ΤΟΠΟΣ ΕΓΚΑΤΑΣΤΑΣΗΣ : ΤΟ ΙΔΑΝΙΚΟ

Ποιο θα ήταν το ιδανικό μέρος για την εγκατάσταση του ανθρώπου ;

Νοίζω ότι όλοι όσοι αυτοχαρακτηρίζονται σαν «οικολόγοι» θα συμφωνούσαν σε έξη προϋποθέσεις :

- Το κλίμα του τόπου να είναι κατάλληλο για τον άνθρωπο

- Η εγκατάσταση του ανθρώπου να εξαφανίζει όσο το δυνατόν λιγότερα σπάνια είδη

- Η συντήρηση του ανθρώπου να μην απαιτεί μεγάλες ενεργειακές δαπάνες

- Να μην κινδυνεύουμε από μικροαλλαγές στο παγκόσμιο κλίμα

- Να εξασφαλίζεται η ΑΕΙΦΟΡΙΑ (η μια γενιά να κληροδοτεί στην άλλη περιβάλλον ίδιο ή πιο πλούσιο σε βιοποικιλότητα)

- Να εξασφαλίζεται πλήρης αυτάρκεια σε τροφή και νερό τουλάχιστον και η μέγιστη εφικτή αυτάρκεια σε όλα τα υπόλοιπα .

ΚΛΙΜΑ : Από ψυχολογικής και σωματικής απόψεως ο άνθρωπος δεν είναι πλασμένος ούτε για τους χειμώνες της Σιβηρίας ούτε για τα σκιερά ,πλήρη κουνουπιών, δάση του Αμαζονίου .

Ξηρά και ζεστά μέρη (όπως τα μεσογειακά νησιά ή τα υψίπεδα του Νέου Μεξικού ) είναι τα ιδανικά για τον άνθρωπο .

Επειδή ο  άνθρωπος  έχει  στενή  σχέση  (οικονομική  και  ψυχολογική )  με  το  νερό  πρέπει  αυτά  τα  μέρη  να  είναι κοντά  στη  θάλασσα .

ΜΙΚΡΗ ΠΑΡΕΝΟΧΛΗΣΗ ΑΛΛΩΝ ΕΙΔΩΝ : Οπου και να εγκατασταθεί ο άνθρωπος θα υπάρχει και κάποιο ενδημικό είδος (έστω και ενας μήκυτας ή βακτήριο ) που θα εξαφανισθεί . Δεν μπορούμε να είμαστε σε ένα σύστημα και να μην το επηρεάζουμε καθόλου (αυτό οι φυσικοί το λένε «Αξίωμα του Heisenberg» ) .

Ακόμη και πρίν τη Βιομηχανική Εποχή ο άνθρωπος έγινε αιτία σοβαρών μειώσεων στη βιοποικιλότητα . Τεράστια θηλαστικά της Β. Αμερικής , τεράστιοι πίθηκοι της ΝΑ Ασίας , μοναδικά είδη της Αυστραλίας πολτοποιήθηκαν από τα σαγόνια του πρωτόγονου ανθρώπου . Δεν έχουμε κάποια απόδειξη για αξιόλογη ΑΥΞΗΣΗ της βιοποικιλότητας εξ’ αιτίας του ανθρώπου .Αυτό , για εμάς που νοιαζόμαστε για τη βιοποικιλότητα , είναι πολύ λυπηρό . Ο άνθρωπος θέλουμε να προκαλεί την μικρότερη πιθανή μείωση στη βιοποικιλότητα .

Παλαιά , όταν  ο  άνθρωπος  δεν  γνώριζε  τις  συνέπειες  των  πράξεών  του  και δεν  είχε  ανακαλύψει  τον  ηλεκτρισμό ,την αφαλάτωση , το  πολυαιθυλένιο ,τον  ανοξείδωτο χάλυβα , μπορούμε  να  πούμε ότι δεν  υπήρχε άλλη  επιλογή . Σήμερα όμως  είναι  τεχνολογικά  εφικτό  να  αποσυρθούμε  σε  πετρώδη  και  άνυδρα  παραθαλάσσια  σημεία  όπου  ελάχιστα είδη  φυτών  και  ζώων  θα  ενοχληθούν . Οι  νέες  ποικιλίες  εδώδιμων  φυτών  που  θα  δημιουργήσουμε  εκεί  θα  προσθέσουν  στο  περιβάλλον  περισσότερη  πολυπλοκότητα  από αυτή  που  εξαφανίσαμε .

ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ ΣΤΗΝ ΕΝΕΡΓΕΙΑ : Εάν κατοικήσουμε σε περιοχές με μακρύ και βαρύ χειμώνα θα αναγκαστούμε είτε να ξοδέψουμε βιομάζα για θέρμανση (άρα να υποβαθμίσουμε κάποιο γειτονικό δάσος και να μειώσουμε την βιοποικιλότητα ) ή να ξοδέψουμε αιολική ενέργεια που μας είναι χρήσιμη για άλλες ανάγκες (π.χ. επιστημονική έρευνα ή απορρύπανση του πλανήτη από τα κατάλοιπα της Βιομηχανικής Εποχής ) .

ΑΣΦΑΛΕΙΑ ΑΠΟ ΜΙΚΡΟΑΛΛΑΓΕΣ ΤΟΥ ΚΛΙΜΑΤΟΣ : Το κλίμα αλλάζει συνεχώς και μαζί του οι πάγοι της Γής άρα και η στάθμη της θάλασσας . Αυξομειώσεις της στάθμης των ωκεανών της τάξης των πέντε μέτρων σε κλίμακα 10.000 ετών πρέπει να θεωρούνται αυτονόητες . Σήμερα έχουμε δομήσει έτσι τον πολιτισμό μας που ακόμη και ενός μέτρου άνοδος της στάθμης των ωκεανών θα μπορούσε να οδηγήσει σε αφανισμό την ανθρωπότητα .

Καλλιεργήσιμες εκτάσεις και κατοικίες πρέπει να βρίσκονται σε ύψος άνω των πέντε μέτρων από την σημερινή στάθμη .

Ακόμη και σε ξηρές περιοχές έχουμε σε αραιά διαστήματα δυνατές βροχοπτώσεις. Πρόσφατο παράδειγμα η Κάσος και ο Έβρος όπου μια σπάνια σε ένταση βροχόπτωση προκάλεσε μεγάλες ζημιές στους οικισμούς που ήταν χτισμένοι δίπλα στον χείμαρρο (ή τον ποταμό ) στο χαμηλότερο σημείο της κοιλάδας .

Αν  δεχθούμε  τις  τέσσερις  πρώτες προϋποθέσεις  τότε  αβίαστα  οδηγούμαστε  στο  συμπέρασμα  ότι  ο  άνθρωπος  πρέπει  να  κατοικεί  σε μια  ζώνη με    πλάτος  περίπου  35  μοιρών  βόρεια  και  νότια  του  Ισημερινού  (περίπου  από  το  Αιγαίο  έως  τη Ν. Αφρική) σε  πλαγιές  πετρωδών  και  άνυδρων   παραθαλάσσιων   λοφίσκων .

Το σωστό θα ήταν να καταναλώνει νερό από αφαλάτωση και όχι να κλέβει πόσιμο νερό από γειτονικά οικοσυστήματα (και να τα υποβαθμίζει). Το να κλέβει νερό από τις εκβολές των ποταμών θεωρείται αρκετά μικρή επέμβαση . Το να κλέβει μικρές ποσότητες βιομάζας από τα παραποτάμια οικοσυστήματα και να την μεταφέρει στις πετρώδεις πλαγιές των λόφων σαν υπόστρωμα καλλιεργειών επίσης θεωρείται μικρή επέμβαση . Σ΄αυτή την περίπτωση ίσως χρειαστεί να επιστρέψει τα ανόργανα άλατα που έκλεψε (π.χ.με τη μορφή στάχτης ) .

Η απαιτούμενη ενέργεια για τις καθημερινές ανάγκες της κοινωνίας εννοείται ότι θα προέρχεται από ανανεώσιμες πηγές.

Τυχόν ποσότητες κρέατος που θεωρούνται αναγκαίες θα προέρχονται από κυνήγι ελεύθερων ζώων από τα κοντινά οικοσυστήματα . Εφ’ όσον τα σαρκοφάγα ζώα έχουν καταναλώσει τα ασθενή άτομα αυτομάτως έχουμε εξασφαλίσει την καλύτερη ποιότητα κρέατος .

Εφ’ όσον τα ζώα δεν συγκατοικούν με τους ανθρώπους έχουμε αποφύγει τις ασθένειες που μεταδίδονται από τα ζώα στον άνθρωπο .

Ο άνθρωπος θα χρειάζεται να επεμβαίνει ελάχιστα στο οικοσύστημα είτε ρυθμίζοντας τον πληθυσμό των σαρκοφάγων είτε παίρνοντας μέτρα κατά του εχινόκοκκου .

Οσο και εάν ακούγεται παράξενο το ιδανικό χωράφι για καλλιέργεια (και προμήθεια πρωτεϊνών) είναι θάλασσα .Εκεί υπάρχουν όλα : νερό , οξυγόνο , ήλιος , ανόργανα άλατα .

Το μόνο που λείπει είναι ο φωσφόρος . Επι εκατομμύρια χρόνια οι βροχές ξεπλένουν τον φωσφόρο από την ξηρά και τον οδηγούν στη θάλασσα. Δυστυχώς ο φωσφόρος δεν κατανέμεται ομοιόμορφα (όπως το αλάτι) αλλά συγκεντρώνεται στα βαθιά νερά όπου λείπει ο ήλιος ( και ενίοτε και το οξυγόνο ) .

Οπου υπάρχουν ρεύματα που φέρνουν στην επιφάνεια τα βαθιά νερά εκεί έχουμε άφθονη θαλάσσια ζωή .

Πώς  όμως  μπορεί  ο  άνθρωπος  να  αναμοχλεύσει  τη  θάλασσα  εκεί  που  δεν  υπάρχουν  θαλάσσια  ρεύματα ;

Γι'  αυτό  το  θέμα  βλέπε  την      http://lofos.info/laloslal/homo-ecologicus.html

Πώς πρέπει να είναι ένα οικολογικό νοικοκυριό

Απαράβατος κανόνας είναι το σπίτι του καλλιεργητή να βρίσκεται μέσα στο χωράφι . Ετσι μπορεί να μετατρέπει εύκολα τα ούρα και τα περιττώματα σε λίπασμα για τα φυτά και ,συγχρόνως , μπορεί να διαθέτει ακόμη και πέντε ελεύθερα λεπτά στην καλλιέργεια .

Πέντε στρέμματα ανά καλλιεργητή είναι επαρκής έκταση .

Πώς θα μπορούσε να καλλιεργηθεί μία πετρώδης αυλή σε πλαγιά λόφου ;

Πρώτη μέθοδος : στερεώνουμε κάθετους πασσάλους σε γραμμές που συμπίπτουν με τις ισοϋψείς (απόσταση μεταξύ πασσάλων 1-1,5 μέτρα ) . Από το γειτονικό «άγριο» οικοσύστημα , στο βάθος της κοιλάδας , παίρνουμε κλαδιά και τα στερεώνουμε κάθετα στους πασσάλους και παράλληλα στις ισοϋψείς έτσι ώστε να σχηματίσουμε τείχος . Πίσω από το τείχος σωρεύουμε κάθε είδους φυτικό υλικό και κόκκαλα και σχηματίζουμε υπόστρωμα καλλιεργειών

Κάνουμε δηλαδή τις παραδοσιακές πεζούλες αλλά με φυτικό υλικό αντί για χώμα .

Πλεονεκτήματα της μεθόδου : είναι σχετικά φθηνή.

Μειονεκτήματα : απαιτεί περισσότερο νερό από την επόμενη μέθοδο . Με τις βροχές (αν υπάρχουν) οδηγούνται θρεπτικά υλικά στη θάλασσα τα οποία πρέπει να μεριμνούμε ώστε να επιστρέφουν (προσθέτοντας στη καθημερινή διατροφή αλιεύματα από την πλησιέστερη ακτή ) .

Δεύτερη  μέθοδος :  Λιώνουμε  πετρώματα  και  κατασκευάζουμε  γλάστρες  με  ωφέλιμες  διαστάσεις  0,5 επί  0,5 επί 1 μέτρο . Στη  μέση  της  γλάστρας  βάζουμε  οριζόντια  διάτρητη  σχάρα . Το  κάτω  μισό  το  χρησιμοποιούμε  σαν  αποθήκη  νερού  (βρόχινου ή από  αφαλάτωση)  και  στο πάνω  μισό  βάζουμε  το  υπόστρωμα  των  καλλιεργειών (άμμο  ή  φυτικό  υλικό ) .

Το βάρος μιας τέτοιας γλάστρας είναι περίπου 363 χιλιόγραμμα και το φυτικό καύσιμο που χρειάζεται για το λιώσιμο του πετρώματος είναι 145 χιλιόγραμμα (ή 73 χιλιόγραμμα πετρελαιοειδή) .

Τα στοιχεία λήφθηκαν από διάφορες αλληλοσυγκρουόμενες πηγές στο διαδίκτυο (κυριώτερη η http://www.unido.org/userfiles/PuffK/glass.pdf )

και κυρίως από τον υαλουργό Ανδρέα Τζομπανάκη (Κόκκινο Χωριό Χανίων).

Κατά προσέγγιση θα χρειασθούν 1417 γλάστρες ανα καλλιεργητή

(205,465 τόννοι φυτικού καυσίμου ) . Αν υπήρχε περίπτωση το Δέλτα του Νέστου ( 434 τετραγ.χιλιόμετρα ) να χρησιμοποιηθεί σαν πηγή φυτικού καυσίμου θα χρειαζόταν περίπου 102,73 στρέμματα ανα καλλιεργητή .

( http://www.geog.ouc.bc.ca/conted )

Κάθε έτος θα μπορούν να κατασκευάζονται γλάστρες για 4224 καλλιεργητές .

Σε 24 χρόνια θα έχουν τακτοποιηθεί 100.000 καλλιεργητές.

Αν υπολογισθεί και το κόστος περισυλλογής του φυτικού υλικού ,ίσως χρειασθούν , τελικά ,περί τα 50 χρόνια .

Αν χρησιμοποιηθεί ηλεκτρική ενέργεια θα απαιτηθούν περί τις

93 κιλοβατώρες ανά γλάστρα .

Το αιολικό πάρκο της Κύθνου θα μπορούσε να κατασκευάσει 4973 γλάστρες κατ’ έτος (τα δεδομένα για τους υπολογισμούς μας παραχωρήθηκαν ευγενώς από τον διευθυντή του αιολικού πάρκου) .

Για να τακτοποιήσουμε 100.000 καλλιεργητές θα χρειαζόμασταν 28.571 χρόνια !

Κόστος μεταφοράς άμμου : 347 ευρώ κατά προσέγγιση.

Μειονεκτήματα της μεθόδου : είναι πανάκριβη

Πλεονεκτήματα : Εχουμε απόλυτο έλεγχο στο νερό και επιτυγχάνουμε τη μέγιστη οικονομία .

Σε περιοχές με ελάχιστες βροχοπτώσεις (πολύ κάτω από 50 εκατοστά ανά έτος) δεν συμφέρει να χρησιμοποιήσουμε τη μέθοδο της γλάστρας .

-----------------------------------------------
  laloslal5@gmail.com

       Αρχική   σελίδα    :   http://lofos.info/laloslal/index.html