ΑΦΑΛΑΤΩΣΗ ΜΕ ΨΥΞΗ

Όταν μετατρέπουμε ένα τόνο θαλασσινού νερού σε πάγο , τα πρώτα 868 κιλά πάγου θα είναι γλυκό νερό . Το θεωρητικό ενεργειακό κόστος σε ένα συνηθισμένο ψυγείο (SEER = 10 ) (*) είναι 27,16 κιλοβατώρες ανά τόνο γλυκού νερού . Είναι μεγάλο κόστος και απαιτεί περίπλοκο εξοπλισμό . Πάντα σε πρώτη προτίμηση παραμένει η συμπύκνωση ατμών που γεννά ελπίδες οτι κάποια στιγμή το κόστος της μπορεί να πέσει κοντά στο θεωρητικό ελάχιστο κόστος της ( περίπου μία κιλοβατώρα ανά τόνο ) .
Μικροβελτιώσεις :
Α) Το παγωμένο νερό που δημιουργείται , χρησιμοποιείται για υγροποίηση υδρατμών της ατμόσφαιρας και έτσι κερδίζουμε ακόμη λίγο νερό αλλά απαιτείται και άλλος ογκώδης εξοπλισμός ( εναλλάκτης θερμότητας ) και λίγη επιπλέον ενέργεια .
Β) Το ψυγείο μπορεί να χρησιμοποιεί σαν ψυκτικό υγρό την αμμωνία που είναι και βιοδιασπώμενη και μπορεί να παράγεται μέσα στο οικολογικό χωριό απο τα ούρα των κατοίκων (!) .

(*) Ένα ψυγείο με SEER 10 , για κάθε Joule ηλεκτρικής ενέργειας που ξοδεύει , αντλεί 2,93 Joule θερμότητας μέσα απο το ψυγείο και την πετά έξω . Εάν έχουμε SEER 13 τότε η σχέση γίνεται 3,80/1 .

ΠΡΟΣΘΗΚΗ 11-3-2008
Η συσκευή που περιγράφεται  στο  σχήμα 


         ίσως μπορεί να αφαλατώσει το θαλασσινό νερό με κόστος κάτω απο 2 κιλοβατώρες ανά τόνο . Η ιδέα είναι οτι το παγωμένο πόσιμο νερό και η παγωμένη άλμη χρησιμοποιούνται για να ψύξουν το καινούργιο νερό που μπαίνει για αφαλάτωση στη συσκευή . Τα παγωμένα υγρά που βγαίνουν απο την συσκευή περνούν μέσα απο 2 εναλλάκτες θερμότητας και ψύχουν το εισερχόμενο θαλασσινό νερό ( Θ) . Ο πάγος πόσιμου νερού που δημιουργείται μεταφέρεται απο έναν εργάτη στο ΔΟΧΕΙΟ Β όπου η θερμοκρασία είναι γύρω στους 2 βαθμούς πάνω απο το μηδέν . Εκεί λιώνει και βγαίνει σαν πόσιμο νερό σε θερμοκρασία περιβάλλοντος ( Π ) . Η άλμη ( νερό πιό αλμυρό απο το θαλασσινό) βγαίνει απο το στόμιο Α . Η ψυκτική συσκευή έχει τους συνηθισμένους δύο θαλάμους : Θάλαμος εκτόνωσης ( ΘΕ ) και θάλαμος συμπύκνωσης ( ΘΣ ) που βρίσκονται στο ίδιο ύψος . Μία αντλία ( ΑΝΤΛ ) θέτει το ψυκτικό υγρό σε κίνηση . Ένας ανεμιστήρας ( ΑΝ ) ψύχει το υγρό στη θερμοκρασία περιβάλλοντος . Σαν ψυκτικό υγρό μπορεί να χρησιμοποιηθεί το πεντάνιο ( των οικολογικών ψυγείων ) αλλά και η ακεταλδεϋδη , η ακετόνη , η μεθυλική αλκοόλη , το βενζόλιο και ( ίσως ) η αιθυλική αλκοόλη ( το κοινό άσπρο οινόπνευμα ) . Όλα αυτά είναι υλικά που δεν βλάπτουν το όζον . Επίσης και ο φιλτραρισμένος οργανικός ζωμός ίσως είναι πολύ καλό ψυκτικό υγρό ( περιέχει πολλά πτητικά συστατικά )
Το μονωτικό υλικό μπορεί να προέρχεται απο την ανακύκλωση των σκουπιδιών . Τα άδεια πλαστικά μπουκάλια νερού , απορρυπαντικών και φαρμάκων είναι ιδανικά υλικά επειδή έχουν εγκλωβισμένο αέρα που είναι άριστο μονωτικό . Τυλίγουμε το πλαστικό μπουκάλι μέσα σε μια σακκούλα έπειτα σε μία άλλη , σε μία άλλη κοκ. ώστε να δημιουργήσουμε μια δομή "κρεμμυδιού" . Αν δεν έχουμε πολλά πλαστικά μπουκάλια , γεμίζουμε τις πλαστικές σακκούλες με τριμμένο φελιζόλ ή με άλλες σακκούλες δεμένες κόμπο . Τα κενά ανάμεσα στις σακκούλες τα γεμίζουμε με ψιλοκομμένα πλαστικά ( πχ . νάϋλον θερμοκηπίων ) . Το πάχος του θερμομονωτικού υλικού μπορεί να είναι και πέντε μέτρα ή και περισσότερο .
Επειδή η συσκευή είναι ογκώδης και απαιτεί συνεχή παρουσία εργάτη , δεν μπορεί να είναι για έναν βιοκαλλιεργητή . Θα εξυπηρετεί πολλούς .

------------------------------------------------

   laloslal5@gmail.com 


    Αρχική  σελίδα  :  http://lofos.info/laloslal/lasses.html