plans

1) Κλίση εδάφους 0 – 20 μοίρες . Πάνω από 30 μοίρες αρχίζουν τα προβλήματα στην κίνηση του καλλιεργητή μέσα στο χωράφι του .

2) Μαλακό και γόνιμο έδαφος . Οι δύο πρώτες προϋποθέσεις είναι και οι πιο δύσκολες γιατί τα μέρη που τις πληρούν κατέχονται ήδη από τους συμβατικούς καλλιεργητές .

3) Μαλακό μητρικό πέτρωμα . Εάν το οικολογικό χωριό χτισθεί σε πλαγιά ορεινού όγκου , καλό είναι τα πετρώματα να είναι μαλακά ώστε να σκάβονται εύκολα οι δρόμοι και τυχόν δεξαμενές συγκέντρωσης νερού . Τα μεταμορφωμένα πετρώματα των Κυκλάδων είναι ένα καλό παράδειγμα . Οι ασβεστόλιθοι της Δυτικής Ελλάδας και της Κρήτης είναι δύσκολα υλικά .

4) Παρουσία πετρωμάτων που λαξεύονται εύκολα ( ψαμμίτες , μάργες , ασβεστόλιθοι , μάρμαρα ) κοντά στο χωριό . Για τις λεκάνες εξάτμισης θαλασσινού νερού το πιο καλό υλικό είναι αυτά τα πετρώματα . Τα ίδια πετρώματα μπορούν να χρησιμοποιηθούν και για καλλιτεχνικές δημιουργίες που θα αποτελούσαν ένα σημαντικό έσοδο για το οικολογικό χωριό .

5) Θερμές πηγές κοντά στο χωριό . Για τα θερμά λουτρά της Εναλλακτικής Ιατρικής .

6) Καλή συγκοινωνία με τον έξω κόσμο ( αεροδρόμια και λιμάνια σε σχετικά μικρή απόσταση ) .

7) Αιολικό δυναμικό ( συχνοί και ισχυροί άνεμοι ) .

8) Παραθαλάσσια περιοχή . Η θάλασσα θα παρέχει αλάτι , δυνατότητα θαλάσσιας συγκοινωνίας με τον έξω κόσμο και επιπλέον η αφαλάτωση του θαλασσινού νερού θα μας δώσει νερό άριστης ποιότητας χωρίς να ανησυχούμε για αλλαγή του κλίματος και για μόλυνση των υδροφόρων οριζόντων .

9) Μακριά από ρυπαίνουσες βιομηχανίες και πυρηνικά εργοστάσια . Για να μην έχουμε να φοβόμαστε ατυχήματα σαν του Τσέρνομπιλ .

Χωροταξία

Όπως ήδη προαναφέρθηκε , οι άνθρωποι θα ήταν ιδανικό να κατοικούν σε παραθαλάσσιες ξηρές πλαγιές με μέγιστη κλίση 20 μοιρών .

Επομένως , τα δέλτα των ποταμών θα αφεθούν στην εξουσία των κουνουπιών και των βατράχων . Ο άνθρωπος θα πηγαίνει κάθε χειμώνα εκεί για να αποκομίσει βιομάζα και ,ενδεχομένως , να αφήσει στάχτη σαν λίπασμα .

Σήμερα , που κατοικούμε στα δέλτα , είμαστε σε διαρκή πόλεμο με τα κουνούπια (ραντίσματα ) και τις πλημμύρες (αντιπλημμυρικά έργα ) και ο πόλεμος αυτός κοστίζει .

Στη δεκαετία 1996-2006 σαράντα γέφυρες καταστράφηκαν σε όλη την Ελλάδα από πλημμύρες (ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ 15-10-2006 ) . Αυτό μας δίνει μια ιδέα για τις ζημιές που προκλήθηκαν σε σπίτια . Η Αττική , η Ν. Αρτάκη Ευβοίας , η Κάσος , ο Σταυρός Χαλκιδικής , ο Έβρος , η Κομοτηνή , ο Τουρκολέκας Αρκαδίας είναι μερικά μόνο από τα μέρη που είδαν μεγάλες καταστροφές σε κατοικίες .

Τα βουνά θα αφεθούν στην ησυχία τους για να γίνουν δεξαμενές βιοποικιλότητας .

Οι μη παραθαλάσσιες πεδιάδες θα χρησιμοποιηθούν σαν πηγή κρέατος από κυνήγι
ή μη εντατική κτηνοτροφία (ΕΑΝ δεν μπορέσει η θάλασσα να καλύψει τις ανάγκες μας και ΕΑΝ κριθεί η κρεοφαγία απαραίτητη .

Αρχιτεκτονική

Κάποιος διάσημος αρχιτέκτων (που μου διαφεύγει το όνομά του ) εισήγαγε το δόγμα «Τα κτίρια πρέπει σαφώς να διαχωρίζονται από τον έξω κόσμο με επιφάνειες από τσιμέντο ή γυαλί» .Αυτή ήταν η αντίδραση των αρχιτεκτόνων στην ασχήμια των πολυκατοικιών όπου το κτίριο φαίνεται να απλώνει στις βεράντες τα «εντόσθιά» του (πλαστικές καρέκλες , γλάστρες , μπουγάδες ) .

Πιστεύω ότι η αειφορική αρχιτεκτονική πρέπει να υιοθετήσει το αντίθετο δόγμα : «Η κατοικία πρέπει να ΜΗΝ έχει σαφή όρια με το κτήμα που την περιβάλλει» . Θα υπάρχει ένας στεγασμένος χώρος για όλα αυτά που δεν πρέπει να βραχούν (γραφείο , τρόφιμα ) , οι τοίχοι δεν είναι απαραίτητοι (ας μη ξεχνάμε ότι ο άνθρωπος πρέπει να κατοικεί σε θερμές περιοχές ) και κομμάτια της κατοικίας είναι σπαρμένα σε όλο το κτήμα . Η κουζίνα είναι κάτω από ένα μεγάλο δένδρο , οι χώροι υγιεινής λίγο παραπέρα , πλαστικά δοχεία για νερό είναι σκεπασμένα κάτω από φύλλα και κλαδιά , ο χώρος υποδοχής επισκεπτών στη σκιά ενός άλλου δένδρου .

Ο στεγασμένος χώρος είναι το πιο δύσκολο κομμάτι στην κατασκευή και πρέπει να υπακούει σε δύο κανόνες :

§ Η θέση του χωριού θα είναι μακριά από χειμάρρους (ή ποτάμια ) και σε ύψος 5-10 μέτρα πάνω από τη σημερινή στάθμη της θάλασσας ώστε να μήν κινδυνεύει από πλημμύρες και ανύψωση της στάθμης της θάλασσας . Ανάμεσα στα780 εκατομμύρια και στο ένα δίς ευρώ κυμαίνονται οι αποζημιώσεις που δόθηκαν από το 2002 έως το 2006 για ζημιές λόγω ακραίων καιρικών φαινομένων (ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ 22-10-2006 ) . Όλες αυτές οι ζημιές θα είχαν αποτραπεί αν είχαν τηρηθεί οι αρχές που περιγράφουμε εδώ . Σε μέρη που κινδυνεύουν από πλημμύρες μόνο δάση πρέπει να υπάρχουν ( πηγή ξυλείας και καυσίμων ) που δεν κινδυνεύουν από πλημμύρες .

§ Το σπίτι του καλλιεργητή θα βρίσκεται μέσα στο χωράφι του ( βλέπε λεπτομέρειες στην http://lofos.info/laloslal/house-in-field.html )

§ Η έκταση του χωραφιού θα είναι πέντε στρέμματα ανά άτομο . Γιατί πέντε στρέμματα ;

ΟΙΚΟ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗΣ ΙΟΥΝΙΟΣ 2008 : Ο Ντάρεν Άϊτκεν απο την Αυστραλία καλλιεργεί μόνος του κτήμα 8 στρεμμάτων . Αυτό αποδεικνύει οτι τα πέντε στρέμματα (που προτείνουμε εμείς ) είναι εφικτός στόχος . Έχει πολύ χούμο στο κτήμα του . Ο χούμος συγκρατεί νερό σε ποσοστό 70-75 % του βάρους του και έτσι μπορεί στις μεγάλες ζέστες να ποτίζει κάθε 4 - 5 μέρες και όχι κάθε μέρα .

ΚΑΡΛ ΜΑΡΞ , ΤΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ Τόμος πρώτος ( σελ 85 στην έκδοση της ΣΥΓΧΡΟΝΗΣ ΕΠΟΧΗΣ ) :
Οι αρχαίοι γερμανοί ονόμαζαν Μόργκεν ( ημέρα ) την έκταση 2,5 - 3,5 στρεμμάτων που μπορεί να δουλευτεί μέσα σε μια ημέρα ( δεν διευκρινίζει απο πόσα άτομα ) . Αν λοιπόν 2,5 στρέμματα μπορούν να καθαρισθούν απο ζιζάνια ή να θερισθούν απο ένα άτομο σε μία ημέρα , άνετα 5 στρέμματα μπορούν να καλλιεργηθούν σε ετήσια βάση . Η συγκομιδή θα διαρκούσε δύο μόνο ημέρες . Δύο ημέρες κάθε εβδομάδα της άνοιξης θα μπορούσαν να αφιερώνονται στο καθάρισμα των ζιζανίων .

ΠΕΙΡΑΜΑΤΙΚΕΣ ΚΑΛΛΙΕΡΓΕΙΕΣ 2009 ( http://lofos.info/laloslal/agri-data-2009.html ) : Πέντε στρέμματα επαρκούν ( υπο τις χειρότερες συνθήκες ) για τη διατροφή ενός ανθρώπου .

Η ιδέα οτι    οι πολίτες   πρέπει να κατέχουν   μια συγκεκριμένη   ποσότητα καλλιεργήσιμης γής   υπάρχει προ πολλού . Ο Ρωμαίος Manius Curius   είπε " Πρέπει να θεωρείται επικίνδυνος   όποιος λέει   οτι δεν του φθάνουν   επτά jugera    γής ( περίπου 17,6   στρέμματα )" .Τόση ήταν η γή που είχε διανεμηθεί στον λαό μετά την εκδίωξη των βασιλέων .
( Το αναφέρει ο Πλίνιος ο Πρεσβύτερος    στο Βιβλίο 18 , κεφάλαιο 4 ) .   Στο κείμενο του Πλίνιου   δεν είναι σαφές αν αυτή η γή είναι για ένα άτομο ή για μια οικογένεια . Αν είναι για μια  τετραμελή οικογένεια , τότε αντιστοιχούν   4,4 στρέμματα   ανά άτομο .  Αν είναι για ένα άτομο  ακούγεται υπερβολικό . Μια τετραμελής οικογένεια θα είχε 70 στρέμματα . Θα μπορούσε ένας   αγρότης   να οργώνει ( με τα βόδια ) τόση γή ; Είτε το ένα ισχύει είτε το άλλο , η έκταση ήταν αρκετή για τη διατροφή τους . Αν κάποιος ισχυρίζεται οτι δεν του φθάνει τότε   είναι   πολύ σπάταλος ή τεμπέλης και επιρρεπής σε   δωροδοκίες απο   αντίπαλες πόλεις .
Στο κεφάλαιο 3 του 18ου   Βιβλίου του ο Πλίνιος αναφέρει   οτι η μεγαλύτερη τιμή που μπορούσε να γίνει σε στρατηγούς και γενναίους στρατιώτες ήταν να τους δώσουν   τόση γή όση μπορούσαν με το άροτρο να   χαράξουν μια αυλακιά γύρω της σε μια μέρα . Με πρόχειρους υπολογισμούς   εκτιμώ οτι αυτή η έκταση ήταν 659   στρέμματα .

Με εισήγηση του Licinius Stolo είχε ψηφιστεί ένας νόμος που έλεγε οτι δεν μπορεί ένα άτομο να κατέχει πάνω απο πεντακόσια jugera ( 1261 στρέμματα ) ( Πλίνιος Πρεσβύτερος Βιβλίο 18 , κεφάλαιο 4 ) . Εδώ είναι ευνόητο οτι αυτά τα 1261 στρέμματα αφορούν τη διατροφή όλης της οικογένειας του ιδιοκτήτη και των δούλων που τα καλλιεργούν . Στα χρόνια του Πλίνιου ( 1ος αιών μ.Χ. ) ο νόμος αυτός ήταν μακρυνή ανάμνηση . Η παρακμή της Ρώμης είχε ήδη αρχίσει !
Οι αρχαίες κοινωνίες ( που δεν δεχόταν έξωθεν επεμβάσεις και είχαν πραγματική δημοκρατία ) είχαν βάλει κάποιο όριο στον πλούτο διότι γνώριζαν οτι οι υπερβολικά πλούσιοι δρούν διαβρωτικά για την κοινωνία . Σήμερα καμμία χώρα του καπιταλιστικού κόσμου δεν βάζει κάποιο όριο για τον πλούτο . Αυτό απλά σημαίνει οτι πλέον οι πλούσιοι έχουν ΟΛΗ την εξουσία στα χέρια τους και ό,τι δεν τους συμφέρει κρύβεται στο χρονοντούλαπο της ιστορίας .

ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ 28-12-2008 : Κάθε Έλληνας χρησιμοποιεί 59 στρέμματα γής για την κάλυψη καθημερινών αναγκών . Ο παγκόσμιος μέσος όρος είναι 27 στρέμματα . Αν όλοι οι άνθρωποι ήταν τόσο σπάταλοι θα χρειαζόμασταν τρείς πλανήτες σαν τη Γή .
Μέση ετήσια κατανάλωση νερού ανά Έλληνα 2.389 κυβικά μέτρα . Είμαστε δεύτεροι σε σπατάλη μετά τις ΗΠΑ ! Η γεωργία καταναλώνει το 87 % του ποσού αυτού .

Στο οικολογικό χωριό ο στόχος μας είναι τα πέντε στρέμματα ανά άτομο και τα 200 κυβικά μέτρα ετησίως ανά κάτοικο .

§ Η ενέργεια που θα καταναλώνει το χωριό θα προέρχεται αποκλειστικά από ανανεώσιμες πηγές (ανεμογεννήτριες , ηλιακά , βιομάζα ) .

§ Τα κτίσματα (κατοικίες , περιμετρικοί τοίχοι ) θα είναι κατασκευασμένα με πέτρα της περιοχής .

§ Δεν θα κυκλοφορούν αμάξια μέσα στο χωριό .

§ Δεν θα υπάρχουν ΕΜΦΑΝΗ τσιμέντα , πλαστικά , άσφαλτος .
Εξαιρείται ο οικολογικός τσιμεντόλιθος ( βλέπε http://lofos.info/laloslal/tsimlith.html )

§ Δεν θα υπάρχουν υγρά λύματα (ούρα και περιττώματα θα χρησιμοποιούνται σαν λίπασμα στα χωράφια) .

§ Κανείς από τους κατοίκους του χωριού δεν θα ραντίζει με δηλητήρια ούτε θα ασχολείται με το κυνήγι .

§ Το απαιτούμενο νερό (εάν δεν υπάρχουν ποτάμια ή υπόγεια ύδατα ) θα προέρχεται από συλλογή βρόχινου ή αφαλάτωση .

§ Πρωταρχικός στόχος είναι να έχουμε αυτάρκεια τροφής ( να παράγουμε όλη την τροφή που θα χρειαζόμαστε ) . Αν αυτό αποδειχθεί ανέφικτο θα εξάγουμε υπηρεσίες ( μεταποίηση τροφίμων , εναλλακτική ιατρική κλπ ) και θα εισάγουμε τρόφιμα .

§ ΣΕ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΠΟΥ ΕΧΟΥΜΕ ΑΥΤΑΡΚΕΙΑ ΤΡΟΦΗΣ : Η ποσότητα τροφής ανά κάτοικο δεν φιλοδοξούμε να υπερβαίνει τις σημερινές ποσότητες . Το πιο πιθανό είναι ότι ποσοτικά η τροφή θα είναι λιγότερη από σήμερα . Ποιοτικά όμως θα υπερέχει ( δεν θα υπάρχουν διοξίνες και κατάλοιπα φυτοφαρμάκων ) και αυτό είναι στόχος που δεν επιδέχεται συμβιβασμούς .

§ Επειδή δεν μπορούμε να ελπίζουμε σε υπερπαραγωγή τροφής , το χωριό προσανατολίζεται προς την κατεύθυνση της αποκλειστικής χορτοφαγίας . Εάν , παρ’ ελπίδα , υπάρξει περίσσεια τροφής θα εξεταστεί το ενδεχόμενο παραγωγής ζωϊκών τροφίμων .

§ Ένας στόχος ακόμη που δεν επιδέχεται συμβιβασμούς είναι ότι Ο ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΧΡΟΝΟΣ των κατοίκων του οικολογικού χωριού πρέπει να είναι ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟΣ από τον ελεύθερο χρόνο των κατοίκων των πόλεων . Ο άφθονος ελεύθερος χρόνος θα επιτρέψει την ενασχόληση των κατοίκων με ασχολίες που αναβαθμίζουν το πνεύμα ( ο ελεύθερος χρόνος των αρχαίων αθηναίων ήταν βασική προϋπόθεση για τον πολιτισμό που δημιούργησαν) . Το να δημιουργήσουμε ένα χωριό που θα συνθλίβει τον άνθρωπο με πολλές ώρες εργασίας , θα ήταν πολύ εύκολο . Δεν θα χρειαζόταν καθόλου αυτή η μελέτη .

Όλα τα ελληνικά χωριά πριν το 1950 θα μπορούσαν να ονομασθούν «οικολογικά» γιατί τότε δεν υπήρχαν φυτοφάρμακα . Δεν τα ζηλεύουμε όμως γιατί δεν πρόσφεραν ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΧΡΟΝΟ και ΗΡΕΜΙΑ ΨΥΧΗΣ (υπήρχε πάντα το άγχος του εάν οι βροχές της χρονιάς είναι αρκετές ) . Αυτά τα δύο σοβαρά προβλήματα θα προσπαθήσουμε να τα λύσουμε με δύο μεθόδους :

Α) Τοποθετώντας το σπίτι μέσα στο χωράφι ( γλυτώνουμε τον χρόνο και κόπο μετάβασης από το σπίτι στο χωράφι που τσάκιζε σωματικά τους αγρότες )

§ Το χωριό θα μπορεί να δέχεται τα σκουπίδια γειτονικών συμβατικών οικισμών για διαλογή και ανακύκλωση . Τα οργανικά θα γίνονται λίπασμα στα χωράφια . Τα ξύλα θα γίνονται καύσιμα ή θα χρησιμοποιούνται σε κατασκευές . Το χαρτί θα πουλιέται ή θα γίνεται καύσιμο . Γυαλιά , μέταλλα , ανακυκλώσιμα πλαστικά θα πωλούνται . Τα γεώδη (τούβλα , τσιμέντα , πορσελάνες ) θα χρησιμοποιούνται για κατασκευή τεχνητών υφάλων ή λιμενοβραχιόνων . Ό,τι δεν μπορεί να ανακυκλωθεί (μη ανακυκλώσιμα πλαστικά ) θα επιστρέφεται για ταφή στους ΧΥΤΑ της περιοχής .

§ Τα έσοδα του χωριού θα προέρχονται από βιοκαλλιέργειες , οικοτουρισμό , ιατρικό τουρισμό (κάποιοι από τους κατοίκους θα είναι εναλλακτικοί θεραπευτές ) , μεταποίηση τροφίμων (π.χ. παρασκευή αρτοσκευασμάτων ή αλλαντικών από συμβατικές πρώτες ύλες ) , πώληση αλατιού , πώληση υλικών από ανακύκλωση απορριμμάτων . Μέσα στους απώτερους στόχους είναι και η φιλοξενία κάποιου Ανώτερου ή Ανώτατου Εκπαιδευτικού Ιδρύματος (π.χ. ΤΕΙ Βιοκαλλιεργειών ή παράρτημα Γεωπονικής Σχολής ή Σχολή Αρχιτεκτονικής ) .

§ Στόχος μας ΔΕΝ είναι η δημιουργία ενός ακόμη συνηθισμένου χωριού . Θέλουμε ένα χωριό που θα ΔΙΑΦΕΡΕΙ από τα συμβατικά . Οραματιζόμαστε κάτι σαν το Άγιο Όρος ή τη Μέκκα των βιοκαλλιεργητών . Η παγκόσμια πρωτεύουσα των οικολογικά ευαισθητοποιημένων . Οι πέριξ συμβατικοί οικισμοί θα ωφεληθούν από τη δημιουργία του οικολογικού χωριού οικονομικά (αύξηση τουριστικής κίνησης ) , περιβαλλοντικά ( μείωση των σκουπιδιών που καταλήγουν στον ΧΥΤΑ ) και πολιτιστικά (το χωριό θα είναι κέντρο διασποράς υγιών προτύπων διατροφής , διασκέδασης , κοινωνικών σχέσεων ) .

Η    ΑΙΣΘΗΤΙΚΗ ΤΟΥ ΟΙΚΟΛΟΓΙΚΟΥ   ΧΩΡΙΟΥ

Ο καπιταλισμός   έχει αλλοιώσει   το αισθητήριο του ωραίου των ανθρώπων . Αυτή είναι η   αιτία   που υπάρχουν   τόσες πολλές επιλογές σε έπιπλα , ρούχα , αρχιτεκτονικούς ρυθμούς και πολλά απο αυτά φαίνονται όμορφα   (στον πολύ κόσμο ) .
Ωραίο   όμως είναι μόνο ένα   : αυτό που αφήνει το μικρότερο   οικολογικό αποτύπωμα . Αυτό που χρειάσθηκε την λιγότερη ενέργεια για να κατασκευασθεί   και συγχρόνως   ΚΑΙ Ο ΕΞΟΠΛΙΣΜΟΣ ΠΟΥ ΤΟ ΚΑΤΑΣΚΕΥΑΣΕ ΧΡΕΙΑΣΘΗΚΕ ΤΗΝ ΛΙΓΟΤΕΡΗ ΕΝΕΡΓΕΙΑ   ΓΙΑ ΝΑ ΚΑΤΑΣΚΕΥΑΣΘΕΙ .
Η πλαστική σακκούλα μπορεί να   χρειάσθηκε   λίγη ενέργεια   για να κατασκευασθεί   αλλά σκεφθείτε   την ενέργεια που    χρειάσθηκε   για την κατασκευή    όλου του εξοπλισμού που κρύβεται   απο πίσω : αδαμαντοφόρες κεφαλές γεωτρυπάνων , σωλήνες μεταφοράς πετρελαίου , διϋλιστήρια , χημικές βιομηχανίες , πλοία για την μεταφορά της πλαστικής σακκούλας έως τον τόπο χρήσης .

Οι κανόνες που   πρέπει να ακολουθήσουμε για να επιτύχουμε το ένα και μοναδικό Ωραίο    είναι :

1) Χρήση   τοπικής πέτρας

2) Ελάχιστο ξύλο και αυτό απο   δένδρα που   αναπτύσσονται ταχύτατα   ( πχ. ιτιές )

3) Πουθενά δεν θα φαίνεται πλαστικό   Άν χρησιμοποιηθούν πλαστικές σωλήνες για μεταφορά νερού , θα είναι υπόγειες . Πλαστικά βαρέλια με νερό θα είναι καλλυμένα ώστε να μην τα βλέπει ήλιος ούτε ανθρώπινο μάτι .

4) Οχι δρόμοι στρωμένοι με άσφαλτο

5) Το σύνηθες τσιμέντο    άν χρησιμοποιηθεί    πρέπει να μιμείται   τα φυσικά υλικά   ( δηλαδή ο οικολογικός τσιμεντόλιθος   είναι οριακά αποδεκτός , όχι όμως οι οικοδομές απο οπλισμένο σκυρόδεμα ) (βλέπε    http://lofos.info/laloslal/tsimlith.html        ) .

6) Όχι   χρώματα που προέρχονται απο προέρχονται απο τη βιομηχανία πετρελαίου .

Θα μπορούσαμε να διατυπώσουμε διαφορετικά τον βασικό κανόνα : ΟΛΑ ΤΑ ΥΛΙΚΑ ΤΟΥ   ΟΙΚΟΛΟΓΙΚΟΥ ΧΩΡΙΟΥ   ΝΑ   ΠΡΟΕΡΧΟΝΤΑΙ ΑΠΟ ΤΗ ΓΥΡΩ ΠΕΡΙΟΧΗ ΚΑΙ ΝΑ ΕΧΟΥΝ ΚΑΤΕΡΓΑΣΘΕΙ ΜΕ    ΑΝΘΡΩΠΙΝΟ ΧΕΡΙ .
Εάν χρησιμοποιήσουμε πλαστικούς σωλήνες για το νερό , έχουμε ξεφύγει απο τον κανόνα αλλά αυτό είναι μια αναγκαία θυσία .

Παραθέτω μερικές εικόνες   για να   γίνει αντιληπτό ποιά είναι η αποδεκτή   αισθητική του οικολογικού χωριού :

Πλακόστρωτος   δρόμος

Εάν η περιοχή έχει μαλακό χώμα , μικρή κλίση ( 0 –20 μοίρες ) και υψόμετρο 5 μέτρα πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας , το προτεινόμενο σχέδιο είναι αυτό :

Εάν το χωριό είναι χτισμένο σε ακρωτήριο με μεγάλες κλίσεις εδαφών ( πάνω από 20 μοίρες ) το προτεινόμενο σχέδιο του οικισμού είναι το

Οι γκρίζες περιοχές είναι «δεξαμενές βιοποικιλότητας» , δηλαδή αφήνονται ανέγγιχτες για να διατηρηθεί η πανίδα και η χλωρίδα που υπήρχε πρίν έρθει στην περιοχή ο άνθρωπος . Ανάμεσα στα κτήματα θα υπάρχουν ζώνες βιοποικιλότητας ( γκρίζο χρώμα ) . Το πλάτος τους θα είναι 3 μέτρα ( μεταξύ δρόμου και κτήματος ) ή 6 μέτρα ( μεταξύ δύο κτημάτων .

Ανάμεσα στα κτήματα του οικολογικού χωριού δεν πρέπει να υπάρχει ένας σκέτος τοίχος . Το σωστό είναι να υπάρχει μια "ουδέτερη ζώνη" με πλάτος 6 μέτρων . Εκεί θα δημιουργείται ένα παρθένο οικοσύστημα που θα φιλοξενεί δεκάδες είδη χρήσιμων εντόμων . Εάν διαθέτουμε λίγες πέτρες και χώμα μπορεί αυτή η ουδέτερη ζώνη να είναι έτσι :

Η ξερολιθιά που υποστηρίζει το χώμα μπορεί να είναι πολύ πρόχειρη . Δεν μπορεί να καταρρεύσει ούτε προς τη μεριά του κτήματος , λόγω της κλίσης που έχει , ούτε προς την αντίθετη πλευρά διότι την υποστηρίζει το χώμα .

Σε   πεδινές περιοχές   με μαλακό χώμα το σχέδιο   τροποποιείται    ελαφρά : Μετά   τον δρόμο ακολουθεί πάλι   ο περιφερειακός τύμβος . Μετά τον τύμβο όμως   ακολουθεί   μια περιφερειακή   τάφρος   και μετά είναι η καλλιεργήσιμη έκταση του κτήματος .
Τα νερά των ανοιξιάτικων βροχών    αποστραγγίζονται   ( και αποθηκεύονται   προσωρινά ) μέσα στην τάφρο . Ο καλλιεργητής έχει την ευκαιρία ή να αποθηκεύσει το νερό ή να ποτίζει τις επόμενες ημέρες το σιτάρι ή τα κουκιά ή τα σκόρδα με αυτό το νερό .
Βλέπε

Τα κτήματα των βιοκαλλιεργητών έχουν όλα την ίδια έκταση . Αν υποθέσουμε οτι είναι τετράγωνα τότε 70,71 επι 70,71 μέτρα θα είναι η καλλιεργήσιμη έκταση ( = 5000 τετραγωνικά μέτρα ) . Αν λάβουμε υπ' όψιν και τη ζώνη βιοποικιλότητας τότε οι διαστάσεις γίνονται 73,71 επι 73,71 ( = 5.433,16 τετραγωνικά μέτρα ανά καλλιεργητή ) . Ο δρόμος θα έχει πλάτος μόνο 2 – 3 μέτρα και σε κόγχες θα εκθέτει κάθε καλλιεργητής τα προϊόντα που θα έχει για πούλημα . Τα καλάμια που θα φυτρώνουν μέσα στη ζώνη βιοποικιλότητας θα προστατεύουν τους κυκλοφορούντες από τον ήλιο . Χάρις στην στενότητά του , το καλοκαίρι θα δημιουργείται εκεί ένα δροσερό ρεύμα αέρος ιδιαίτερα ευχάριστο για τον ανθρώπινο οργανισμό . Όσοι έχουν επισκεφθεί καλοκαίρι τα στενά δρομάκια των Κυκλάδων ή τα patios της Ανδαλουσίας ( Ν. Ισπανία ) θα είναι γνώστες του φαινομένου . Στο οικολογικό χωριό που περιγράφω εδώ , το φαινόμενο θα είναι εξαιρετικά έντονο λόγω της στενότητας και του μεγάλου μήκους του δρόμου .

Μπορείτε να δείτε
σχέδιο των κτημάτων και των δρόμων , υπο σωστή κλίμακα , όπως θα φαινόταν απο ψηλά

Ο άνθρωπος που θα περπατούσε σε αυτόν τον δρόμο θα αντίκρυζε αυτό το θέαμα :

μια άλλη εκδοχή του δρόμου ( απο τον Κάμπο της Χίου ) :

dromos xiou

Ο καλλιεργητής μέσα απο το κτήμα του θα αντίκρυζε αυτό το θέαμα ( κοιτώντας προς τη δεξαμενή βιοποικιλότητας ) :

............................................................................

laloslal5@gmail.com

Προηγούμενη σελίδα : http://lofos.info/laloslal/meletes.html

Αρχική σελίδα οικολογικού χωριού : http://lofos.info/laloslal/biocall.html