  έδωσαν  στον  ψηλό . 
Αυτός  ο  ψηλός  έγινε  μέγας  και  τρανός  και  η  κόρη  του  μεγάλη  και  τρανή  ,  με  φιλοδοξίες  να  κυβερνήσει   την  χώρα .
Αυτός  πώς  πήρε   τέτοιο  δώρο  ;  Μήπως  έδωσε  "διευκολύνσεις" ;   ΚΑΝΕΙΣ  ΔΕΝ  ΤΟΝ  ΡΩΤΗΣΕ ! 

Όλοι  μας   έχουμε  την  υποψία  οτι   οι  μεγαλύτεροι    "διευκολυντές"  των  κατακτητών  δεν  τιμωρήθηκαν .  Και   βρήκαν  να  τιμωρήσουν  τον  Κατσιμήτρο ; 



Αν  όλα  αυτά  είναι  αλήθεια  ,  πρόκειται  για  τεράστια  αδικία    που  το  όνομα  του  Κατσιμήτρου   δεν   γράφτηκε  με  χρυσά  γράμματα  δίπλα  στα  ονόματα  του  ΜΙΛΤΙΑΔΗ   ,  του  ΘΕΜΙΣΤΟΚΛΗ  , του  Μ. Αλεξάνδρου ,  του  Ανδρούτσου  ,  του  Καραϊσκάκη  ,  του  Κολοκοτρώνη .  Διότι  όλοι  αυτοί  νίκησαν   ένδοξες  νίκες   πολεμώντας   ενάντια  σε   πολυπληθέστερους  αντιπάλους .


ΛΟΧΙΑΣ  ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ  ΙΤΣΙΟΣ

Όπως είναι γνωστό η Ναζιστική Γερμανία εισέβαλε στην Ελλάδα στις 6 Απριλίου 1941 από τα Ελληνο – Γιουγκοσλαβικά και Ελληνο -Βουλγαρικά σύνορα. Η αρχική γερμανική επίθεση κατά της Γραμμής Μεταξά πραγματοποιήθηκε από μία μονάδα Γερμανικού πεζικού ενισχυμένη από δύο ορεινές μεραρχίες του 18ου Ορεινού Σώματος (XVIII Mountain Corps), αντιμετώπισαν όμως ισχυρή αντίσταση και σημείωσαν μικρή επιτυχία. Μία γερμανική αναφορά στο τέλος της πρώτης μέρας των επιχειρήσεων περιγράφει πως η γερμανική 5η Ορεινή Μεραρχία «απωθήθηκε στο πέρασμα Ρούπελ παρά την ισχυρότατη αεροπορική υποστήριξη, έχοντας σημαντικές απώλειες». Από τα 24 οχυρά που αποτελούσαν τη Γραμμή Μεταξά μόνο δύο έπεσαν, και αυτά μόνον αφού καταστράφηκαν ολοσχερώς. Τα περισσότερα οχυρά, συμπεριλαμβανομένων των Ρούπελ, Εχίνος, Καρατάς, Λίσσε και Ιστίμπεη αντιστάθηκαν για τρεις ημέρες.
Ο λοχίας Δημήτριος Ίτσιος ήταν ο διοικητής του Πολυβολείου 8 (Π.8) στο οροπέδιο της Ομορφοπλαγιάς του όρους Κερκίνη (Μπέλες), πάνω από τo χωριό Άνω Πορρόϊα Σερρών. Το Π.8 ήταν ένα μεμονωμένο εξωτερικό αμυντικό έργο, που μαζί με το Π.9 αποτελούσαν τα σημαντικότερα σημεία στήριξης των Ελλήνων στην ευρύτερη περιοχή της Ροδόπολης. Τα πολυβολεία αυτά δεν είχαν σχέση με τα οχυρά.
Την πρώτη ημέρα της γερμανικής εισβολής, ένα σύνταγμα γερμανών καταδρομέων της 6ης Ορεινής Μεραρχίας με επικεφαλής τον ίδιο τον διοικητή της μεραρχίας, στρατηγό Ferdinand Shorner, επιτέθηκε στο ελληνικό τάγμα που υπερασπιζόταν την Ομορφοπλαγιά. Για πέντε ώρες οι Έλληνες αντιστάθηκαν λυσσαλέα στη γερμανική υπεροπλία, υποχρεώνοντας τον Shorner να διατάξει τις βαριές πυροβολαρχίες του στο έδαφος της Βουλγαρίας, καθώς και τους πιλότους των στούκας να επικεντρώσουν τη δράση τους πάνω στις θέσεις του συγκεκριμένου τάγματος. Το αποτέλεσμα ήταν οι γερμανικοί βομβαρδισμοί να μετατρέψουν σε κόλαση την Ομορφοπλαγιά, και να υποχρεώσουν τους επιζώντες έλληνες στρατιώτες να πραγματοποιήσουν τακτική υποχώρηση προς τα Κρούσσια.
Στο πλαίσιο αυτό οι άνδρες του Π.8 και Π.9 ανέλαβαν να καθυστερήσουν την προέλαση των γερμανών καταδρομέων, ώστε να δοθεί χρόνος να εκκενώσουν οι Έλληνες την Ομορφοπλαγιά. Το Π.9 καταλήφθηκε μέσα σε λίγη ώρα από τους Γερμανούς, αλλά το Π.8 με τον λοχία Δημήτριο Ίτσιο και δύο στρατιώτες του αντιστάθηκε για πάνω από τέσσερις ώρες. Στο διάστημα αυτό οι Γερμανοί δεν μπορούσαν να προωθηθούν προς τα Άνω Πορρόια, για να ανακόψουν την υποχώρηση των ελληνικών δυνάμεων προς τα Κρούσσια.
Ο Δημήτριος Ίτσιος ήταν ο χειριστής του πολυβόλου και ξόδεψε και τις 38.000 σφαίρες που υπήρχαν στο πολυβολείο, προτού παραδοθεί στους Γερμανούς. Σύμφωνα με έρευνα, οι άνδρες του Π.8 ευθύνονται για τον θάνατο 232 γερμανών στρατιωτών, δηλαδή όσους σκότωσε ολόκληρος ο στρατός της Γιουγκοσλαβίας στη διάρκεια της γερμανικής εισβολής τον Απρίλιο 1941!
Στη διάρκεια της μάχης της Ομορφοπλαγιάς σκοτώθηκε και ο αντισυνταγματάρχης Ebeling,διοικητής του 138ου Συντάγματος Ορεινών Καταδρομών, ο πιο υψηλόβαθμος γερμανός αξιωματικός που έχασε τη ζωή του στη διάρκεια της Μάχης των Οχυρών. Η αντίσταση του Π.8 εξόργισε τον στρατηγό Shorner, καθώς εκτός από τις μεγάλες απώλειες που προκάλεσε στους άνδρες του, ανέτρεψε τον σχεδιασμό του για την πρώτη ημέρα του πολέμου.
Όταν ο στρατηγός Shorner πληροφορήθηκε το γεγονός ότι ο διοικητής του πολυβολείου ήταν ένας απλός έφεδρος λοχίας, θίχτηκε ο εγωισμός του και αφού συναντήθηκε με τον αιχμάλωτο Ιτσιο τον ρώτησε:
- Ποιος είναι ο Διοικητής σου στο πυροβολείο;
- Εγώ είμαι, απάντησε ο Ιτσιος
- Δεν υπάρχει αξιωματικός;
- Οχι!
- Ξέρεις ότι για χάρη σου έχασα έναν αντισυνταγματάρχη και 232 στρατιώτες;
- Λυπάμαι στρατηγέ αλλά υπερασπίζομαι την πατρίδα μου.
Μετά από αυτό ο Shorner έδωσε εντολή παρουσίασης όπλων σε μια διμοιρία Γερμανών στρατιωτών προς τιμήν του Ίτσιου, και ΑΜΕΣΩΣ ΜΕΤΑ έδωσε διαταγή να εκτελεσθεί ο Ίτσιος, κατά παράβαση της συνθήκης της Γενεύης, αλλά να μην πειραχτούν οι δύο στρατιώτες που ήταν μαζί του, τους οποίους απελευθέρωσε στα Ανω Πορρόϊα!!!.
Επρόκειτο για το πρώτο έγκλημα πολέμου των Γερμανών στην Ελλάδα. Οι φωτογραφίες της Βέρμαχτ επιβεβαιώνουν τις μαρτυρίες των στρατιωτών του λοχία Ίτσιου που ήταν αυτόπτες μάρτυρες της δολοφονίας του, ότι πυροβολήθηκε εξ επαφής στο κεφάλι με περίστροφο, ενώ είχε ήδη παραδοθεί. Ο σημερινός επισκέπτης του Π.8 μπορεί να εντοπίσει ακόμη και τον βράχο όπου ο λοχίας έπεσε και ξεψύχησε όταν πυροβολήθηκε.
Του Δρ.  Χαράλαμπου Γκούβα. Ο Χαράλαμπος Γκούβας είναι Ορθοπεδικός χειρουργός και Δ/ντής του ιδρύματος Μουσείο Τεχνών Επιστημών Πρέβεζας. Είχε την τιμή να υπηρετήσει στρατιωτική θητεία στο 605 Τάγμα Πεζικού, στα Άνω Πορρόϊα Σερρών, στα οχυρά Ρούπελ το 1982. Βιβλιογραφία: Από το αφιέρωμα της εφημερίδας Μακεδονίας: «Το Ρούπελ και η Μάχη των Οχυρών». Πηγή: http://olympia.gr/

Χρέος  μας  είναι  λοιπόν  να  κάνουμε   αυτό  που  δεν  έκαναν   τα  επίσημα  βιβλία  ιστορίας :  Να  διασώσουμε   τα  ονόματα  των  Χαράλαμπου  Κατσιμήτρου  , Ιωάννη  Καραβία  ,  Βασιλείου  Βραχνού   ,   Δημήτριου  Κασλά  και  Δημητρίου  Ίτσιου
έως  ότου   ελευθερωθεί  ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ   η  Ελλάδα   και   στήσει  τα  αγάλματά  τους  δίπλα   σε  αυτά  των άλλων  ηρώων .
Ας ζούν  αιώνια   στις  καρδιές  μας !



----------------------------------------------
ΠΩΣ  ΠΕΘΑΝΕ  Ο  ΜΕΤΑΞΑΣ
Τα   "σοβαρά"  βιβλία   ιστορίας   δεν  αναφέρουν  λεπτομέρειες   για  το  θέμα .  Η  μόνη  πηγή  πληροφοριών  που  βρήκα  ήταν  η  εφημερίδα  της   Χρυσής  Αυγής .

 Χρυσή  Αυγή    28-1-2000 
Οι  Γερμανοί   δεν  ενδιαφερόταν  να  καταλάβουν  την  Ελλάδα .  Ούτε  όμως  ήθελαν  αγγλικό  στρατό  στην  Ελλάδα  διότι  θα  μπορούσαν  οι  Άγγλοι    να  χτυπήσουν  τα  πετρέλαια  της  Ρουμανίας   που  ήταν   πολύτιμα  για  τους  Γερμανούς .
Ο Παπάγος  ζήτησε   απο τους  Άγγλους  :  Αν  είναι  να  μας  βοηθήσετε  στον  πόλεμο , θέλουμε  να  στείλετε   9  Μεραρχίες   με  ισχυρή  αεροπορική  κάλυψη ( για  να  μπορούν  να  αντισταθούν   σε  επίθεση   και  των  Γερμανών ) .

Οι  Άγγλοι   προσφέρονται  να  στείλουν  μόνο  δύο  μεραρχίες .
Ο  Μεταξάς   καταλαβαίνει  οτι  οι  άγγλοι θέλουν  να  στείλουν  απλώς  ένα  δόλωμα   που  θα  αναγκάσει  τον  Χίτλερ  να  επιτεθεί  στην  Ελλάδα απασχολώντας    δυνάμεις  απο  άλλα  μέτωπα  της  Ευρώπης .  Τους  λέει  "Ευχαριστώ  ,  δεν  θα  πάρω .  Ή  στείλτε  ουσιαστική  βοήθεια  ή  τίποτα"  .  Αν  οι  Γερμανοί   κατέβουν  πρώτοι  νοτίως  του  Δούναβη  τότε  θα  δεχτώ  τις  δύο  μεραρχίες .
Οι  Γερμανοί  όμως  δεν  σκόπευαν  να  κατέβουν  νοτίως  του  Δουνάβεως .

Επομένως  ,  ο  Μεταξάς   αρνήθηκε  να  κάνει  το  χατήρι  των   Άγγλων .

Στις  17  Ιανουαρίου  ο  Μεταξάς  παθαίνει  φαρυγγίτιδα   που  εξελίσσεται  σε   παραμυγδαλυτικό  απόστημα .  Οι  γιατροί  τον  εγχειρίζουν  και  αμέσως  μετά  παθαίνει τοξιναιμία  ,  γαστρορραγία  και  ουρία  και  πεθαίνει .  12  γιατροί  υπογράφουν  το  πιστοποιητικό  θανάτου .

Ο  Κωνσταντίνος  Μανιαδάκης  που  τον   εξόρισαν  οι  Άγγλοι  στην  Αργεντινή   είχε  πεί  "Αν  είχαμε  τον  Μεταξά   σε  τρίτη  θέση  σε  νοσοκομείο  ,  θα  ζούσε " .
Η εφημερίς  ΒΡΑΔΥΝΗ  (  30-1-1941  )  αναφέρει  οτι  την τελευταία  ημέρα  του  Μεταξά  ,  άγγλος  γιατρός  του  έκανε  ένεση .
Απο  αυτόπτες  μάρτυρες  αναφέρεται   παρουσία άγγλων  ιατρών  δίπλα  στον  Μεταξά  που  έφεραν  συσκευές  οξυγόνου   και του  έκαναν  ενέσεις .


  ΧΡΥΣΗ  ΑΥΓΗ    27-10-2000 

  Στην  εφημερίδα  ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ  έγραψε  προ  ετών  κάποιος  δημοσιογράφος  ονόματι   Λεονταρίτης  οτι   : 

 Στο   Κάϊρο   (  στην  διάρκεια  του  πολέμου  )  βρισκόταν  και  ο  διοικητής  Ασφαλείας   Αθηνών  ,   ο  Παξινός . 
Σε  μια  επίσημη  δεξίωση  είπε  σε  έναν  άγγλο  αξιωματικό :  Μετά  τον  πόλεμο  θα  γράψω  ένα  βιβλίο    δια  τον  θάνατον  του  Μεταξά  ,  που είμαι  σίγουρος  οτι  δεν  θα  σας  αρέσει"  .
Την  επόμενη  νύχτα  δολοφονήθηκε !

*********************************
Επικοινωνία    :    pitago99@gmail.com 

 
 Αρχική  σελίδα :    http://lofos.info/pythas/index.html  

-------------------------------------------------------------------------
Προς  τον  υπάλληλο   που   ελέγχει  τις  ιστοσελίδες   και  τις  "καρφώνει"    στα  αφεντικά  :

 ΝΟΜΙΖΕΙΣ   ΟΤΙ  Η       ν e Α     e . Π Ο Χ .Η      ΕΣΕΝΑ   ( που γνωρίζεις  ΠΟΛΛΑ )  ΘΑ   ΣΕ  ΑΦΗΣΕΙ  ΝΑ  ΖΗΣΕΙΣ  ;