ΣΧΕΤΙΚΑ
ΜΕ
ΤΟ ΟΙΚΟΛΟΓΙΚΟ ΤΣΙΜΕΝΤΟ
Τελευταία
προσθήκη 24-10-2009 ( σε μώβ
χρώμα )
Παγκοσμίως παράγονται 2.35
δισεκατομμύρια τόνοι τσιμέντου ετησίως . Ασβεστόλιθος και
άργιλλος αλέθονται και ψήνονται σε ψηλή θερμοκρασία ( περί τους
1500 βαθμούς Κελσίου ) . Με τη θέρμανση τα υλικά "φορτίζονται"
με ενέργεια που την αποδίδουν όταν έρθουν σε επαφή με το νερό
σχηματίζοντας νέους χημικούς δεσμούς . Το τσιμέντο δεν μπορεί να
χαρακτηρισθεί οικολογικό υλικό γιατί κατά τη διαδικασία
παραγωγής του παράγονται τεράστιες ποσότητες διοξειδίου του
άνθρακα ( που φυσικά προέρχεται απο την καύση κάρβουνου ή
πετρελαίου που κάποτε θα τελειώσουν ) . Επιπλέον δαπανάται και
γόνιμο αργιλλικό χώμα .
Παρατηρήσεις :
- Στην Αρχαία Κάμιρο της Ρόδου (
900 π.Χ. ) βρέθηκε δεξαμενή στρωμένη με τσιμέντο καλύτερο απο το
σημερινό ! Υποθέτουμε οτι χρησιμοποιήθηκε ηφαιστειακή τέφρα
Σαντορίνης . ( ΒΗΜΑ SCIENCE 11-2-2007 )
Στην http://www.schizas.com
βρήκαμε περισσότερες πληροφορίες
επι του θέματος . Συγκεκριμένα ,
ο Ευστάθιος Ευσταθιάδης ,
επίτιμος δ/ντής Υπουργείου
Δημοσίων Έργων μελέτησε το
τσιμέντο της Καμίρου και
πιστεύει οτι οι αρχαίοι
ανακάτευαν ασβεστοπολτό με
θηραϊκή γή για να το
παρασκευάσουν . Πολύ πιθανόν οι
αρχαίοι μηχανικοί να εξασφάλιζαν
την θηραϊκή γή με την
ακόλουθη μέθοδο : Ρίχνουμε σε
δοχείο με νερό ηφαιστειακό
χώμα απο την Σαντορίνη .
Ανακατεύουμε καλά . Αφήνουμε μερικές
ώρες να κατακαθίσουν τα
συστατικά . Το ανώτερο στρώμα
του ιζήματος ( το πιο λεπτόκοκκο
) είναι η θηραϊκή γή .
- Οι Ρωμαίοι
χρησιμοποιούσαν ηφαιστειακή σκόνη για να κάνουν το τσιμέντο .
(ΒΗΜΑ SCIENCE 11-2-2007 )
- Στην παραλία των μεταλλείων
σιδήρου , στα Λιμενάρια της Θάσου , ο γράφων παρατήρησε έναν
λοφίσκο απο τέφρα καμίνων μεταλλουργίας . Στη βάση του λοφίσκου
η τέφρα βράχηκε απο το θαλασσινό νερό και ( βοηθώντας και η
πίεση απο τα υπερκείμενα στρώματα ) μετατράπηκε σε σκληρότατο
συγκολλητικό υλικό , ανώτερο απο τα συνήθη τσιμέντα .
- Στις παραλίες , γύρω απο
σιδερένια αντικείμενα που σκουριάζουν σχηματίζεται περίβλημα απο
κόκκους άμμου ( το οξείδιο του σιδήρου δρά σαν συγκολλητική
ουσία για τους κόκκους της άμμου ) .
- Στις εκβολές χειμάρρων
σχηματίζεται πέτρωμα ( με άγνωστο μηχανισμό ) που περιέχει
κόκκους άμμου συγκολλημένους με ασβεστιτικό υλικό . Μερικές
φορές εγκλωβίζονται μέσα του και πλαστικά αντικείμενα !
- Σε μια ρηχή φυσική αλυκή της
Λήμνου βρήκα ασβεστιτικό πέτρωμα που σχηματίσθηκε επι τόπου . Το
νερό της βροχής διαλύει το ανθρακικό ασβέστιο απο τους ψαμμίτες
( με ασβεστιτικό συνδετικό υλικό ) και αναβλύζει μέσα στην αλυκή
. Εκεί που συναντιέται ανθρακικό ασβέστιο , αλάτι και αέρας κάτι
συμβαίνει και έχουμε κρυστάλλωση του ανθρακικού ασβεστίου προς
ένα πέτρωμα με αξιοπρόσεκτη σκληρότητα .
Φαίνεται λοιπόν οτι σκόνες που
έχουν θερμανθεί σε ψηλές θερμοκρασίες , οξείδια σιδήρου και
θαλασσινού νερό μπορούν να μας δώσουν κάποιο είδος τσιμέντου .
Ημερησίως απορρίπτονται στον Βόρειο Ευβοϊκό
κόλπο 5.000 τόννοι μεταλλευτικής σκουριάς απο την Βιομηχανία
ΛΑΡΚΟ (ΕΘΝΟΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ 7-8/4/2007 ) .
Αυτή η μεταλλευτική
σκουριά είναι σκόνη που θερμάνθηκε σε ψηλή θερμοκρασία και έχει
μικρές ποσότητες σιδήρου . Είναι λοιπόν το ιδεώδες υλικό για
πειραματισμούς πάνω στο οικολογικό τσιμέντο .
Η ΔΕΗ παράγει 20-25 εκατομμύρια
τόνους τέφρας απο την καύση λιγνίτη ετησίως .
Πρόταση :
Προσθήκη , μέσα στη
σκουριά ( ή στη τέφρα ) , μικρής ποσότητας οξειδίου του
ασβεστίου και διαβροχή με θαλασσινό νερό . Ίσως χρειασθεί
εφαρμογή πίεσης και αναμονή εβδομάδων ώσπου να εκδηλωθούν οι
συγκολλητικές ικανότητες του μίγματος .
Εάν η μεταλλουργική σκουριά
μετατραπεί σε τσιμέντο , αυτό θα είναι οικολογικό . Θα είναι
παραπροϊόν της μεταλλουργικής βιομηχανίας και δεν θα απαιτεί
επιπλέον ενέργεια και υλικά . Το τσιμέντο μόνο απο την σκουριά
της ΛΑΡΚΟ θα έφθανε τα 1,8 εκατομμύρια τόνους ετησίως . Η
βιομηχανία ΤΙΤΑΝ παράγει 6 εκατομμύρια τόνους ετησίως στα εντός
Ελλάδος εργοστάσιά της . Όλη η Ελλάδα καταναλώνει 15 εκατομμύρια
τόνους ετησίως ( http://www.titan.gr/en/group/profile.htm
)
. Ακόμη και μόνο η αξιοποίηση της τέφρας της ΔΕΗ θα υπερκάλυπτε
τις ανάγκες της Ελλάδας σε τσιμέντο .
Στη Φύση υπάρχουν διαδικασίες
συγκόλλησης πολύ ισχυρές αλλά απαιτούν πολύ χρόνο . Όλα τα υλικά
της Πίνδου ήταν κάποτε λάσπες στον βυθό μιας ρηχής θάλασσας .
Συγκολλήθηκαν όμως πολύ καλά και έγιναν σκληρές πέτρες . Ο δικός
μας στόχος είναι να μειώσουμε τον χρόνο συγκόλλησης σε υλικά που
υπάρχουν γύρω μας δωρεάν .
ESPRESSO
11-11-2007
: Γερμανοί επιστήμονες δημιούργησαν μπετόν απο κονιορτοποιημένη
ρόκα καλαμποκιού ιδιαίτερα ανθεκτικό στις εκρήξεις .
Ιδέα προς διερεύνηση (
16-3-2008 ) : Προσθήκη μέσα στο τσιμέντο φυτικών ινών ίσως του
έδινε μεγαλύτερη αντοχή με μικρότερο βάρος ( στα σπίτια που
χτιζόταν κάποτε με λάσπη ανακάτευαν και ίνες απο άχυρο) . Πιθανά
υλικά : βαμβάκι , λινάρι , ίνες κάνναβης , ίνες καλαμιού (
άφθονες και εξαιρετικής αντοχής ) , ίνες ηλίανθου (εξαιρετικά
χοντρές και ανθεκτικές ) , άχυρο αγρωστωδών ( όσα μοιάζουν με
σιτάρι ) , ίνες απο ξύλο ιτιάς ( βλέπε παρακάτω στο "οικολογικό
πινέλο" ) , ίνες απο ντοματιές και μελιτζανιές , ίνες απο
καλαμπόκια , πευκοβελόνες ( όχι φρέσκιες γιατί έχουν επίστωση
αδιάβροχης ουσίας ) , σκόνη απο φύλλα δένδρων . Τα αποξηραμμένα
φύλλα συκιάς , άν χτυπηθούν μέσα σε μεγάλο πέτρινο γουδί
γίνονται σκόνη ή "λέπια" . Πιθανόν το ίδιο να συμβαίνει και με
τα φύλλα και άλλων μεσογειακών φυτών .
Τα τσόφλια απο τον ηλίανθο
εάν προστεθούν στο τσιμέντο το
κάνουν πιο ανθεκτικό (
http://www.gizmag.com/sunflower-husk-concrete/27374/?utm_source=Gizmag+Subscribers&utm_campaign=3845fa6ac1-UA-2235360-4&utm_medium=email&utm_term=0_65b67362bd-3845fa6ac1-90350238
) .
Βλέπε και περί ΟΙΚΟΛΟΓΙΚΟΥ ΤΣΙΜΕΝΤΟΛΙΘΟΥ στην
http://lofos.info/laloslal/tsimlith.html
.
Άλλη ιδέα προς διερεύνηση (
23-3-2008 ) : Κατασκευάζουμε δύο συγκοινωνούντα δοχεία που
διαχωρίζονται με μια στρόφιγγα .
Στο δοχείο Α βάζουμε άμμο (ίσως και λίγο φυτικό υλικό )
και γεμίζουμε με διάλυμα Na2CO3 ( ανθρακικό νάτριο ) . Στο
δοχείο Β βάζουμε διάλυμα CaCl2 ( χλωριούχο ασβέστιο ) .
Ανοίγουμε τη στρόφιγγα και αρχίζουμε να προσθέτουμε σταγόνες
διαλύματος CaCl2 . Καθώς η στάθμη του διαλύματος CaCl2 ανεβαίνει
μέσα στο δοχείο Α , τα δύο διαλύματα συναντώνται . Το πιό πιθανό
αποτέλεσμα αυτής της συνάντησης είναι ο σχηματισμός CaCO3 (
ανθρακικό ασβέστιο ) και NaCl ( μαγειρικό αλάτι ή χλωριούχο
νάτριο ) . Το ανθρακικό ασβέστιο είναι αδιάλυτο και σχηματίζει
κρυστάλλους που "δένουν" τους κόκκους της άμμου . Έχουμε δηλαδή
τη δημιουργία ενός φυσικού τσιμέντου που μετατρέπει την άμμο σε
τσιμεντόλιθο .
Το χλωριούχο ασβέστιο και το
ανθρακικό νάτριο παράγονται απο το υδροχλωρικό οξύ και το
καυστικό νάτριο ( προϊόντα της ηλεκτρόλυσης του θαλασσινού νερού
) . Ηλεκτρικό ρεύμα απο ανεμογεννήτριες , θαλασσινό νερό ,
χαλίκια ασβεστολίθου και άμμος είναι οι πρώτες ύλες γι' αυτόν
τον τσιμεντόλιθο . Είναι η οικολογική απάντηση στο πρόβλημα του
τσιμέντου . Δεν χρειάζονται ούτε τεράστια εργοστάσια ούτε
καύσεις που ελευθερώνουν διοξείδιο του άνθρακα .
Στην συσκευή , το δοχείο Α είναι
πιό πλατύ στο επάνω μέρος . Μόλις τελειώσει η διαδικασία την
γυρίζουμε ανάποδα και πέφτει ο τσιμεντόλιθος . Υπάρχουν πολλά
πράγματα που πρέπει να διερευνηθούν πειραματικά :
- Τί περιεκτικότητα πρέπει να
έχουν τα διαλύματα ;
- Πόσο αργά πρέπει να πέφτουν οι
σταγόνες ;
- Πόσο χρόνο θα διαρκέσει η
δημιουργία του τσιμεντόλιθου ; ( Ίσως απαιτηθούν αρκετές ημέρες
) .
- Ποιό φυτικό υλικό είναι το
καταλληλότερο ;
- Πόσο φυτικό υλικό πρέπει να
προσθέσουμε στην άμμο ;
************************************
laloslal5@gmail.com
Αρχική
σελίδα Εναλλακτικής Τεχνολογίας
: http://lofos.info/laloslal/lasses.html
Αρχική
σελίδα για το οικολογικό
χωριό : http://lofos.info/laloslal/biocall.html