ΑΠΟΘΗΚΕΥΣΗ ΝΕΡΟΥ ΓΙΑ ΠΟΤΙΣΜΑ ΦΥΤΩΝ

Εάν βρεθεί φθηνός και μακράς ζωής αποθηκευτικός χώρος για νερό γλυτώνουμε από ανεμογεννήτριες και αφαλατώσεις .

Αποθήκευση   με   μεταχειρισμένα  ελαστικά  αυτοκινήτων  και   γεωμεμβράνες


 Πρώτα  τρυπάμε  τα   ελαστικά  στα  κατάλληλα  σημεία  για  να  μην  αποθηκεύουν  νερό .  Κρατάμε  την  γεωμεμβράνη   όρθια  ( τα  πλαϊνά )   με  ελαστικά   απο  μέσα   και  απο  έξω  βάζουμε  ή  ελαστικά  ή  χώμα και  πέτρες .  Οδηγούμε  μέσα  στην   δεξαμενή  που  δημιουργήσαμε   τα  νερά  απο  κάποια  διπλανή  σκεπή (  εάν  υπάρχει )   ή  απο  κάποιο   διπλανό   επικλινές    έδαφος    στρωμένο  με  γεωμεμβράνη  ( τον  χειμώνα   τουλάχιστον )  . Σκεπάζουμε  με  κλαδιά   για  να  μην  βλέπει  ο  ήλιος  τα  πλαστικά  .
 Πόσο  νερό  θα  συλλέξει : Στην  πιο  ξηρή  περιοχή  της  Ελλάδος   να  υπολογίζετε    περίπου  μισό  μέτρο   ύψος  βροχής  ετησίως  .  Στο  πιο  βροχερό  ,  ένα  μέτρο .  Εάν  συλλέγετε  και  νερό  απο  σκεπή  ή  επικλινές  έδαφος  θα  πρέπει  να  τα  συμπεριλάβετε    στο  συνολικό   εμβαδόν   βροχοσυλλογής .
 

Αποθήκευση  με  γεωμεμβράνες


Δένουμε  σε  δένδρα  σχοινιά  και  δημιουργούμε  έναν  "ιστό  αράχνης" .
Απλώνουμε  πάνω  στον  ιστό  γεωμεμβράνη  εμβαδού  200   τετραγ.  μέτρων   και  δημιουργούμε  ένα  στρέγαστρο   που  είναι  επικλινές  προς  το  κέντρο  του  ιστού .
Το  στέγαστρο  μπορεί  να  είναι  συνδυασμός   μεταλλικού  πλέγματος  περίφραξης , γεωμεμβράνης  και  φυτικού  υλικού  ή  απλώς  ύφασμα   αλειμένο  με  πίσσα .  Και  τα  δύο  θέλουν  συντήρηση .  Το  ύφασμα  είναι  σαφώς  ελαφρότερο ( και  φθηνότερο  μάλλον ) .
Το  νερό  της  βροχής   κυλά  και  συγκεντρώνεται    σε   τεχνητή  λιμνούλα  (  με  γεωμεμβράνη )  εμβαδού  200  τετραγ .  μέτρων  και βάθους  1  μέτρου .
Ακόμη  και  στην  πιό  ξηρή  περιοχή  της  χώρας   θα  μαζέψει  200  κυβικά  μέτρα  νερό   απο τις  βροχές  του  χειμώνα .
Θα  χρειαστεί  πάνω  στην  λιμνούλα  μια  εγκατάσταση  απο  πλαστικά  δοχεία  ,  πλαστικό  δίχτυ  και  φυτικό   υλικό   για  να  προστατεύει   το  νερό  απο  την  καλοκαιρινή  εξάτμιση ( βλέπε  http://lofos.info/laloslal/wat-prot.html   ) .
Μαζί  με  την   υδατοσυλλογή   εξασφαλίζουμε  και  έναν  στεγασμένο  χώρο  200  τετρ.  μετρων  για  κατοικία  και  αποθήκη  τροφίμων .
Το  κόστος  για  γεωμεμβράνη  πάχους  2,5  χιλιοστών  θα είναι  γύρω  στις  3000   ( τρείς  χιλιάδες ) ευρώ  ( τιμές 2008 ) .


Αποθήκευση μέσα σε ελαστικά αυτοκινήτων :
Σκάβουμε μέσα στο χωράφι έναν λάκκο αρκετό για να χωρέσει άνετα 3-4 ελαστικά αυτοκινήτων ( βλέπε  σχήμα )


Βάζουμε μέσα στο λάκκο μια μεγάλη πλαστική σακούλα και τα ελαστικά μέσα στη σακούλα . Τα ελαστικά κρατούν τη σακούλα όρθια ενώ η ίδια η σακούλα αποθηκεύει το νερό της βροχής . Τα ελαστικά τα τρυπάμε με πυρωμένο σίδερο σε δύο σημεία για να μην κρατούν καθόλου νερό μέσα τους . Στα πιο ξηρά μέρη της Ελλάδας ( πχ Λασίθι ) θα γεμίσει περίπου σε ύψος μισού μέτρου από τις χειμερινές βροχές . Με πυκνότητα μία σακούλα ανά δύο τετραγωνικά μέτρα ( χωρητικότητα σακούλας 40 λίτρα ) και έκταση χωραφιού 4500 τετραγ. μέτρα , μαζεύουμε 90 κυβικά μέτρα νερό . Τα φυτά απορροφούν το νερό που έχει αποθηκευθεί μέσα στους πόρους του χώματος και όταν αυτό τελειώσει αρχίζουμε εμείς τα ποτίσματα με το νερό από τις σακούλες . Επειδή οι σακούλες είναι μέσα στο χωράφι δεν απαιτείται μεταφορά του νερού . Η λήψη του νερού μέσα από τη σακούλα είναι πολύ εύκολη . Το κόστος αφορά μόνο την πλαστική σακούλα ( τα μεταχειρισμένα ελαστικά των αυτοκινήτων θα τα βρούμε δωρεάν ) . Σήμερα αποτελεί πρόβλημα το τι θα κάνουμε τα μεταχειρισμένα ελαστικά . Εάν (στο μέλλον ) υπάρχουν 100.000 βιοκαλλιεργητές στην Ελλάδα , θα μπορούν πολύ εύκολα να απορροφήσουν όχι μόνο την εγχώρια παραγωγή μεταχειρισμένων ελαστικών αλλά θα κάνουμε και εισαγωγές ( θα χρειασθεί τουλάχιστον 7500 ελαστικά ο κάθε καλλιεργητής ) ! Δεν είναι εφικτό να βρεθούν σε λογικό χρονικό διάστημα τόσο πολλά ελαστικά .
Η μέθοδος αυτή μπορεί να εφαρμοσθεί σε οικολογικά χωριά χτισμένα πάνω σε παχύ , μαλακό χώμα . Η πλαστική σακούλα πρέπει να είναι πολυαιθυλένιο (της ιδίας ποιότητας και πάχους ) σαν αυτό που χρησιμοποιείται στα τσουβάλια λιπασμάτων . Δεν κυκλοφορεί στο εμπόριο στις διαστάσεις που την θέλουμε ( πρέπει να γίνει ειδική παραγγελία ) . Πιθανό κόστος για 2250 σακούλες : 4500 ευρώ .Η σακούλα πρέπει να είναι σκεπασμένη με κλαδιά για να μην την καταστρέψει ο ήλιος . Καλά θα είναι να μην την αδειάζουμε ποτέ τελείως από νερό για να πνίγονται τα ποντίκια που τυχόν θα πέφτουν μέσα ( αλλιώς θα την τρυπήσουν ) . Χρειάζεται πολύ πυκνό δίκτυο οικολογικών ποντικοπαγίδων στο χωράφι ( βλέπε παρακάτω ) γιατί τα ποντίκια έχουν τη συνήθεια να τρυπούν τις πλαστικές σακούλες .
Μια άλλη , ακόμα πιο φθηνή λύση , είναι να φυτεύουμε στο χώμα τα κάθε είδους πλαστικά μπουκάλια ( νερού , λαδιού ) που θα προμηθευόμαστε από την ανακύκλωση των σκουπιδιών , αφού πρώτα αφαιρέσουμε το πάνω μέρος ώστε να πάρουν τη μορφή ποτηριού . Έχουν ύψος πολύ μικρότερο από μισό μέτρο . Θα γεμίζουν γρήγορα και ένα μεγάλο μέρος του χειμωνιάτικου βρόχινου νερού θα χάνεται . Σαν αντιστάθμισμα μπορούμε να τα φυτέψουμε πολύ πιο πυκνά ( 15 μπουκάλια νερού ανά τετραγ. μέτρο ) .


Αποθήκευση με ελαφρόπετρα : Ιδανική για ηφαιστειογενή νησιά (Σαντορίνη , Θηρασία και ίσως και για τη Νίσυρο ) .
Α) Πλαστικούς σάκους για μπάζα , τους γεμίζουμε με ελαφρόπετρα για να στέκονται όρθιοι , τους βάζουμε τον ένα δίπλα στον άλλο και από πάνω καλύπτουμε πάλι με ελαφρόπετρα για να μη βλέπει ο ήλιος το πλαστικό . Το νερό των χειμωνιάτικων βροχών τους γεμίζει σε ύψος 50 έως 100 εκατοστών περίπου . Τα 600 τετραγωνικά τέτοιου «κήπου ελαφρόπετρας» θα αποθηκεύσουν τουλάχιστον 300 κυβικά μέτρα νερό . Πιθανόν τα φυτά να μπορούν να ευδοκιμήσουν σε ένα τέτοιο κήπο αντλώντας με τις ρίζες το νερό που θα βρίσκεται από κάτω . Αν δεν πετύχει η καλλιέργεια των φυτών τότε η εξαγωγή του νερού από τους σάκους μπορεί να αποδειχθεί δύσκολη υπόθεση . Βλέπε



Β) Σε νησιά με ελαφρόπετρα είναι πολύ εύκολη η εκσκαφή και δημιουργία δεξαμενής . Στρώνουμε στον πυθμένα της δεξαμενής γεωμεμβράνη για να συγκρατεί το νερό . Σκεπάζουμε τη δεξαμενή με ελαφρόπετρα για να μη βλέπει ο ήλιος τη γεωμεμβράνη . Το νερό αποθηκεύεται στα διάκενα μεταξύ των κομματιών της ελαφρόπετρας και μέσα στους πόρους της . H ελαφρόπετρα δεν είναι βαριά ούτε έχει αιχμηρές προεξοχές που θα μπορούσαν να σκίσουν τη γεωμεμβράνη . Ένας κατακόρυφος σωλήνας στο βαθύτερο σημείο της δεξαμενής μας επιτρέπει να αντλούμε πολύ εύκολα το νερό .

Αποθήκευση σε φυτικούς ιστούς : Σπέρνουμε κουκιά ή κρεμμύδια τα οποία αναπτύσσονται με τις χειμωνιάτικες βροχές και την 1η Απριλίου τα μαζεύουμε και τα αποθηκεύουμε σε φθηνές πλαστικές σακούλες για μπάζα . Οι φυτικοί ιστοί αποτελούνται κατά 90-95% από νερό . Πώς βγάζουμε το νερό από τους φυτικούς ιστούς : Βάζουμε τα φυτά σε πλαστικό δοχείο και ρίχνουμε γλυκό νερό . Τα φυτικά κύτταρα σε λίγες μέρες σπάζουν και ελευθερώνουν το νερό που έχουν μέσα . Έτσι , αν βάλαμε 10 λίτρα γλυκό νερό , τελικά θα πάρουμε αρκετά περισσότερα . Σύμφωνα με τα δεδομένα από τις πειραματικές καλλιέργειες του 2006  ( http://lofos.info/laloslal/agri-data-2006.html  ) από ένα στρέμμα μπορούμε να περιμένουμε 2967 έως 3479 κιλά χλωρών βλαστών εάν η συγκομιδή γίνει αρχές Ιουνίου .
Μετρήσεις του γράφοντος έδειξαν οτι φυτό κουκιού που κόβεται τέλη Μαρτίου έχει περιεκτικότητα σε νερό 86 έως 87 % ! ( Η ξήρανση του φυτού έγινε σε σκιά και διήρκεσε 33 ημέρες ) .
Στην ιστοσελίδα http://www.nal.usda.gov/fnic/foodcomp/search/      βρήκαμε οτι το λάχανο ( Brassica oleracea ) αποτελείται απο 92,18 % νερό . Αυτή η πληροφορία αφορά μόνο τα φαγώσιμα μέρη . Δεν συμπεριλαμβάνει το κεντρικό ( μή φαγώσιμο ) πυρήνα ούτε τα εξωτερικά φύλλα . Το σπανάκι ( Spinacia oleracea ) αποτελείται απο 91,4% νερό ( δεν συμπεριλαμβάνονται ρίζες και μεγάλα κοτσάνια) . Στις μετρήσεις μας στα κουκιά χρησιμοποιήσαμε όλο το φυτό εκτός απο τη ρίζα . Η διαφορά των 4 - 5 εκατοστιαίων μονάδων που παρατηρείται ανάμεσα στις δικές μας μετρήσεις και στα δεδομένα της ιστοσελίδας ίσως οφείλεται στο ότι τα κουκιά που χρησιμοποιήσαμε δεν είχαν δεχθεί ούτε λιπάσματα ούτε φυτοφάρμακα . Τα λάχανα και τα σπανάκια που χρησιμοποιήθηκαν στις μετρήσεις της αμερικάνικης ιστοσελίδας προερχόταν προφανώς απο συμβατικές καλλιέργειες που είναι γνωστό οτι έχουν αυξημένη περιεκτικότητα σε νερό . (Προσθήκη 6-5-2007 )

Η  αποθήκευση  χλωρών  φυτών  είναι  οικονομικά  αδύνατη (  θα  "ανάψουν"   αμέσως  και  θα  εξατμισθεί  το  νερό ) . Η αποθήκευση  νερού  μέσα  σε   κρεμμύδια  είναι   πιό  εφικτή .
Στα νησιά του Αιγαίου φυτρώνει σε αφθονία ένα είδος κρεμμυδιού που δεν είναι φαγώσιμο και η επαφή του βολβού με το δέρμα φέρνει φαγούρα ( θα άξιζε τον κόπο να δοκιμασθεί το εκχύλισμα του σαν οικολογικό φυτοφάρμακο ) . Βλέπε 


 Αυτό το φυτό έχει κάποια ουσία που του επιτρέπει να «αιχμαλωτίζει» το νερό τόσο δυνατά ώστε δεν εξατμίζεται τελείως ακόμη και αν τεμαχίσουμε την κρεμμύδα και την αφήσουμε 75 μέρες στον ήλιο . Μετρήσεις του γράφοντος έδειξαν ότι εάν η συγκομιδή της κρεμμύδας γίνει αρχές Ιουλίου θα έχει περιεκτικότητα σε νερό 61% ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ .
Όποια χωριά δέχονται για ανακύκλωση σκουπίδια γειτονικών οικισμών , μπορούν να παράγουν νερό από τα ζυμώσιμα ( φλούδες , αποφάγια ) . Περίπου το 50% των σκουπιδιών είναι ζυμώσιμα που αποτελούνται κατά 90% από νερό . Η μέθοδος ανάκτησης του νερού είναι η ίδια ( πλαστικό δοχείο , προσθήκη νερού κλπ ) .
Μπορούμε να περιμένουμε μέχρι 45 κιλά νερού ημερησίως από τα ζυμώσιμα απορρίμματα .

Αποθήκευση μέσα σε χούμο :
Ακόμη και μια ξηρή περιοχή (π.χ. Νομός Λασιθίου ) έχει περίπου 419 χιλιοστά βροχόπτωσης από Οκτώβριο έως Μάρτιο . Συλλεκτική επιφάνεια 250 τετρ. μέτρων θα μάζευε 104,75 κυβ. μέτρα νερό στο ίδιο διάστημα . Η αποθήκευσή του σε πλαστικά δοχεία θα απαιτούσε ποσό περίπου 13.000 ευρώ (τιμές χονδρικής ) . Σίγουρα χρειαζόμαστε κάτι φθηνότερο !
Μια ενδιαφέρουσα ιδέα είναι η αποθήκευση νερού μέσα σε χούμο ή φυτικό υλικό .Από πειράματα του γράφοντος προέκυψαν τα εξής αποτελέσματα : Ένα κυβικό μέτρο χούμου ζυγίζει 378 χιλιόγραμμα και μπορεί να απορροφήσει μέχρι 706 (επτακόσια έξη ) χιλιόγραμμα νερού . Ένα κυβικό μέτρο ξηρά χόρτα ελαφρώς σαπισμένα (μαύρα στην εμφάνιση) ζυγίζουν περί τα 100 (εκατό ) χιλιόγραμμα και μπορούν να απορροφήσουν 429 χιλιόγραμμα νερού .
Έγιναν δύο μετρήσεις της ικανότητας συγκράτησης νερού . Η πρώτη έδειξε 429 χλγρ ανά 100 χλγρ χόρτων και η δεύτερη έδειξε 316 χλγρ νερού ανά 100 χλγρ χόρτων (στη δεύτερη μέτρηση χρησιμοποιήθηκαν πιο νωπά χόρτα ) . Τις πρώτες ημέρες ύγρανσης η ικανότητα συγκράτησης νερού είναι πιο μικρή . Χρειάζονται πάνω από 10 ημέρες ύγρανσης για να φθάσουμε τις τιμές που αναγράφονται εδώ . (Προσθήκη 20-12-2005 )
Τα 100 χιλιόγραμμα φλούδες πορτοκαλιών και μήλων (αυτά που θα μπορούσαμε να ανακτήσουμε με την ανακύκλωση των σκουπιδιών ) μπορούν να απορροφήσουν 338 χιλιόγραμμα νερού .
Τεχνική καλλιέργειας : Σε πετρώδεις και άγονες περιοχές απλώνουμε το φυτικό υλικό πάνω στο έδαφος και αυτό απορροφά το νερό της βροχής . Φυτεύουμε τα φυτά μέσα στο φυτικό υλικό . Εάν το πάχος του φυτικού υλικού είναι 50 εκατοστά θα χρειαστούμε περί τα 5 στρέμματα έκτασης για να παράγουμε τροφή για ένα άτομο . Εάν υποθέσουμε ότι το φυτικό υλικό σαπίζει τελείως μέσα σε 12 μήνες (πράγμα που δεν ισχύει ) τότε χρειαζόμαστε 166 στρέμματα παρθένου οικοσυστήματος που θα μας προμηθεύει το φυτικό υλικό . Για περιοχές όπως η Κρήτη όπου δεν υπάρχουν παρθένα οικοσυστήματα (δάση , έλη ) το σενάριο είναι ουτοπικό .
Υπάρχουν ελπίδες ότι μπορεί να πετύχει μέσα σε δάση κωνοφόρων . Βιοκαλλιεργητές εγκατεστημένοι μέσα σε τέτοιο δάσος θα μάζευαν τις πευκοβελόνες και τις κουκουνάρες που πέφτουν φυσιολογικά και θα τις χρησιμοποιούσαν σαν υπόστρωμα καλλιεργειών . Θα δημιουργούσαν «αντιπυρικούς διαδρόμους» όπου θα υπήρχαν δένδρα αλλά στο έδαφος δεν θα υπήρχαν καθόλου πευκοβελόνες ή κουκουνάρες (μία αιτία που κάνει τα δάση κωνοφόρων ευάλωτα στους εμπρησμούς είναι η αφθονία πευκοβελόνων στο έδαφος ) . Δεν είναι σωστό να αποκομίσουμε όλες τις πευκοβελόνες από όλο το δάσος γιατί θα άλλαζαν οι ιδιότητες του εδάφους και ίσως δεν θα μπορούσε πια να συντηρεί δάσος .
Πλεονεκτήματα της μεθόδου :
- Δεν απαιτεί αρχικό κεφάλαιο για την εγκατάσταση του καλλιεργητή
- Προστατεύει τα δάση χωρίς δαπάνες του κρατικού μηχανισμού
Μειονεκτήματα :
- Απαιτεί πολλή εργασία ( για τη συλλογή του φυτικού υλικού )
- Ο καλλιεργητής είναι εξαρτημένος από τις βροχοπτώσεις
Πειραματικές καλλιέργειες 2007 : Μέσα σε γλάστρα με χούμο απο αγρωστώδη φυτά (πάχος περί τα 20 εκατοστά ) αναπτύχθηκε ένα ακμαίο φυτό σκόρδου συντηρούμενο μόνο απο το λιγοστό νερό των βροχών ( ο χειμώνας 2006-2007 ήταν ιδιαίτερα φτωχός σε βροχές ) . Η φύτευση έγινε το φθινόπωρο του 2006 και η συγκομιδή την 27 - 4-2007 ( πιό νωρίς απο κάθε άλλο φυτό ) . Τα σκόρδα στα χωράφια συλλέγονται στις αρχές Ιουνίου . Η καθαρή υγρή φαγώσιμη ουσία βρέθηκε να έχει βάρος 21 γραμμάρια . Το βάρος του ξηρού χούμου βρέθηκε ( μετά απο ξήρανση 38 ημερών ) 2,7135 κιλά . Λαμβάνοντας υπ' όψιν οτι τα 21 γραμμάρια σκόρδου περιέχουν 31,29 χιλιοθερμίδες ( http://www.nal.usda.gov/fnic/foodcomp/search/ ) και ο άνθρωπος χρειάζεται 1.165.810 χιλιοθερμίδες ετησίως (βλέπε    http://lofos.info/laloslal/water.html  ) φθάνουμε στο συμπέρασμα οτι θα χρειαζόμασταν 101,1 τόνους ξηρού χούμου για παραγωγή τροφής ενός ανθρώπου . Η νωπή φυτική ουσία για την παραγωγή αυτού του χούμου θα είναι περισσότερη . Κάθε χρόνο χρειάζεται προσθήκη νέας φυτικής ουσίας για αναπλήρωση αυτής που φαγώθηκε απο τα μικρόβια .
Στη βιβλιογραφία αναφέρεται ρυθμός κατανάλωσης απο μικρόβια ( decomposition rate ) φρέσκων υγρών χόρτων ένα τοις χιλίοις ανά ημέρα ( τα χίλια κιλά ξηρής ουσίας γίνονται 999 κιλά σε μία ημέρα ) (
http://cat.inist.fr/?aModele=afficheN&cpsidt=1445432 ) . Αυτό σημαίνει οτι σε ένα χρόνο απο τα χίλια κιλά ξηρής ουσίας θα απομείνουν 710 κιλά . Τον δεύτερο χρόνο ο ρυθμός μειώνεται και μετά απο μερικά χρόνια ο χούμος που προκύπτει καταναλώνεται απο τα μικρόβια με ρυθμό ένα κιλό την ημέρα ανά 10.000 τόνους !!!
Εάν πρόκειται για φύλλα δένδρων , στη βιβλιογραφία αναφέρεται οτι στον ΠΡΩΤΟ χρόνο απο τα χίλια κιλά θα απομείνουν 650 έως 450 κιλά ( http://fwie.fw.vt.edu/rhgiles/trevey/Decomposit.htm ) .
Οι πευκοβελόνες είναι υλικό που δεν σαπίζει εύκολα , οπότε οι απώλειες θα είναι μικρότερες . Η βιβλιογραφία αναφέρει απώλειες βάρους τον πρώτο χρόνο 13 % ενώ χρειάζονται πέντε χρόνια για να χαθεί το 50 % του βάρους    http://www.sciencedirect.com/science?_ob=ArticleURL&_udi=B6TC7-40JNDR7-K&_user=10&_coverDate=08%2F01%2F2000&_rdoc=1&_fmt=&_orig=search&_sort=d&view=c&_acct=C000050221&_version=1&_urlVersion=0&_userid=10&md5=1509864511fd884d3a2b3e23c53e9e77    
   ).
Στην βιβλιογραφία αναφέρεται ετήσια παραγωγή πευκοβελόνων απο 294 γραμμάρια (δάσος 7 ετών ) έως 558 γραμμάρια ανά τετραγ. μέτρο (δάσος με ηλικία ίση ή μεγαλύτερη των 36 ετών )http://links.jstor.org/sici?sici=0003-0031%28197807%29100%3A1%3C237%3ALPINSV%3E2.0.CO%3B2-K&size=LARGE&origin=JSTOR-enlargePage    ) .

Για να μην επηρεασθεί σοβαρά ένα πευκοδάσος , θα πρέπει να αντιστοιχούν σε κάθε βιοκαλλιεργητή πάνω απο 182 στρέμματα ( ηλικία δάσους μεγαλύτερη απο 36 χρόνια ) ή πάνω απο 344 στρέμματα (ηλικία δάσους γύρω στα 7 χρόνια ) .
Στις ΗΠΑ καίνε περιοδικά τις πεσμένες πευκοβελόνες στα πευκοδάση για να τα προφυλάξουν απο πυρκαϊές και για να τα αναζωογονήσουν . Στον Φινλανδικό Εθνικό Δρυμό Koli Lasse Loven ( http://www.koli.fi/homepage   και άρθρο στο ΟΙΚΟ της ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗΣ 9-6-2007 ) εφαρμόζουν ελεγχόμενες φωτιές για να αναζωογονήσουν τα δάση . Απο όσα έχω διαβάσει συμπεραίνω οτι είναι κοινή πεποίθηση μεταξύ των δασολόγων πως τα δάση ( ακόμη και εάν δεν υπάρχει άνθρωπος ) απο καιρού εις καιρόν πλήττονται απο φωτιές που καταναλώνουν τα νεκρά φύλλα που έχουν συσσωρευθεί ενώ η ανανέωση του δάσους γίνεται ταχύτατα άν το αφήσουμε ήσυχο . Το να βάλουμε μηχανήματα και ανθρώπους για να κάνουμε αναδάσωση , είναι ό,τι χειρότερο μπορούμε να κάνουμε . Τα μικροσκοπικά δενδρύλλια καταπατώνται και παρεμποδίζεται η φυσική αναγέννηση του δάσους .
Η εγκατάσταση βιοκαλλιεργητών μέσα στο δάσος είναι πολύ καλύτερη λύση :

1)  Αντί τα νεκρά φύλλλα να καίγονται έξω στο δάσος , μπορούν να καίγονται σε φούρνους κεραμικής ( εκμεταλλευόμαστε την θερμότητα που αλλιώς θα πήγαινε χαμένη ) .
2)   Οι φυσικές πυρκαϊές καταστρέφουν νεαρά και γέρικα δένδρα αδιακρίτως . Οι βιοκαλλιεργητές θα έκοβαν μόνο τα γέρικα .
3)  Οι εγκατεστημένοι βιοκααλλιεργητές είναι οι καλύτεροι εξολοθρευτές της κάμπιας των πεύκων .
4)  Δεν απαιτούνται μμισθοί σε υπαλλήλους και κρατική μέριμνα . Όλα γίνονται απο τους βιοκαλλιεργητές .

Οι ιδιότητες του χούμου απο πευκοβελόνες  :  Βλέπε  http://lofos.info/laloslal/agri-data-2014.html     και  μεταγενέστερα  κείμενα  (  2015 ,  2016 ,  2017  )

Αποθήκευση σε πλαστικά βαρέλια : Τετράγωνα βαρέλια τοποθετούνται το ένα δίπλα στο άλλο . Πάνω τους στρώνουμε πλαστικό δίχτυ ( ελαιοσυλλογής , περίφραξης τεχνικών έργων , όποιο αποδειχθεί φθηνότερο ) , διάτρητα πλαστικά τσουβάλια λιπασμάτων , ξύλα . Πάνω στο δίχτυ απλώνουμε φυτικό υλικό για να μη βλέπει ο ήλιος τα βαρέλια . Για πάχος φυτικού υλικού 20 εκατοστών θα χρειασθούμε 12 τόνους (φυτικού υλικού ) για να καλύψουμε 600 τετραγωνικά μέτρα «κήπου» . Τα βαρέλια γεμίζουν από τις χειμωνιάτικες βροχές σε ύψος 50-100 εκατοστών . Η εξαγωγή του νερού από τα βαρέλια μπορεί να αποδειχθεί δύσκολη υπόθεση . Το φυτικό υλικό θέλει ανανέωση από καιρού εις καιρόν γιατί σαπίζει και εξαφανίζεται .

Αποθήκευση σε πλαστικά μπουκάλια και πλαστικές σακούλες : Πλαστικά μπουκάλια νερού (από τα σκουπίδια) και πλαστικές σακούλες μπάζων γεμίζονται από δεξαμενή που συγκεντρώνει το βρόχινο νερό . Συγκεντρώνονται σε κάποια σημεία στο χωράφι και σκεπάζονται με φυτικό υλικό για να μην τα βλέπει ο ήλιος . Απαιτούνται πολλές ποντικοπαγίδες στο κτήμα γιατί τα ποντίκια τρυπούν τις σακούλες .
Προσθήκη 9-8-2006 : Οι πλαστικές σακούλες μπάζων αποδείχθηκαν ( μετά από δοκιμή ) τελείως ακατάλληλες . Έχουν μικρές τρύπες και ανοίγουν οι ραφές τους εύκολα . Οι σακούλες λιπασμάτων ίσως είναι καλύτερες αλλά δεν έχουν δοκιμασθεί ακόμη . Οι σακούλες που αποθηκεύεται ο ασβεστοπολτός είναι πολύ πιο αξιόπιστες . Γενικά , δεν πρέπει να αποθέτουμε μεγάλες ελπίδες στις σακούλες γιατί και η πιο μικρή τρύπα τις αχρηστεύει .
Δεδομένα : Τα πλαστικά μπουκάλια εμφιαλωμένου νερού που πετάχθηκαν στα σκουπίδια το 2005 είχαν χωρητικότητα 850 εκατομμύρια λίτρα . Την ίδια περίπου χωρητικότητα είχαν και τα μπουκάλια των αναψυκτικών. ( Βήμα 25-6-2006 ) . Συνολική χωρητικότητα : 1700 εκατομμύρια λίτρα . Εάν δεχθούμε ότι το 1% του ελληνικού πληθυσμού θα ζεί στα οικολογικά χωριά και θα ανακυκλώνει σκουπίδια , τότε προκύπτει ότι τα πλαστικά μπουκάλια που θα συγκεντρώνει ο καθένας ( ετησίως ) θα έχουν χωρητικότητα 17 κυβικά μέτρα !

Αποθήκευση  σε    άμμο 

Τα  100   (  μάλλον  κυβικά  εκατοστά   )   ψιλής  και  υγρής  άμμου   αποθηκεύουν   34   ( μαλλον   κυβ.εκατοστά   )   νερού  .  Αυτό  μπορεί  να   ανακτηθεί  για  πότισμα  φυτών .

Τα  100    χονδρή  υγρή  άμμος  (  μέγεθος   κόκκων   μεταξύ  1  και  4   χιλιοστών)  αποθηκεύουν  36      νερό .
Θεωρητικά   η  ικανότητα αποθήκευσης    είναι  47,6  (  μάλλον  κυβικά  εκατοστά  στα  100   κυβ.  εκατοστά )
------------------------------------------------

   laloslal5@gmail.com 


    Αρχική  σελίδα  :  http://lofos.info/laloslal/lasses.html