ΜΕΤΑΤΡΟΠΗ ΑΙΟΛΙΚΗΣ
ΕΝΕΡΓΕΙΑΣ ΣΕ ΤΡΟΦΗ
α) ΘΑΛΑΣΣΟΚΑΛΛΙΕΡΓΕΙΑ
β) ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ ΤΡΟΦΗΣ ΑΠΟ ΥΔΡΟΓΟΝΟΦΑΓΑ ΒΑΚΤΗΡΙΑ
Μια μικρή ανεμογεννήτρια
των 1200 ευρώ παράγει ισχύ 400 Watt με άνεμο ταχύτητας 12,5
μέτρων ανά δευτερόλεπτο . Μέσα σε 24 ώρες θα παραχθούν
34.560.000 Joules (8.248.210 θερμίδες ) . Ένας εργαζόμενος
άνθρωπος 80 κιλών χρειάζεται 3.194.000 θερμίδες . Εάν η ενέργεια
της ανεμογεννήτριας μπορούσε να μετατραπεί σε χημική ενέργεια
τροφίμων θα επαρκούσε για διατροφή 2,5 ανθρώπων !
Πώς θα μπορούσαμε να παράγουμε
τροφή από ηλεκτρικό ρεύμα ;
ΙΔΕΑ ΠΡΩΤΗ (
θαλασσοκαλλιέργεια )
Ρίχνουμε στις εκβολές των
ποταμών ( όπου υπάρχει αρκετός
φωσφόρος ) ανθρακική αμμωνία .
Έτσι παρέχουμε τα τρία
σπάνια στοιχεία για την
δημιουργία του πλαγκτόν ( φωσφόρος ,
άνθρακας , άζωτο ) . Ψαρεύουμε τόσα
ψάρια ώστε να περιέχουν
άνθρακα ίσο με αυτόν που
προσφέραμε . Έτσι αφήνουμε άθικτη την
συνήθη βιομάζα της θάλασσας .
Για να βγάλουμε 100.000 τόνους
αλιεύματα (
το βάρος των αλιευμάτων που
βγάζαμε στις
καλές χρονιές του
παρελθόντος ) θα χρειαστεί
να προσφέρουμε 23.134
τόνους άνθρακα υπό μορφήν
ανθρακικής αμμωνίας .
Υπό ιδανικές συνθήκες
θα χρειαστούμε 70.687
ανεμογεννήτριες ( σαν αυτή
που περιγράψαμε προηγουμένως )
να δουλεύουν στις 200
ημέρες του καλοκαιριού .
Στην πραγματικότητα θα
χρειαστούμε αρκετά περισσότερες
.
Για να διαθρέψουμε όλο
τον σημερινό πληθυσμό της
Ελλάδας με αλιεύματα
θα χρειαστούμε 36
φορές περισσότερες ανεμογεννήτριες .
Ο Θερμαϊκός , ο
Αμβρακικός και ο Ευβοϊκός
κόλπος είναι ιδανικές
τοποθεσίες για εφαρμογή της
μεθόδου διότι εκεί καταλήγουν
ποτάμια που φέρνουν άφθονο φωσφόρο
( Αξιός , Άραχθος , Σπερχειός ) . Δεν
αποκλείονται όμως και οι
άλλοι κόλποι της Ελλάδος (
Κορινθιακός , Παγασητικός κλπ ) .
Αν
και άλλες
χώρες κάνουν
το ίδιο
θα ελλαττωθεί
το διοξείδιο
του άνθρακα
στην ατμόσφαιρα ( θα
έχουμε μεταφέρει
το διοξείδιο
του άνθρακος
απο την ατμόσφαιρα
μέσα στην θάλασσα )
. Το
φαινόμενο του
θερμοκηπίου θα
εξασθενήσει
και το λιώσιμο
των πάγων θα
σταματήσει . Τα
φυτά της ξηράς
θα μειωθούν
λόγω έλλειψης
διοξειδίου του
άνθρακα . Θα
ερημώσουμε την
ξηρά για
να γονιμοποιήσουμε
την θάλασσα !
Οπότε είναι
ανάγκη να
αρχίσουμε
να ψήνουμε
τους
ασβεστόλιθους για
να
ελευθερώσουμε
τον άνθρακα
που έχουν
δεσμεύσει
πριν εκατομμύρια
χρόνια ( βλέπε
http://lofos.info/laloslal/homo-ecologicus.html
) .
ΙΔΕΑ ΔΕΥΤΕΡΗ (
θαλασσοκαλλιέργεια )
Με το ηλεκτρικό ρεύμα
διοχετεύουμε ατμοσφαιρικό
αέρα μέσα στην
θάλασσα ( στις εκβολές των ποταμών
όπου υπάρχει άφθονος φωσφόρος ) . Το
άζωτο και το διοξείδιο του
άνθρακα ( απο τον ατμοσφαιρικό αέρα )
διαλύεται στο νερό
και πυροδοτεί εντονότερη
φωτοσύνθεση που καταλήγει στην
αυξημένη παραγωγή ψαριών .
Αλιεύουμε τόσα ψάρια , ώστε
ο άνθρακας που δώσαμε να είναι
ίσος με τον άνθρακα που αλιεύσαμε
.
Έτσι είμαστε σίγουροι οτι δεν
αλλοιώνουμε το θαλάσσιο οικοσύστημα .
Το άζωτο και το διοξείδιο
του άνθρακος που διαλύει απο
μόνη της η θάλασσα ( μέσω
του επιφανειακού νερού ) συντηρεί
την συνήθη βιομάζα που υπήρχε
και πρίν εμφανισθεί ο άνθρωπος .
Εμείς δρέπουμε μόνο
ό,τι "φυτέψαμε" .
Το άζωτο μπορεί
να δοθεί και υπό μορφή
νιτρικής αμμωνίας αλλά
είναι πιό περίπλοκη διαδικασία
που απαιτεί απασχόληση
εργατικού δυναμικού .
Εάν διοχετεύσουμε 100
κυβικά μέτρα αέρα στην θάλασσα
, θα έχουμε δώσει περίπου 93
κιλά άζωτο . Αυτό θα μας
δώσει 3720 κιλά
ψάρια ΕΑΝ ΥΠΑΡΧΕΙ
ΑΦΘΟΝΙΑ ΑΝΘΡΑΚΑ . Δυστυχώς ο
άνθρακας είναι το
σπανιώτερο απο τα τρία σπάνια
στοιχεία που χρειάζονται για
να γίνει γόνιμη η θάλασσα (
άνθραξ , άζωτο , φωσφόρος ) .
Ο φωσφόρος υποθέτουμε οτι
υπάρχει σε ικανοποιητικές
ποσότητες στις εκβολές των ποταμών .
Το άζωτο είναι άφθονο στην
ατμόσφαιρα , ο άνθραξ όχι .
Στα 100 κυβικά μέτρα αέρα
που θα διοχετεύσουμε υπάρχουν
45,8 γραμμάρια διοξειδίου
του άνθρακα ( 12,636
γραμμάρια καθαρού άνθρακα ) .
Κατά προσέγγιση θα δώσει
25,272 γραμμάρια ξηρής
ουσίας ψαριού ή 54,62
γραμμάρια ζωντανής σαρδέλλας .
Για να βγάλουμε 100.000 τόνους
σαρδέλλες ( το βάρος των
αλιευμάτων που βγάζαμε στις
καλές χρονιές του παρελθόντος
) θα χρειαστεί
να διοχετεύσουμε στην θάλασσα 183
δίς κυβικά μέτρα
ατμοσφαιρικού αέρα στην διάρκεια
του καλοκαιριού . Αν τα βάλουμε
αυτά τα κυβικά μέτρα το
ένα δίπλα στο άλλο καλύπτουμε
έκταση κατά 38 % μεγαλύτερη της
χερσαίας Ελλάδος ( έκταση Ελλάδος = 132.000
τετραγ. χιλιόμετρα ) .
Ας υποθέσουμε οτι κατεδαφίζουμε
όλα τα τσιμεντένια
κτίρια της Ελλάδος και
παίρνουμε τον σιδερένιο σκελετό
και τον μετατρέπουμε σε
ανοξείδωτο χάλυβα . Πιθανόν να επαρκούσε
για την κατασκευή 100.000
μεγάλων ανεμογεννητριών ( των
100 κιλοβάτ ). Στις 200
ημέρες του καλοκαιριού θα έπρεπε
να διοχετεύουν στην θάλασσα
0,1 κυβικό μέτρο ( 100 λίτρα )
αέρα ανα δευτερόλεπτο ( η κάθε
ανεμογεννήτρια ) σε βάθος 100
περίπου μέτρων . Εφικτό
ακούγεται .
Αν θέλουμε να διαθρέψουμε
τον ΣΗΜΕΡΙΝΟ πληθυσμό της
Ελλάδος αποκλειστικά με
αλιεύματα , θα
χρειαστούμε 36 φορές
περισσότερες ανεμογεννήτριες .
Οι κόλποι της Ελλάδος
είναι ιδανικές τοποθεσίες για
εφαρμογή της μεθόδου .
Η είσοδος
θερμού ατμοσφαιρικού αέρα (
το καλοκαίρι ) μέσα στην
θαλάσσια μάζα , θα
αυξήσει την θερμοκρασία της
θάλασσας . Αυτό θα
φέρει μακρύτερη περίοδο
έντονης ανάπτυξης του φυτοπλαγκτόν
( θα έχουμε αυξήσει το
καλοκαίρι στην θάλασσα ) επομένως
και περισσότερα ψάρια .
Μια ζεστή θάλασσα θα
δημιουργήσει περισσότερα
βαρομετρικά χαμηλά τον χειμώνα
, επομένως και
περισσότερες βροχοπτώσεις στις
παραθαλάσσιες περιοχές .
Τον χειμώνα ίσως είναι
προτιμότερο να διοχετεύουμε
τον παγωμένο αέρα στα
ρηχά νερά μακρυά απο
τις εκβολές των ποταμών . Τα
νερά αυτά , καθώς
είναι κρύα , βυθίζονται και
εμπλουτίζουν σε άνθρακα και
άζωτο τα πολύ βαθιά
σημεία της θάλασσας . Εκτοπίζουν
δε προς τα πάνω , νερά
πλούσια σε φωσφόρο .
Αν και άλλες χώρες
κάνουν το ίδιο θα
ερημώσουμε την ξηρά
για να γονιμοποιήσουμε την θάλασσα
.
Η μέθοδος
που περιέγραψα δεν
είναι ικανοποιητική
διότι σπαταλά το
μεγαλύτερο μέρος της
ενέργειας για την
διοχέτευση περιττού
αζώτου στην θάλασσα .
Χρειαζόμαστε κάτι που θα
αξιοποιεί στο έπακρο την
ενέργεια .
Η πρώτη ιδέα είναι
σαφώς καλύτερη .
Βόρεια της Σαντορίνης
υπάρχει το υποθαλάσσιο
ηφαίστειο Κολόμβος με
κρατήρα γεμάτο νερό με
άφθονο διοξείδιο του άνθρακα
.
Με λίγη ενέργεια θα μπορούσε
το νερό αυτό να ανασυρθεί
στην επιφάνεια όπου θα
πυροδοτούσε αυξημένη φωτοσύνθεση .
Εάν στέλναμε αμμωνία ή
ατμοσφαιρικό αέρα ( δηλ . άζωτο
) σε εκείνο το βάθος
και ανασύραμε το εμπλουτισμένο
νερό , θα πυροδοτούσαμε έντονη
φωτοσύνθεση .
Εάν στέλναμε υδρογόνο και
οξυγόνο σε εκείνο το βάθος
θα πυροδοτούσαμε την
παραγωγή βιομάζας που
στηρίζεται σε υδρογονοφάγα
βακτήρια ( βλέπε Τρίτη ιδέα - παρακάτω ) .
Το κοίτασμα διοξειδίου του
άνθρακα της Επανωμής
Θεσσαλονίκης θα μπορούσε να
διοχετευθεί ( με μηδαμινό κόστος
) στον Θερμαϊκό Κόλπο
και να πυροδοτήσει αυξημένη
φωτοσύνθεση .
Στερεό ( παγωμένο
) διοξείδιο του άνθρακος
μαζί με λίγο υγροποιημένο
άζωτο θα μπορούσαν να
διοχετευθούν στην θάλασσα . Θα
χρειαζόταν σημαντικά
λιγότερη ενέργεια ( περίπου
όσο η Πρώτη Ιδέα ) που δεν
έχω τα δεδομένα για
να την υπολογίσω .
Για την
θαλασσοκαλλιέργεια βλέπε
και την ιστοσελίδα
http://lofos.info/laloslal/sea-cult.html
ΙΔΕΑ ΤΡΙΤΗ ( και πιό
δύσκολη στην εφαρμογή )
Ηλεκτρολύουμε πόσιμο νερό στο οποίο έχουμε διαλύσει ανόργανα
άλατα (στάχτη ) . Τα αέρια ( υδρογόνο και οξυγόνο ) που
παράγονται τα διοχετεύουμε (χωρίς να τα αναμίξουμε ) σε
«κρεβάτια αντίδρασης»
Το υδρογόνο διαλύεται στο νερό σε αναλογία 2,14 λίτρα υδρογόνου
σε εκατό λίτρα νερό . Μέσα στην ίδια δεξαμενή της ηλεκτρόλυσης
διοχετεύουμε (σε άλλα κρεβάτια αντίδρασης ) ατμοσφαιρικό αέρα ,
ώστε να έρθει σε επαφή το ατμοσφαιρικό άζωτο με το νερό και να
διαλυθεί (μέσα στο νερό ) . Έχουμε λοιπόν τρία αέρια (υδρογόνο ,
οξυγόνο , άζωτο ) διαλυμένα μέσα στο νερό . Το υδρογόνο έχει την
φυσική τάση να ενώνεται με το οξυγόνο και να παράγει θερμότητα .
Στη φύση έχουν βρεθεί κάθε λογής βακτήρια που τρέφονται με
ουσίες οι οποίες είναι πρόθυμες να μετασχηματισθούν παράγοντας
θερμότητα : με μεθάνιο , με ανόργανα ορυκτά , με κυάνιο (!) , με
πετρέλαιο , με υδρόθειο . Ακόμη και εάν δεν υπάρχουν τώρα
βακτήρια που τρέφονται με υδρογόνο , μπορεί να δημιουργηθούν
(μέσω μεταλλάξεων ) από άλλα βακτήρια μέσα στην συσκευή που
περιγράψαμε . Έστω και ένα τέτοιο βακτήριο εάν δημιουργηθεί , θα
πολλαπλασιασθεί ταχύτατα αντλώντας ενέργεια από το υδρογόνο που
θα το οξειδώνει με το οξυγόνο . Το διαλυμένο άζωτο θα το
χρησιμοποιεί για παρασκευή αμινοξέων (και πρωτεϊνών ) . Τα
ανόργανα άλατα της στάχτης θα του δίνουν τα ιχνοστοιχεία που
χρειάζεται . Τα υδρογονοφάγα βακτήρια ή θα αξιοποιούνται
κατ΄ευθείαν σαν τροφή ( βλ. εδάφιο για ΜΙΚΡΟΒΙΑΚΗ ΛΑΣΠΗ
στην http://lofos.info/laloslal/food.html
) ή θα καταναλώνονται από πλαγκτονοφάγα
πλάσματα (ψάρια , οστρακοειδή ) που μπορούν να γίνουν τροφή για
τον άνθρωπο .
Μία δεξαμενή τριών κυβικών μέτρων
θα μπορούσε να φιλοξενεί τρείς στήλες με 100 κρεβάτια αντίδρασης
η κάθε μία προσφέροντας 100 τετραγ. μέτρα επιφάνειας επαφής
νερού-υδρογόνου , άλλα τόσα για επαφή νερού-οξυγόνου και άλλα
τόσα για επαφή νερού-ατμοσφαιρικού αέρα . Το νερό θα τίθεται σε
κυκλοφορία έτσι ώστε να διαλύει και τα τρία αέρια .
Εάν τα κρεβάτια αντίδρασης είναι
φτιαγμένα από πολυπροπυλένιο ή σιλικόνη θα έχουμε διπλάσια
επιφάνεια επαφής νερού-υδρογόνου διότι το υδρογόνο διαπερνά
εύκολα αυτά τα υλικά και θα συναντά το νερό και στην πάνω πλευρά
του κρεβατιού που για τα άλλα αέρια είναι αδιαπέραστη . (βλέπε
και http://www.airliquide.com/en/business/products/gases/gasdata/index.asp?GasID=36
)
Η ιδέα δεν έχει δοκιμασθεί (εξ΄
όσων γνωρίζω ) αλλά το δόγμα της Βιολογίας είναι «όπου υπάρχει
τροφή , κάποιος θα βρεθεί για να την φάει» . Το υδρογόνο είναι
πρώτης τάξεως τροφή και δεν έχω λόγους να αμφιβάλλω για την
επιτυχία του πειράματος αρκεί να δώσουμε πολύ μεγάλη επιφάνεια
επαφής νερού-υδρογόνου .
Πειράματα πρέπει να γίνουν και με
θαλασσινό νερό αλλά εκεί η παρουσία του υδροχλωρικού οξέος σε
συνδυασμό με τις οργανικές ενώσεις , μπορεί να δημιουργήσει
χλωριωμένες οργανικές ενώσεις που είναι άκρως ανεπιθύμητες . Η
πιθανότητα αυτή μπορεί να μειωθεί εάν πλησιάσουμε πολύ τα δύο
ηλεκτρόδια , ώστε το παραγόμενο υδροχλωρικό οξύ να
εξουδετερώνεται αμέσως με το καυστικό νάτριο που παράγεται στο
άλλο ηλεκτρόδιο .
Αξίζει να σημειωθεί ότι ένα υγιές
φυτό συλλαμβάνει (και αποθηκεύει ) περί το 1 % της ηλιακής
ακτινοβολίας που πέφτει πάνω του . Ένα ηλιακό πάνελ μετατρέπει
σε ηλεκτρική ενέργεια το 10% της ηλιακής ακτινοβολίας που πέφτει
πάνω του . Εάν λοιπόν χρησιμοποιήσουμε σαν πηγή ηλεκτρικού
ρεύματος τα ηλιακά πάνελ θα παράγουμε τροφή 10 φορές περισσότερη
από φυτά που καταλαμβάνουν την ίδια έκταση με τα πάνελ χωρίς να
χρειαζόμαστε ούτε σταγόνα νερό ! Στο μέλλον είναι αναμενόμενο η
απόδοση των ηλιακών πάνελ να ανέβει ακόμη πιο ψηλά .
Προσθήκη
15-3-2006
: Τα υδρογονοφάγα βακτήρια έχουν βρεθεί !
Το οστρακοειδές των βαθέων θαλασσών
Bathymodiolus
puteoserpentis
φιλοξενεί
υδρογονοφάγα βακτήρια στο
πεπτικό του σύστημα .Διαβάστε
σχετικά την σελίδα :
http://www.usatoday.com/tech/science/discoveries/2005-12-07-ocean-vents_x.htm
-----------------------------------------------------------------------
laloslal5@gmail.com
Αρχική σελίδα Εναλλακτικής
Τεχνολογίας : http://lofos.info/laloslal/lasses.html
Αρχική
σελίδα οικολογικού χωριού
: http://lofos.info/laloslal/biocall.html