ΓΙΑ
ΜΙΑ
ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΨΑΡΟΦΑΓΩΝ
A
society
of fish-eaters
Una sociedad de
pescado-comedores
Τελευταία
προσθήκη
21-6-2009 ( σε
μώβ χρώμα )
ΔΕΙΤΕ
ΚΑΙ
ΤΗΝ ΠΑΡΑΠΛΗΣΙΑ ΣΕΛΙΔΑ http://lofos.info/laloslal/sea-cult.html
Το να
τρέφεται μια κοινωνία
αποκλειστικά με θαλασσινά
έχει
πολλά πλεονεκτήματα :
# Στη
θάλασσα η
φωτοσύνθεση γίνεται χειμώνα - καλοκαίρι .
#
Δεν
επηρεάζεται
η παραγωγή απο τις βροχοπτώσεις (
στην ξηρά μια χρονιά χωρίς
βροχοπτώσεις θα ήταν καταστρεπτική )
#
Εάν βασίζεται στην αφαλάτωση ,
τότε αντί
μια συσκευή
αφαλάτωσης για κάθε κάτοικο
,
χρειαζόμαστε 2 - 3 ψαροκάϊκα
για κάθε 1000 κατοίκους
#
Τα
θαλασσινά είναι
πλούσια σε ω-3 λιπαρά .
Στην
ξηρά μόνο τα ελαιώδη σπέρματα
(
αμύγδαλα και καρύδια )
είναι
πλούσια .
Το μόνο
ΠΙΘΑΝΟ μειονέκτημα
είναι η φημολογούμενη ψηλή
περιεκτικότητα σε χοληστερίνη
μερικών θαλασσινών ( χταπόδια , όστρακα
)
που δεν νομίζω οτι θα
ήταν
πρόβλημα για μια κοινωνία
όπου δεν υπάρχει καθιστική ζωή .
Κοινωνίες ψαροφάγων Ινδιάνων
υπήρχαν
κάποτε στις ακτές της
Αργεντινής .
Οι Εσκιμώοι τρεφόταν αποκλειστικά
απο τη θάλασσα αλλά δεν
θεωρώ
την διατροφή τους άξια μίμησης
γιατί περιείχε πολύ λίπος
θηλαστικών ( φώκιες ) . Δεν
γνωρίζω
αν οι άλλες φυλές είναι
ικανές
να αντέξουν τόσο πολύ λίπος
στη διατροφή .
Η σημερινή
γονιμότητα της
θάλασσας καθόλου δεν
επιτρέπει
αποκλειστική διατροφή με θαλασσινά
. Ή θα έπρεπε ο
πληθυσμός της Ελλάδας να
είναι 100.000 ή
θα έπρεπε να αυξήσουμε τη
γονιμότητα τουλάχιστον
πενήντα
(50
) φορές ώστε και ο
ανθρώπινος πληθυσμός να ικανοποιηθεί
και
να μην λείψει η τροφή απο
τα
άλλα θαλάσσια πλάσματα .
Αριθμητικά στοιχεία :
Το
2002 αλιεύθηκαν
96.000 τόννοι ψάρια ( ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ
29-5-2005 ) . Οι ποσότητες των
αλιευμάτων
μειώνονται συνεχώς . Υποθέτω οτι
ένας
άνθρωπος χρειάζεται ανάμεσα
στα
500 με 1000 γραμμάρια
θαλασσινών πλασμάτων ημερησίως .
Περισσότερα στοιχεία για την
παγκόσμια
και ελληνική αλιεία : http://lofos.info/laloslal/gr-num-agri.html
Τί
εμποδίζει
την θάλασσα να
έχει τεράστιες ποσότητες ψαριών ;
Όλα
τα απαραίτητα για την ζωή
υπάρχουν στα επιφανειακά ύδατα
εκτός
απο δύο στοιχεία που
είναι
περιζήτητα και μόνιμα σε έλλειψη
.
Το πρώτο στοιχείο είναι το
άζωτο
και το δεύτερο ο φωσφόρος
.
Ο φωσφόρος έχει την τάση να
συγκεντρώνεται στα ανήλιαγα
βάθη.
Εμείς θα τον θέλαμε στην
επιφάνεια
και μάλιστα κοντά στις ακτές .
Βλέπε και το σχέδιο
στην
Τί θα
έπρεπε
να κάνουμε
λοιπόν ;
Πρώτον
:
Να τρώμε θαλασσινά
που θα ψαρεύουμε κοντά στις
ακτές ( βέλος Β
στην
Δεύτερον : Να επιστρέφουμε
στην
θάλασσα τα περιττώμματα , τα
ούρα και τα αποφάγια (
βλέπε
βέλος C στην
προηγούμενη
εικόνα ) . Ουσιαστικά έτσι επιστρέφουμε
τον φωσφόρο των θαλασσινών
πάλι
στη θάλασσα .
Τρίτον : Να ανακατέψουμε την
θάλασσα ώστε να ανέβει ο
φωσφόρος στην επιφάνεια (
βλέπε http://lofos.info/laloslal/sea-cult.html
)
.
Τέταρτον : Να καταναλώνουμε
θαλασσινά που αλιεύουμε
στην
ανοιχτή θάλασσα ( βέλος Α στην
προηγούμενη εικόνα ) . Ουσιαστικά
με αυτό
τον τρόπο φέρνουμε τον φωσφόρο
απο
την ανοικτή θάλασσα κοντά στις
ακτές .
Πέμπτον : Όσα αλιεύματα
δεν
τρώγονται να ΜΗΝ ΤΑ
ΞΑΝΑΠΕΤΑΜΕ
ΣΤΗ ΘΑΛΑΣΣΑ . Πρέπει να τα
φέρνουμε στην ακτή (βλέπε παρακάτω
) .
Έκτον : Ένα ποσοστό θαλάσσιων
οργανισμών πρέπει να
χρησιμοποιείται σαν λίπασμα
στο εσωτερικό των ηπείρων
διότι ο φωσφόρος της ξηράς
ξεπλένεται συνεχώς απο τις
βροχές
και πηγαίνει στην θάλασσα . Παρόλο
που ο άνθρωπος θα κατοικεί
στις
ακτές ( σε μια κοινωνία ψαροφάγων
)
δεν πρέπει να αδιαφορεί και
για
τα πλάσματα που ζούν
μακρυά
απο τη θάλασσα .
Το πιό
δύσκολο είναι το
Τρίτο . Στο Αιγαίο δεν
υπάρχει έντονο ανακάτεμα της
θάλασσας και ο
φωσφόρος
συγκεντρώνεται στα
βυθίσματα
( Σποράδων , Ρόδου και Πύλου
) .
Αλλού όμως υπάρχει έντονο
ανακάτεμα
των υδάτων και εκεί
δημιουργούνται οι περίφημοι
ψαρότοποι . Παράδειγμα οι ακτές
της
Χιλής όπου βαθειά νερά του
Ειρηνικού , πλούσια σε φωσφόρο ,
ανεβαίνουν στην επιφάνεια .
Εκατομμύρια
ψαροπούλια επι εκατομμύρια χρόνια
έτρωγαν τα ψάρια και άφηναν
τα περιττώμματα στις
ακτές
σε τόσο μεγάλη ποσότητα ώστε
δημιουργήθηκαν τα κοιτάσματα
του
Νίτρου της Χιλής ( λίπασμα
για χωράφια ) . Οι Ευρωπαίοι
κατανάλωσαν τα κοιτάσματα μέσα
σε
λίγα χρόνια για να συντηρήσουν
την
σπάταλη γεωργία τους .
Σχετικά με το
Δεύτερο :
Αποφάγια , ούρα και περιττώμματα
καλό είναι να μπαίνουν στους
κάδους παρασκευής οργανικού
ζωμού ( βλέπε http://lofos.info/laloslal/organzomo.html
)
. Αυτοί οι κάδοι
δεν
θα είναι απλοί κουβάδες
ώς
συνήθως .
Bλέπε
Υπάρχει ένα πλαστικό
πλέγμα που κρατά τα
στερεά
υλικά μακρυά απο την επιφάνεια
του
νερού . Εκεί αναπτύσσονται μύκητες .
Με
μια τρυπητή κουτάλα τους
συλλέγουμε
κάθε 1 - 2 ημέρες . Τους ρίχνουμε
στη θάλασσα όπου αμέσως
καταναλώνονται απο τους πλαγκτονοφάγους
οργανισμούς ( πχ σαρδέλλες ) .
Αφαιρούμε
προσωρινά το πλέγμα και
προσθέτουμε
νέα αποφάγια . Απο τον
κατακόρυφο
σωλήνα προσθέτουμε ( όταν
χρειάζεται ) θαλασσινό νερό . Το
νερό αυτό είναι σχετικά πλούσιο
σε
οξυγόνο και πηγαίνει στον
πυθμένα
του δοχείου όπου υπάρχει έλλειψη
οξυγόνου
. Το οξυγόνο επιταχύνει την
αερόβια αποσύνθεση των υλικών
.
Θαλάσσια ζώα
χωρίς
αξία για τον
άνθρωπο όπως αχινοί ,
μέδουσες ,
ανεμώνες , ολοθούρια , πολτοποιούνται
και
ρίχνονται στα δοχεία για να
γίνουν τροφή ψαριών . Δεν πολτοποιούμε
τα
καβούρια διότι είναι η τροφή
των
χταποδιών .
Σχετικά με το
Πέμπτο : Ένα
πολύ μεγάλο ποσοστό των αλιευμάτων
πετιέται πάλι στη θάλασσα ( νεκρό
)
επειδή δεν έχει οικονομική
αξία . Παγκοσμίως πετιούνται 6,8
έως
27 εκατομμύρια τόνοι
αλιευμάτων (
ΚΟΣΜΟΣ ΤΟΥ ΕΠΕΝΔΥΤΗ 5-6/4/2008 ) .
Αυτό
είναι μεγάλο λάθος . Τα
αλιεύματα
αυτά έχουν αξία σαν λιπάσματα .
Θα
πρέπει να μεταφέρονται στις ακτές
και να μπαίνουν στους κάδους
του
οργανικού ζωμού μαζί με τα
αποφάγια .
Σχετικά με το
Έκτο
: Όσα ζώα
με πνευμόνια ( δελφίνια , χελώνες )
πεθαίνουν
πιασμένα σε δίχτυα ( ή
εκβράζονται
νεκρά στις ακτές ) πρέπει επίσης
να
μεταφέρονται στο εσωτερικό των
ηπείρων
για λίπασμα .
Σχετικά με το Τρίτο
και Τέταρτο :
Επειδή δεν είναι εύκολο
να
ανακατεύουμε τα νερά του Αιγαίου ,
μπορούμε να κάνουμε το εξής :
Ο
πληθυσμός να κατοικεί γύρω απο
κλειστούς κόλπους ( Αμβρακικός ,
Παγασητικός , Κορινθιακός , Ευβοϊκός , Μούδρου
,
Καλλονής , Θεσσαλονίκης , λιμνοθάλασσα
του
Αιτωλικού ) .
Αλιεύματα απο την ανοικτή θάλασσα
θα
μεταφέρονται και θα καταναλώνονται
μέσα στον κόλπο . Τα περιττώμματα
και τα αποφάγια ( αφού περάσουν
απο
τα δοχεία του οργανικού ζωμού
)
θα καταλήγουν μέσα στον κόλπο
και
θα τον εμπλουτίζουν σε φωσφόρο .
Δηλαδή
κλέβουμε φωσφόρο απο την ανοικτή
θάλασσα και τον ρίχνουμε σε
ρηχούς
κόλπους όπου δεν μπορεί να
βυθιστεί
σε ανήλιαγα σημεία . Έτσι
τα
νερά του κόλπου γίνονται όλο
και
πιο πλούσια σε ψάρια . Η
Ελλάδα είναι η πιο
προικισμένη χώρα του κόσμου
για
αποκλειστική ψαροφαγία .
Διαθέτει πολλούς
κόλπους
με στενό στόμιο που δεν
αφήνουν
τον φωσφόρο να δραπετεύσει
στην
ανοικτή θάλασσα . Μόνο κάποιες
περιοχές στον Βόρειο Παγωμένο
Ωκεανό , η Βαλτική Θάλασσα
,
ο κόλπος της Καλιφόρνιας
και η Ερυθρά θάλασσα έχουν
παρόμοια μορφολογία . Στον
Εύξεινο Πόντο έχω κάποιες αμφιβολίες
για το άν θα μπορούσε να
εφαρμοσθεί
αυτή η τεχνική εμπλουτισμού
σε φωσφόρο . Η Αδριατική και
ο
Περσικός κόλπος έχουν αρκετό
πλάτος
και ίσως δεν προσφέρονται για
εμπλουτισμό
.
Για να επανέλθουμε
στην Ελλάδα , ο
Αμβρακικός Κόλπος είναι γλαφυρό
παράδειγμα
της ανοησίας της κοινωνίας
μας . Η μυθική γονιμότητά
του καταστράφηκε όταν
έγινε
το φράγμα του Άραχθου . Καθώς
οι
λάσπες του ποταμού ( πλούσιες
σε
φωσφόρο ) κατακρατούνται στο
φράγμα
, τα ψάρια μειώθηκαν . Για λίγη
ηλεκτρική ενέργεια χάσαμε τον
σπουδαιότερο ψαρότοπο . Μετά ήρθαν
τα φυτοφάρμακα και δεκάδες
χωματερές που τον μολύνουν
με
τα ζουμιά τους ( μία
τουλάχιστον
είναι πάνω στην ακτή ! )
Οι
έξη
πρώτοι κόλποι
που προαναφέρθηκαν έχουν
μήκος
ακτών ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ 865 χιλιομέτρων
.
Αν υποθέσουμε οτι αντιστοιχεί
ένας
κάτοικος ανά 50 μέτρα
,
τότε έχουμε δυνατότητα να
φιλοξενήσουμε
17300
κατοίκους . Ασήμαντος αριθμός . Ο ένας
κάτοικος ανά 50 μέτρα ισχύει για
απόκρημνες ακτές . Τέτοιες είναι
οι ακτές μόνο σε κάποια
σημεία
του Παγασητικού , του Ευβοϊκού και
του
Κορινθιακού . Η αλήθεια
είναι οτι γύρω απο τον
Αμβρακικό μπορεί να
φιλοξενηθεί
αρκετά μεγάλος αριθμός ( πάνω απο
25000 ) . Άλλοι 29.000
μπορούν να φιλοξενηθούν στην
πεδιάδα
του Αλμυρού στον Παγασητικό
.
Άλλοι 24.000 μπορούν να
φιλοξενηθούν γύρω απο τη
λιμνοθάλασσα του Αιτωλικού . Γύρω
στις
21.000 γύρω απο τον Κόλπο
του Μούδρου . Γύρω στις
3500 γύρω απο τον
Κόλπο
Καλλονής ( Λέσβος ) . Ο
Κόλπος της Θεσσαλονίκης
πιθανόν
να ήταν ο δεύτερος σε
μέγεθος ελληνικός ψαρότοπος αν
δεν τον είχαμε καταστρέψει
με
τα απόβλητα της πόλης και
της
βιομηχανικής ζώνης . Μόνο η
πεδιάδα
της Κατερίνης θα μπορούσε
άνετα
να φιλοξενήσει 30.000 κατοίκους .
Η
περιοχή της Θεσσαλονίκης
10.000 . Η περιοχή
του αεροδρομίου μέχρι τα
Βασιλικά
άλλους 8300 . Οι
δυτικές
ακτές της Χαλκιδικής 48.000 . Ο
Τορωναίος
Κόλπος έχει χαρακτηρισθεί απο
τους ιχθυολόγους "βρεφοκομείο ψαριών"
και πρέπει να αντιμετωπισθεί με
την δέουσα προσοχή . Στους
υπολογισμούς υπέθεσα οτι κάθε
κάτοικος
έχει οικόπεδο πέντε στρεμμάτων (
όπως
στο οικολογικό χωριό ) . Ας μήν
ξεχνάμε
οτι κάποια μικρή ποσότητα
τροφίμων
χερσαίας προέλευσης πιθανόν να
χρειασθούμε (
κάποια λαχανικά ) . Επίσης θα
χρειασθεί και βιομάζα για
μαγείρεμα
των τροφών .
ΠΡΟΣΘΗΚΗ
21-6-2009
Ο
κόλπος της Κεφαλλονιάς
(ανάμεσα στο Αργοστόλι και
το
Ληξούρι είναι κατάλληλος
για
περιοχή ψαροφάγων . Θα μπορούσε
να
φιλοξενήσει 730 κατοίκους
τουλάχιστον .
Η Λευκάδα
απέχει μόνο 70 μέτρα απο
την
Στερεά Ελλάδα . Αν
κλείσουμε
εκείνο το σημείο σχηματίζεται
ένας
κόλπος όπου θα
μπορούσε
να γίνει περιοχή ψαροφάγων . Θα
μπορούσε
να φιλοξενήσει 1260 κατοίκους
τουλάχιστον .
Μεγάλες
πεδιάδες με ποταμούς που
καταλήγουν
σε στενούς κόλπους θα
μπορούσαν να κατοικούνται απο
ψαροφάγους
. Η πεδιάδα μεταξύ Θεσσαλονίκης
-
Γιαννιτσών - Έδεσσας - Βέροιας
θα
μπορούσε να φιλοξενήσει 243.000
κατοίκους . Θα τρεφόταν με
ψάρια απο τον Θερμαϊκό τον
Αλιάκμονα και τον Λουδία .
Τα
δύο ποτάμια είναι εξ' ολοκλήρου
ελληνικά
και μπορούμε να τα
απαλλάξουμε απο τη μόλυνση εάν
το
θέλουμε . Ο Αξιός δεν είναι
εξ'
ολοκλήρου ελληνικός και δεν
μπορούμε να τον εξυγιάνουμε
μόνοι
μας .
Όσοι
κατοικούν κοντά στην Βέροια
και
την Έδεσσα θα καταναλώνουν
αποξηραμένα ψάρια επειδή κανένα
οικολογικό μεταφορικό μέσον δεν
μπορεί να μεταφέρει φρέσκα
τα
ψάρια απο τον Θερμαϊκό τόσο
μακρυά .
Η πεδιάδα
του
Κιλκίς θα μπορούσε να
φιλοξενήσει
53000 κατοίκους .
Η πεδιάδα
του
Σπερχειού θα μπορούσε να
φιλοξενήσει 17.600 κατοίκους .
Κοντά στους Ωρεούς , η Εύβοια
απέχει μόνο 2,6 χιλιόμετρα
απο την Στερεά Ελλάδα .
Αν
κλείναμε εκείνο το σημείο
, ο
φωσφόρος που φέρνει ο σπερχειός
θα
εγκλωβιζόταν μέσα στον Ευβοϊκό
.
Αν κλείναμε και το στενό
σημείο στην Χαλκίδα , ο
Βόρειος
Ευβοϊκός θα γινόταν
μια
γλυκιά ή υφάλμυρη λίμνη .
Οι αριθμοί
δείχνουν οτι μόνο
532.000 κάτοικοι
θα
μπορούσαν να φιλοξενηθούν
γύρω
απο κόλπους και να
διατρέφονται
αποκλειστικά απο τη θάλασσα
.
Παρ' όλα αυτά
η ιδέα της διατροφής απο
την
θάλασσα δεν πρέπει να εγκαταλειφθεί
και μια μελλοντική αειφορική
κοινωνία
πρέπει να πειραματισθεί πάνω στο
θέμα .
Όλοι οι
κόλποι που προαναφέρθηκαν μαζί
με
τον Νότιο Ευβοϊκό και τον
μικρό κόλπο της Λέσβου
στον
Άγ. Ερμογένη έχουν εμβαδόν
περίπου 3492 τετραγ. χιλιόμετρα
(
3.492.000 στρέμματα ) . Σήμερα
τα
καλλιεργούμενα εδάφη στην Ελλάδα
είναι 37.333.000 στρέμματα
.
................................................................................................
SUMMARY IN
ENGLISH
Sea
fertility can be increased by
changing the distribution of
phosphorous
in the sea . We can base
our nutrition on sea-food .
..................................................................................................
RESUMEN EN
ESPANOL
Podemos aumente la fertilidad del mar
templando
correctamente ciclo de fosforado.
Podemos basar nuestro nutrición en
los
mariscos.
..............................................................................
laloslal5@gmail.com
Αρχική σελίδα
Εναλλακτικής Τεχνολογίας : http://lofos.info/laloslal/lasses.html
Αρχική σελίδα οικολογικού
χωριού
:
http://lofos.info/laloslal/biocall.html